Bazen çok umutsuzluğa kapılıyorum bende yenemiycem diye düşünüyorum..Çalışıyodum 2 hafta oldu işten çıktım düştüm üstüne bu kadar 2 yıldır hep erteledim ne çabuk geçmiş 2 yıl..Etrafta ki çocuk yap diyen eş dost akrabadan bunaldım dısarı çıkasım misafir ağırlayasım akraba ziyaretlerine gidesim gelmiyo artık evde yalnız başıma kalınca yencekmişim gibi hissediyorum..üstümde tonlarca yük var atamıyorum bi türlü çok bunaldım kızlar çookk herşey elimizde ama yapamıyoruz çok değişik bi çaresizlik bu

eşim çok anlayıslı,olmayınca öpüp sarılıyo yapıcaz askım sakın üzülme sen yanmda ol bana yeter diyo ama biliyorum oda bebeğimiz olsun istiyo

her konuda güçlüyüm,herseye,karsı herkese karsı ama kendime yeniliyorum işte.Yaşamayan bilemez Allah düşmanıma vermesin bu hastalığı..