- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.981
vajılıyım deme sakın cnm .....
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Jinekoloji Vajinismus Nedir? Tecrübe ve deneyimlerimizle Vajinismusu yenelim
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- Başlangıç Tarihi
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.982
yarından itibaren başlamaya karar verdim ay benim canım çok tatlı bu yaşta iğne vurduramıyorum mecbur kalmadıkca ya
egzersizlere başlayınca yazarım buraya gelişmeleri inşallah yolunda gider bakalım 
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.983
İyiyimm canmm denemelere devam edioz biraz gelgitte yavasim bazende altta zorlaniorum ama ustt rahatt esimde afrodit olmami beklio ilk zamanki anlayis yok hemen hersey olsn istio bugun konustuk bir ay kontrolu bana birakacak..gunduzleride ben egz.yapip kasilmalrima tamamen son vericem ins..dua et umudum artk icine bos... İstiyormm
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.984
senemcim bu hastalığın diğer bir adı erteleme hastalığı... hepimiz aynı şeyleri yaptık...ertelemek için bir sürü nedenimiz vardı... ama ertelemek çözüm değil ki..mesela şuan erteliyorsun egzersiz yapmıyorsun ve bu durum sürekli aklında yer ediyor.. sen de eşinde sadece bu yüzden huzursuzsun... emin ol buna değmez.. bu çözümü olmayan bir hastalık değil ki.. şunu söyleyeyim emin ol BU YÜKÜ TAŞIMAK, BU HASTALIĞI YENMEKTEN ÇOK ÇOK DAHA ZOR... sen egzersiz yapmayarak zor olanı seçiyorsun ve bu yükü taşımaya devam ediyorsun.. günde bir saatini kendin, eşin ve evliliğin için ayırmalısın..bak en yakın zamanda egzersize başla takıldığın yerleri sor .. ve her aşamanı foruma yaz.. böylece daha disiplinli çalışmış olursun...
konuya cevap yazarken aşağıda gülen suratlar çıkıyor.. onun altında fazlası ve ordan seçebilirsin.. ama yeni üyeysen çıkmayabiliyor sanırım
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.985
kımsecıkler yok bugun topıkteeee nerdesınızz? selaa yoklugun anlasılıyoooo haberın olsunnn
- 8 Eylül 2012
- 350
- 106
- 133
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.986
kızlar dün yazmıştım deneyeceğiz akşam diye.. denedik eşimden önce ben önce emlayı sürdüm sorma parmaklarımı denedim 3 parmağa kadar rahat aldım.. sonra denemeye karar verdik ben kontrol ettim ve eşime it kendini dedim itti ve başının girdiğini söyledi ama ben bişey hissetmiyordum azıcık daha itince müthiş bi yanma oldu hemen bacaklarımla ittim eşimi canım acıyor diye.. oldu mu olmadı mı anlamadım çok hafif kan gelmişti ama çok hafif.. sanki oraya bulaşmış gibi.. sonrasında yanma devam etti.. eşim p...s in başı girdi diyor ben anlamadım hiç birşey.. ne yapayım bundan sonra???????
çok soğudum egzersizden(
çok soğudum egzersizden
(
- 8 Eylül 2012
- 350
- 106
- 133
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.987
Onceki denemelerde pen..bo yerden sonra kayip gidiodu simdi gitmio yakio resmen..esim cokturuyo ustune olmuo..offf dellencem yaa anlamioda diorum girisi bana birak elimle yerlestiriyim sonra cekiyim elimi ben yaparim birak dio..bi yere kadar gidio dedimya ordan sonea sanki biseye deio ve rahatsiz oluyorumm tik gibi huylaniyorumm napicamm gunduzleri egzersize devammi etsem acaba...
sanki bişeye değiyor demişsin ya aynı hissi ben de yaşadım.. ne yapacaksın canım devam mı egzersize..
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.988
Tatlimm sen kafasini almisin bence bi kez daha deneyin bakalim kafasi girince esin beklesin cikarmasn sende nefes al vefirken itsin.yada sen emlayi sur pen..in uzerine otur girise aen yerlestir cok rahat oluo girdigindende emin oluosun bu sekilde .bennim ilk3deneme superdi simdide icine aliorum ama gitgelim yavas oda zanla duzelecek gunduzleri egz.yapip iyice esnetmeyi ve kasmamayi hedefliyorum ins...
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.989
herkese iyi geceler kızlar... durumlar nasıl. ben de gayet iyi. tabi ilk başlarda zorlanıyorum. üstte geçip denemeden altta devam edemiyorum. ama buna da şükür diyorum. Allahım hepinizi kurtarsın bu illetten.
Son düzenleme:
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.990
yenen arkadaşları gönülden tebrik ediyorum. Allahım başka sıkıntı yaşatmasın. hamiş haberleriyle bu topiği patlatmaya az kaldı hayırlısıyla. bu kadar gelin bereketinden sonra hamiş bereketi sırada olsun...
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.991
yardım edebileceğim bir şey varsa buradayım canlarım bir süreliğine.
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.992
insallah herkez biran once bu dertten kurtulur canm,
cok sukur cozumu var sorunumuzun Rabbim dermansiz dert vermesin bugunlerde gecicek inanin ama ertelemeyelim vazgecmeyelim ustune gidelim yeterki...
kendimizi bosuna yiprattigimizi gorucez sonunda ama napalim buda bizim sinavimizmis...
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.993
zamanla hepsi rayina oturuyo canim hic merak etme her geecn gun biraz daha rayina oturcak Allahin izniyle
Son düzenleme:
- 19 Temmuz 2012
- 130
- 7
- 118
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.994
canım biz de seni özledik bizi unutmamana sevindim
eferim kız baya planlı programlı kafanda organize etmişin herşeyi az kaldı az :)) İzmirdeyim canım evet
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.995
eşimi 5 yıldır tanıyordum,evliliğimiz biraz geç oldu iş sıkıntısı yüzünden. işim olunca 1 yıl sonra evlenmeye karar verdik. bu bir yılım nasıl geçti bir ben bir Allah bilir. eşimin ailesi ile kalma zorunda kaldım. dedikodular,laflar,eşimin yanımda olmayışı(manevi olarak),bu yüzden ona karşı hissettiğim güvensizlik. ailemden uzakta yalnız geçirdiğim 1 yıldan sonra evlendik. herşey herşey sorun oldu herkese. öylesine bunalmış,öylesine vazgeçmiş olduğum bir dönemde evlendim. düğün ertesi evimize geldik,eşim hemen olsun istiyor ben korkuyorum biraz zaman belki de istediğim ama ne onun dediği oldu nede ben o zamanı rahat geçirebildim.ilk günümde yaşadığım pişmanlığı,hayal kırıklığını unutamadım hiç. 5 yıldır bekledim seni artık ne beklicem diye diye geçti o günüm. zorlayarak. anlayıştan öyle uzaktı ki. Allahım ben ne yaptım dedim her saniyesinde.balayı dediğimiz vakite de ailesi karar verdi. 5 gün sonra gittik yanlarına yine. tabi ben yardım için söyledim çevreme. duymadığım bilmediğim birşey,denize düşen yılana sarılır olayı. herkes"ne var onda yapamayacak,herkes yapıyor,sinek ısırığı gibi" dedi. ama onu bi de bana anlat sen yaa. her gece ağlamalar,eşimin saydığı günler,laf batırmaları tam bir cehennem azabıydı. kaynana da duydu bu sırada. onun sıkıştırmaları,bana tavırları,daha gelinimiz olmadın demeleri. ne kendi aileme aittim ne de o aileye. hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim. neyse işte ben netten bu siteyi buldum dedim tamam vajiliyim ben. eşime anlatıyorum dinlemiyor bile. yeni evlenenler oluyor etrafta onların nasıl yapabildiğini benim yapamadığımı sorgulayıp duruyor. okuyorum nette yazılanları,itmeler,kasılmalar,bacak açamamalar... bunlar ben de de var diyorum bu bir rahatsızlık diyorum ama kime ne diyorum....
hastaneye gitmeye karar verdim sonrasında,psikoloğa. bir kaç egzersizden sonra parmak olayı girdi işe. ben nasıl yapacam.klasik sözü söyledim" parmağımı soksam pe... de sokarım" dedim . erteledim. sonra ikinci klasik sorun geldi aklıma" ben de kesin fizyolojik bir sorun var,olmuyor" jinekoloğa gittim gayet iyi her şey dedi. bacakalarımı rahat açtığım için vajili olmadığımı da tespit etti 3 dk da gönderdi beni. ben de güle oynaya o artık rahatım yapabilirim dedim ama tabi yine olmadı. eşim de artık daha anlayışlı olmaya başladı. desteğini göstermeye bunun bir rahatsızlık olduğunu kabullendi. parmak egzersizine başlamamı o çok istedi. cesaretim ramazan ayında geldi. sabahladığım ve zırladığım bir gece bu topikte başarı hikayelerini okudum. hep diyorum her başarı hikayesinin başını sanki ben yazmışım,sonunu başkası bitirmiş. hep duygularımın tercümanı olmuştu her yazı. her öykü mutlu sonla bittikçe ağlamanın sonu gülümsemeyle bitti. sanki her seferinde her defasında ben yendim bu sıkıntıyı. o gece açtım baktım. bir baktım delik var orada. dedim bir dokunayım,serçe parmağımı sokayım dedim hepsi girdi. gecenin 3 civarıydı heme eşimi kaldırdım ama nasıl mutluyum anlatamam. anlattım aferin bebeğime dedi uykulu uykulu. sonra tekrar gittim ayna karşısına işareti denedim 2 boğum gibi girmişti sanırım. bu sefer hoplaya zıplaya gittim yine. kaldırdım zorla. kahve yaptım eşime gülerek ama bambaşka mutluluk,üzüntü karışıktı konuştum. o da çok sevindi.uyuyamadım o gece. öyle mutlu olmuştum ki anlatamıyorum bile.her gün denedim egzersizlerimi,iki parmakta sorun yaşadım,sokmakta sorun yaşadım ama 2 boğuma kadar yaptım. bir süre sonra muma geçtim(bunu yapmakta hiç aklımdan geçmiyordu inanın) ucu ince olan sonra genişleyen mumlardan buldum. denedim oldu hemde öyle kolaydı ki. inanamadım. git gide kalınlaştırdım. denemeleri genelde bebe yağı ile yaptım(ama 1 haftadan sonra mantar oldu ve eşimle denememizi geçiktirdi). aynayı aldım hep karşıma ayırdım bacaklarımı,ona göre ayarladım pozisyonumu. her gece 1 cm ilerledim. 9cm ve sonrası biraz daha zor oldu. ama hiç pes etmedim. eşime kızdığım başkasına kızdığım çok zaman oldu ama bunu kendim için yapacaktım. öyle ağır geliyor ki zaman geçtikçe yaşıyormusun yaşar gibi mi yapıyosun birbirine karışıyor. ben yaşadığımı görmek için pes etmedim. 10 cm deneyip eşimle yapağım bir gün mantar olduğum kanısına varınca yapamadık(kaşıntı yoktu,çok akıntı vardı ve egzersizler sırasında denemelerde çok çok ağrı vardı).mantar için doktora gittik doktor aklımı biraz daha başıma getirdi sağolsun. azarlar gibi konuştu ama gerekliydi demekki. reglden sonra egzersizlere denemelere devam ettim. eşimle denemelerde başarısızlık oldu çok,demekki hazır hissetmiyordum kendimi. hiç eş parmağı yapmamıştım ben. güvensizlik yüzünden. eş parmağı denemek istediğim kendi yerleştirince hiç bir sıkıntı çekmedim.
11 cm benim ideal ölçümdü,onu 2 gün yaptım başlangıç kolay olmuyordu ama sonrası daha rahat ilerliyordu. 3 parmakta denedim o da oldu. ama eşimle pozisyonu ayarlayamadık bir türlü. ve eşim sağolsun işi bana bırakmak yerine kendi bildiğini yapmakta ısrar edince biz kavga gürültü sev.... çalışıyordum. aparattan sonra hemen denemek istediğimde de olmuyordu,pe.... zorluk çıkarmaya başladı. bende " mikinin ne zaman geleceği belli olmaz ben her zaman hazır olayım dedim
" son egzersizlerimde mikinin geliş yönüne göre yaptım. eşimin durabileceği poziyonlarda kendimi nasıl ayarlamam gerekiyor diye düşünerek yaptım. ve hiç üstte yapamam diye düşünürken egzersizim de onu da denedim. hepsi gayet iyiydi.
burayı takip ederken benim koca bir gün dedi ki hadi deneyelim. tamam dedim ama egzersiz yapayım öyle gel. yarım saat uğraştım. geldi sonra tabi " duygu insanı kocam" sev.... istedi. diğer türlü oluyormuş. tamam dedim. denedik olmadı. bana bırak diyorum o baba ,bana bırak diyor. sonra ben pes ettim artık o kadar yani.(2-3 saat geçti tabi bu arada) altta biraz girdi ama ilerlemedi. aslında ilerlerdi ama ben tırstım. üstte geçtim ben,burada denildiği gibi,egzersizde denediğim gibi tutup ıkınarak yerleştirdim. nefesin ve ıkınmanın inanılmaz faydası oldu. anaaaa bi baktım oturdum. hepsi girdi. tabi kıpırdayamadım. çıkarmak ta istemedim ya bir daha olmazsa diye,eşime yüzümü dönüp bir daha denedim. şok geçirdim yine oldu. diyorum kocama oldumu,diyo bana oldu galiba. be adam görmüyon mu hepsini aldım işte. yine böyle atışmalarla alta geçtim ben. ilk sefer git gelde çok baskı hissettim ben. çok garipti. hemen buraya geldim oldu mu,yardım edin diye. 1 hafta oldu yeneli. ayıptır söylemesi dün 3 kere denedik ve okadar rahattı ki. hiç bir şey anlamadım. zevk olayım şuan yok,ne hissettiğimi de anlamıyorum ya gerçi. ama her seferinde yaşadığım rahatlamayı,eşimin mutluğunu görmek beni dünyanın en mutlu kadını (kadınım ya artık ilk defa yazıyorum garip oldu)yapıyor. Allahım herksein yardımcısı olsun. etrafa söyleyince ne oldu biliyor musunuz,benim mutluluğuma ortak olmalarını beklerken "kendini bizi bu kadar zaman niye yıprattın" oldu. bu derdi çekmeyen bilemez. yaşatmasın Allahım diyorum kimseye.
dert var ama çareside var. ben yeneceğime önce burada,sonra egzersizlerim deki başarımda ve kararlılığım da en son da eşimin anlayışıyla inandım.
VAZGEÇMEK YOK BU DERTTEN KURTULANA KADAR
hastaneye gitmeye karar verdim sonrasında,psikoloğa. bir kaç egzersizden sonra parmak olayı girdi işe. ben nasıl yapacam.klasik sözü söyledim" parmağımı soksam pe... de sokarım" dedim . erteledim. sonra ikinci klasik sorun geldi aklıma" ben de kesin fizyolojik bir sorun var,olmuyor" jinekoloğa gittim gayet iyi her şey dedi. bacakalarımı rahat açtığım için vajili olmadığımı da tespit etti 3 dk da gönderdi beni. ben de güle oynaya o artık rahatım yapabilirim dedim ama tabi yine olmadı. eşim de artık daha anlayışlı olmaya başladı. desteğini göstermeye bunun bir rahatsızlık olduğunu kabullendi. parmak egzersizine başlamamı o çok istedi. cesaretim ramazan ayında geldi. sabahladığım ve zırladığım bir gece bu topikte başarı hikayelerini okudum. hep diyorum her başarı hikayesinin başını sanki ben yazmışım,sonunu başkası bitirmiş. hep duygularımın tercümanı olmuştu her yazı. her öykü mutlu sonla bittikçe ağlamanın sonu gülümsemeyle bitti. sanki her seferinde her defasında ben yendim bu sıkıntıyı. o gece açtım baktım. bir baktım delik var orada. dedim bir dokunayım,serçe parmağımı sokayım dedim hepsi girdi. gecenin 3 civarıydı heme eşimi kaldırdım ama nasıl mutluyum anlatamam. anlattım aferin bebeğime dedi uykulu uykulu. sonra tekrar gittim ayna karşısına işareti denedim 2 boğum gibi girmişti sanırım. bu sefer hoplaya zıplaya gittim yine. kaldırdım zorla. kahve yaptım eşime gülerek ama bambaşka mutluluk,üzüntü karışıktı konuştum. o da çok sevindi.uyuyamadım o gece. öyle mutlu olmuştum ki anlatamıyorum bile.her gün denedim egzersizlerimi,iki parmakta sorun yaşadım,sokmakta sorun yaşadım ama 2 boğuma kadar yaptım. bir süre sonra muma geçtim(bunu yapmakta hiç aklımdan geçmiyordu inanın) ucu ince olan sonra genişleyen mumlardan buldum. denedim oldu hemde öyle kolaydı ki. inanamadım. git gide kalınlaştırdım. denemeleri genelde bebe yağı ile yaptım(ama 1 haftadan sonra mantar oldu ve eşimle denememizi geçiktirdi). aynayı aldım hep karşıma ayırdım bacaklarımı,ona göre ayarladım pozisyonumu. her gece 1 cm ilerledim. 9cm ve sonrası biraz daha zor oldu. ama hiç pes etmedim. eşime kızdığım başkasına kızdığım çok zaman oldu ama bunu kendim için yapacaktım. öyle ağır geliyor ki zaman geçtikçe yaşıyormusun yaşar gibi mi yapıyosun birbirine karışıyor. ben yaşadığımı görmek için pes etmedim. 10 cm deneyip eşimle yapağım bir gün mantar olduğum kanısına varınca yapamadık(kaşıntı yoktu,çok akıntı vardı ve egzersizler sırasında denemelerde çok çok ağrı vardı).mantar için doktora gittik doktor aklımı biraz daha başıma getirdi sağolsun. azarlar gibi konuştu ama gerekliydi demekki. reglden sonra egzersizlere denemelere devam ettim. eşimle denemelerde başarısızlık oldu çok,demekki hazır hissetmiyordum kendimi. hiç eş parmağı yapmamıştım ben. güvensizlik yüzünden. eş parmağı denemek istediğim kendi yerleştirince hiç bir sıkıntı çekmedim.
11 cm benim ideal ölçümdü,onu 2 gün yaptım başlangıç kolay olmuyordu ama sonrası daha rahat ilerliyordu. 3 parmakta denedim o da oldu. ama eşimle pozisyonu ayarlayamadık bir türlü. ve eşim sağolsun işi bana bırakmak yerine kendi bildiğini yapmakta ısrar edince biz kavga gürültü sev.... çalışıyordum. aparattan sonra hemen denemek istediğimde de olmuyordu,pe.... zorluk çıkarmaya başladı. bende " mikinin ne zaman geleceği belli olmaz ben her zaman hazır olayım dedim
" son egzersizlerimde mikinin geliş yönüne göre yaptım. eşimin durabileceği poziyonlarda kendimi nasıl ayarlamam gerekiyor diye düşünerek yaptım. ve hiç üstte yapamam diye düşünürken egzersizim de onu da denedim. hepsi gayet iyiydi.burayı takip ederken benim koca bir gün dedi ki hadi deneyelim. tamam dedim ama egzersiz yapayım öyle gel. yarım saat uğraştım. geldi sonra tabi " duygu insanı kocam" sev.... istedi. diğer türlü oluyormuş. tamam dedim. denedik olmadı. bana bırak diyorum o baba ,bana bırak diyor. sonra ben pes ettim artık o kadar yani.(2-3 saat geçti tabi bu arada) altta biraz girdi ama ilerlemedi. aslında ilerlerdi ama ben tırstım. üstte geçtim ben,burada denildiği gibi,egzersizde denediğim gibi tutup ıkınarak yerleştirdim. nefesin ve ıkınmanın inanılmaz faydası oldu. anaaaa bi baktım oturdum. hepsi girdi. tabi kıpırdayamadım. çıkarmak ta istemedim ya bir daha olmazsa diye,eşime yüzümü dönüp bir daha denedim. şok geçirdim yine oldu. diyorum kocama oldumu,diyo bana oldu galiba. be adam görmüyon mu hepsini aldım işte. yine böyle atışmalarla alta geçtim ben. ilk sefer git gelde çok baskı hissettim ben. çok garipti. hemen buraya geldim oldu mu,yardım edin diye. 1 hafta oldu yeneli. ayıptır söylemesi dün 3 kere denedik ve okadar rahattı ki. hiç bir şey anlamadım. zevk olayım şuan yok,ne hissettiğimi de anlamıyorum ya gerçi. ama her seferinde yaşadığım rahatlamayı,eşimin mutluğunu görmek beni dünyanın en mutlu kadını (kadınım ya artık ilk defa yazıyorum garip oldu)yapıyor. Allahım herksein yardımcısı olsun. etrafa söyleyince ne oldu biliyor musunuz,benim mutluluğuma ortak olmalarını beklerken "kendini bizi bu kadar zaman niye yıprattın" oldu. bu derdi çekmeyen bilemez. yaşatmasın Allahım diyorum kimseye.
dert var ama çareside var. ben yeneceğime önce burada,sonra egzersizlerim deki başarımda ve kararlılığım da en son da eşimin anlayışıyla inandım.
VAZGEÇMEK YOK BU DERTTEN KURTULANA KADAR
Son düzenleme:
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.996
canım naberr naslsıınnn bu aralar pek kımse gırmıyoo yaaa :2:
- 24 Mart 2012
- 17.747
- 4.205
- 423
- 42
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.997
tebrık ederım gozunaydınnnnnnn,
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.998
lütfen yardım edin,15 aydır halen vajinusmusu yenemedim
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #122.999
selam şekerler ben döndümm söyleyin bakalım kimler yendi bir sürü gelin çıkmış sanırım hepsini tebrik ederr gözlerinden öperim bendeee ilk balayıdan döndüm geçen senekini saymıyorum balayıydı adı guya ama aglamakla husranla gectı ılk tatılımdı bu benım sukurler olsun rabbıme gosterdı bu gunlerııı rabbim herkese nasıp etsınnn gulsevdamda hamıleymıss mıhrmımahta coks evındım mavıhayal bır de canım hepınızı tebrık ederııım cok mutlu oldum adınızzaa rabbım sag salım kucagınıza almayı nasıp etsın umarım herkes ıyıdır ıncı,snowflaken,ocean,sela,althea,umuuut (naptın bu arada canım sen gelısmeler?)gulsevdam,elvan,sumeku,sehervakti (sende gelişmeler ne) zealea, zerbas,pomogranate,belit ,beray,aykurt,çiçekrose,benbence adını unuttuklarım kusura bakmasın ıyıısınız dı mı hepınızı tatılde gıremedım telden zor oluyor bıde acıkcası kafa dınledım telefonu bır yere attım dogayla bas basa kaldım buna cok ıhtıyacm vardı cok yıpranmısım ....
- Konu Sahibi Tiniminimavihanim
- #123.000
eşimi 5 yıldır tanıyordum,evliliğimiz biraz geç oldu iş sıkıntısı yüzünden. işim olunca 1 yıl sonra evlenmeye karar verdik. bu bir yılım nasıl geçti bir ben bir Allah bilir. eşimin ailesi ile kalma zorunda kaldım. dedikodular,laflar,eşimin yanımda olmayışı(manevi olarak),bu yüzden ona karşı hissettiğim güvensizlik. ailemden uzakta yalnız geçirdiğim 1 yıldan sonra evlendik. herşey herşey sorun oldu herkese. öylesine bunalmış,öylesine vazgeçmiş olduğum bir dönemde evlendim. düğün ertesi evimize geldik,eşim hemen olsun istiyor ben korkuyorum biraz zaman belki de istediğim ama ne onun dediği oldu nede ben o zamanı rahat geçirebildim.ilk günümde yaşadığım pişmanlığı,hayal kırıklığını unutamadım hiç. 5 yıldır bekledim seni artık ne beklicem diye diye geçti o günüm. zorlayarak. anlayıştan öyle uzaktı ki. Allahım ben ne yaptım dedim her saniyesinde.balayı dediğimiz vakite de ailesi karar verdi. 5 gün sonra gittik yanlarına yine. tabi ben yardım için söyledim çevreme. duymadığım bilmediğim birşey,denize düşen yılana sarılır olayı. herkes"ne var onda yapamayacak,herkes yapıyor,sinek ısırığı gibi" dedi. ama onu bi de bana anlat sen yaa. her gece ağlamalar,eşimin saydığı günler,laf batırmaları tam bir cehennem azabıydı. kaynana da duydu bu sırada. onun sıkıştırmaları,bana tavırları,daha gelinimiz olmadın demeleri. ne kendi aileme aittim ne de o aileye. hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim. neyse işte ben netten bu siteyi buldum dedim tamam vajiliyim ben. eşime anlatıyorum dinlemiyor bile. yeni evlenenler oluyor etrafta onların nasıl yapabildiğini benim yapamadığımı sorgulayıp duruyor. okuyorum nette yazılanları,itmeler,kasılmalar,bacak açamamalar... bunlar ben de de var diyorum bu bir rahatsızlık diyorum ama kime ne diyorum....
hastaneye gitmeye karar verdim sonrasında,psikoloğa. bir kaç egzersizden sonra parmak olayı girdi işe. ben nasıl yapacam.klasik sözü söyledim" parmağımı soksam pe... de sokarım" dedim . erteledim. sonra ikinci klasik sorun geldi aklıma" ben de kesin fizyolojik bir sorun var,olmuyor" jinekoloğa gittim gayet iyi her şey dedi. bacakalarımı rahat açtığım için vajili olmadığımı da tespit etti 3 dk da gönderdi beni. ben de güle oynaya o artık rahatım yapabilirim dedim ama tabi yine olmadı. eşim de artık daha anlayışlı olmaya başladı. desteğini göstermeye bunun bir rahatsızlık olduğunu kabullendi. parmak egzersizine başlamamı o çok istedi. cesaretim ramazan ayında geldi. sabahladığım ve zırladığım bir gece bu topikte başarı hikayelerini okudum. hep diyorum her başarı hikayesinin başını sanki ben yazmışım,sonunu başkası bitirmiş. hep duygularımın tercümanı olmuştu her yazı. her öykü mutlu sonla bittikçe ağlamanın sonu gülümsemeyle bitti. sanki her seferinde her defasında ben yendim bu sıkıntıyı. o gece açtım baktım. bir baktım delik var orada. dedim bir dokunayım,serçe parmağımı sokayım dedim hepsi girdi. gecenin 3 civarıydı heme eşimi kaldırdım ama nasıl mutluyum anlatamam. anlattım aferin bebeğime dedi uykulu uykulu. sonra tekrar gittim ayna karşısına işareti denedim 2 boğum gibi girmişti sanırım. bu sefer hoplaya zıplaya gittim yine. kaldırdım zorla. kahve yaptım eşime gülerek ama bambaşka mutluluk,üzüntü karışıktı konuştum. o da çok sevindi.uyuyamadım o gece. öyle mutlu olmuştum ki anlatamıyorum bile.her gün denedim egzersizlerimi,iki parmakta sorun yaşadım,sokmakta sorun yaşadım ama 2 boğuma kadar yaptım. bir süre sonra muma geçtim(bunu yapmakta hiç aklımdan geçmiyordu inanın) ucu ince olan sonra genişleyen mumlardan buldum. denedim oldu hemde öyle kolaydı ki. inanamadım. git gide kalınlaştırdım. denemeleri genelde bebe yağı ile yaptım(ama 1 haftadan sonra mantar oldu ve eşimle denememizi geçiktirdi). aynayı aldım hep karşıma ayırdım bacaklarımı,ona göre ayarladım pozisyonumu. her gece 1 cm ilerledim. 9cm ve sonrası biraz daha zor oldu. ama hiç pes etmedim. eşime kızdığım başkasına kızdığım çok zaman oldu ama bunu kendim için yapacaktım. öyle ağır geliyor ki zaman geçtikçe yaşıyormusun yaşar gibi mi yapıyosun birbirine karışıyor. ben yaşadığımı görmek için pes etmedim. 10 cm deneyip eşimle yapağım bir gün mantar olduğum kanısına varınca yapamadık(kaşıntı yoktu,çok akıntı vardı ve egzersizler sırasında denemelerde çok çok ağrı vardı).mantar için doktora gittik doktor aklımı biraz daha başıma getirdi sağolsun. azarlar gibi konuştu ama gerekliydi demekki. reglden sonra egzersizlere denemelere devam ettim. eşimle denemelerde başarısızlık oldu çok,demekki hazır hissetmiyordum kendimi. hiç eş parmağı yapmamıştım ben. güvensizlik yüzünden. eş parmağı denemek istediğim kendi yerleştirince hiç bir sıkıntı çekmedim.
11 cm benim ideal ölçümdü,onu 2 gün yaptım başlangıç kolay olmuyordu ama sonrası daha rahat ilerliyordu. 3 parmakta denedim o da oldu. ama eşimle pozisyonu ayarlayamadık bir türlü. ve eşim sağolsun işi bana bırakmak yerine kendi bildiğini yapmakta ısrar edince biz kavga gürültü sev.... çalışıyordum. aparattan sonra hemen denemek istediğimde de olmuyordu,pe.... zorluk çıkarmaya başladı. bende " mikinin ne zaman geleceği belli olmaz ben her zaman hazır olayım dedim
burayı takip ederken benim koca bir gün dedi ki hadi deneyelim. tamam dedim ama egzersiz yapayım öyle gel. yarım saat uğraştım. geldi sonra tabi " duygu insanı kocam" sev.... istedi. diğer türlü oluyormuş. tamam dedim. denedik olmadı. bana bırak diyorum o baba ,bana bırak diyor. sonra ben pes ettim artık o kadar yani.(2-3 saat geçti tabi bu arada) altta biraz girdi ama ilerlemedi. aslında ilerlerdi ama ben tırstım. üstte geçtim ben,burada denildiği gibi,egzersizde denediğim gibi tutup ıkınarak yerleştirdim. nefesin ve ıkınmanın inanılmaz faydası oldu. anaaaa bi baktım oturdum. hepsi girdi. tabi kıpırdayamadım. çıkarmak ta istemedim ya bir daha olmazsa diye,eşime yüzümü dönüp bir daha denedim. şok geçirdim yine oldu. diyorum kocama oldumu,diyo bana oldu galiba. be adam görmüyon mu hepsini aldım işte. yine böyle atışmalarla alta geçtim ben. ilk sefer git gelde çok baskı hissettim ben. çok garipti. hemen buraya geldim oldu mu,yardım edin diye. 1 hafta oldu yeneli. ayıptır söylemesi dün 3 kere denedik ve okadar rahattı ki. hiç bir şey anlamadım. zevk olayım şuan yok,ne hissettiğimi de anlamıyorum ya gerçi. ama her seferinde yaşadığım rahatlamayı,eşimin mutluğunu görmek beni dünyanın en mutlu kadını (kadınım ya artık ilk defa yazıyorum garip oldu)yapıyor. Allahım herksein yardımcısı olsun. etrafa söyleyince ne oldu biliyor musunuz,benim mutluluğuma ortak olmalarını beklerken "kendini bizi bu kadar zaman niye yıprattın" oldu. bu derdi çekmeyen bilemez. yaşatmasın Allahım diyorum kimseye.
dert var ama çareside var. ben yeneceğime önce burada,sonra egzersizlerim deki başarımda ve kararlılığım da en son da eşimin anlayışıyla inandım.
VAZGEÇMEK YOK BU DERTTEN KURTULANA KADAR[/QUOTE
Canım senin adına çok sevindim...Okurken hikayeni, ağlamaktan kendimi alamadım...Aynen dediğin gibi hikayelerin başı benim hikayemin aynısı, sonunu ise başkası yaşıyor...Ben de 6 aydır evliyim ve olmuyo...Psikoloğa gittim egzersiz verdi ama yapamadım...Tam o şekilde olmayacığına karar vermişken ve bu sorunu 3 günde çözdüklerini iddia eden ve yaklaşık 5000 lira isteyen kadın doğumcuları araştırırken bu siteye üye oldum ve herkesin egzersizle aştığını okumaya başladım...İnan çok şaşkınım...Ben mümkün değil yapamam gibi hissediyorum...Serçe parmağımı denedim ama 2 boğum ancak oluyo, sonra ıkınırken bir engelle karşılaşıyorum, sızlamaya başlıyo ve bırakıyorum...Düşün yani minicik serçe parmakla bile yapamıyorum...Çok zor zamanlar geçiriiyorum...Eşim "Nasılsa aşarız" demiyo...bu zamana kadar anlayış gösterdi evet, beni asla zorlamadı ama zerre kadar beni rahatlatan destek verici şeyler de söylemedi... Şimdilerde sürekli kavga halindeyiz ve bana "Eğer ben böyle bir sorun yaşasaydım seni bu evliliğe daha fazla mecbur etmezdim" dedi.Resmen boşanalım diyo...Bana inanılmaz soğuk davranıyo, hiç bir şekilde benimle tensel temasta bulunmuyo...o beni teselli edeceğine ben onu sakinleştirmeye çalışıyorum ve inanılmaz derecede yıpranıyorum bunu yaparken...Yaşadığım problemin bir sağlık problemi olduğunu anlatmaya çalışıyorum beni dinlemiyo bile...Beni gerçekten sevdiğini ve bunları içten söylemediğini bilmesem,çoktan bitmişti evliliğimiz...Napıcam bilmiyorum...Her gün ağlıyorum...sinirlerim harab oldu...psikiyatra gitsem bana rahatlatıcı bir ilaç verse, egzersiz yapmaya devam etsem bi yandan...olur mu ki?...Özel bir hastane var, psikiyatri bölümünde bayağı profesyonel 35 yıllık bir hekim var, acaba denesem mi??? olayı çözmüş biri olarak tavsiyelerini bekliyorum...Senin için çoook sevindiğimi tekrarlamak istiyorum, allah başka dert, tasa vermesin...Çook mutlu olun:))
Benzer Konular
