- 6 Aralık 2021
- 1.257
- 1.901
- Konu Sahibi cunkuneden
- #1
Herkese selamlar, yanlış bölüme açmadım umarım daha aktif bir bölüm diye burayı tercih ettim ama umarım kendimi de anlatabilirim.
Bu tanı konduğunda 27 yaşındaydm be iyi giden bir ilişki vardı, evlilik öncesi ilişkiye karşı olmadığımdan ve sevgilime güvendiğimden birlikte olmak istedim ama önceleri acemilik ya da heyecan dediğim sorunun baya tıbbi bir rahatsızlık olduğunu öğrendim ilerleyen dönemlerde. O dönemli sevgilim çok tyardımcı oldu, anlayış gösterdi, burda da bahsedilen bazı yöntemleri denedik falan derken… sorunumu çözemedim acıkçası bu konuda bi telaşeye de kapılmadım, neyse bir sene kadar sonra o ilişkim bitti. Sonrasında tüm ilişkilerimdebu sorun bi duvae gibi çıktı karşıma, bu sorunun karşılıklı sevgi saygı ile uzun vadede çözülecek bi sorun olduğunu kavradım ama öylesi de olmadı hiç.. e yaşım da ilerledi bu süreçte oldum 35 (olucam işte ya da az kaldı). Ben artık bu sorunumu çözmek istiyorum, zaman zaman sanki fırsatlar kaçırıyormuşum gibi geliyor (hani belki ileriye dönük olmaz ama öenmli de değil açıkcası umarım bu konuda yargılamadan geçersiniz).
Her neyse.. ben bu konuyu yalnız aşabilir miyim sizce? Yani belli yöntemler zaten bireysel ama bir yere kadar tabi işin psikolojik boyutu yine engel olabiliyor sonrasında.
Yine söylüyorum, lütfen yargılamdan yardımcı olmaya çalışırsanız sevinirim. Yalnız başıma bunu aşamayacağımı düşünüyorum, yanlış mıyım sizce? Ya da konuyu önemsemeyi bırakıp akışına mo bıraksam biraz???
Bu tanı konduğunda 27 yaşındaydm be iyi giden bir ilişki vardı, evlilik öncesi ilişkiye karşı olmadığımdan ve sevgilime güvendiğimden birlikte olmak istedim ama önceleri acemilik ya da heyecan dediğim sorunun baya tıbbi bir rahatsızlık olduğunu öğrendim ilerleyen dönemlerde. O dönemli sevgilim çok tyardımcı oldu, anlayış gösterdi, burda da bahsedilen bazı yöntemleri denedik falan derken… sorunumu çözemedim acıkçası bu konuda bi telaşeye de kapılmadım, neyse bir sene kadar sonra o ilişkim bitti. Sonrasında tüm ilişkilerimdebu sorun bi duvae gibi çıktı karşıma, bu sorunun karşılıklı sevgi saygı ile uzun vadede çözülecek bi sorun olduğunu kavradım ama öylesi de olmadı hiç.. e yaşım da ilerledi bu süreçte oldum 35 (olucam işte ya da az kaldı). Ben artık bu sorunumu çözmek istiyorum, zaman zaman sanki fırsatlar kaçırıyormuşum gibi geliyor (hani belki ileriye dönük olmaz ama öenmli de değil açıkcası umarım bu konuda yargılamadan geçersiniz).
Her neyse.. ben bu konuyu yalnız aşabilir miyim sizce? Yani belli yöntemler zaten bireysel ama bir yere kadar tabi işin psikolojik boyutu yine engel olabiliyor sonrasında.
Yine söylüyorum, lütfen yargılamdan yardımcı olmaya çalışırsanız sevinirim. Yalnız başıma bunu aşamayacağımı düşünüyorum, yanlış mıyım sizce? Ya da konuyu önemsemeyi bırakıp akışına mo bıraksam biraz???