Ve ailesi yüzünden ayrıldık...

Kızlar bana da bir destek olun.burda ki herkesin düşünceleri benim için çok önemli ve daha kimseye anlatmadan burda anlatmak istedim derdimi.20 aylık bir ilşkimiz vardı.aynı üniversitedeydik.fakat o bu yıl mezun oldu.benden 2 yaş büyük.benimse daha 2 yılım var.aralık ayında adli hakimlik sınavı var ona çalışıyor şimdi.farklı şehirlerdeyiz o şimdi kendi memleketine gitti.sorun şu ki ben ne zaman kafama takılan sinir olduğum şeyleri anlatmaya ona söylemeye başlasam beni hep kavga çıkartmakla,onu üzmekle suçluyor.o sınava çalışıyormuş kafası doluymuş ve ben hep kavga çıkarıyormuşum.şuna hak veriyorum gerçekten bu sınav için çok ders çalışmak zorunda.ama ben kafama takılan şeyleri onunla konuşamıyacak mıyım? hep layylaylom mu konuşcaz?
esas sorun şu ki dün gece ben hakimlik stajını burda yap diyorum.oysa kendi yaşadığı şehirde yapcağını ailesinin aksi halde üzüleceğini ve ailesine benim kız arkadaşım var orda kalcam diyemeyeceğini söylüyor.bu konuya onlarca kez konuştuk.ama benim daha okulumun bitmesine 2 yıl var eğer o stajı orda yaparsa sonra askerlik var atancağı yer var.biz 4 5 yıl boyunca sadece 2 3 ayda bir görüşrbilcez.ve ardından evlencez güya!!!!! kızlar allahaşkına sizce 4 5 yılda toplam 20 25 kez yüz yüze görüşüp de evlenmek ne kadar mantıklı? bu sadece bir hayal.ve ben ona dedim ki birbirimizden uzaklaşırız yabancılaşırız ister istemez.evlenmeyiz ayrılırız dedim dün gece yine. bana neden olumsuz düşünüosun filan dedi.sonra bu konu uzadı ve bana herşey senin istediğin gibi olamaz dedi.sizce bu benim hakettiğim bi cümle mi?benim tek istediğim onla olmak.ve bunu onun da istemesi gerkmez mi.bu lafı beni çok kırdı ağladım.normalde ben ağlayı nca hemen yumuşardı ve dün gece öyle olmadı.
bizim aynı zamanda onunla çok fazla fikir uyuşmazlığımız var.ama birbirimizi gerçekten çok seviyorduk.fakat bugün ayrıldık çünkü artık sürekli kavga etmekten ikimiz de çok yıprandık ve ikimizin de psikolojisi altüst oluo belki bu yüzden.ben hala onu çok seviyorum.ama ailesine aşırı derecede düşkün olması ve düşkünlükten ziyade 23 yaşında olmasına rağmen onların sözünden hiçbir şekilde çıkamaması bizi bu noktaya getirdi.hem ayrılmasam mı diyorum hem o herşeyi bırakıp ardına bu ilişkiyi bitirebilyorsa ben de bitirmeliyim diyorum.ve zaten 4 5 yıl boyunca 2 3 ayda bir görüşüp bu işin mutlu sonla bitmesinin mümkün olmadığını düşünüyorum.yine ayrılık gözükür bize diyorum.sizce ne yapmalıyım bir fikir verin lütfen....

aslında çok karışık
sen bu ilişkiye sahip çıkmasını bekliyorsun ama o da kariyerinin ve ailesinin peşinde koşuyor ve ilişkiye de gittigi yere kadar gözüyle bakıyor sanırım.
ama bir yandan da ona da hak verdim çünkü neticede ne diyecek ailesine ben burda staj yapıyorum beni beklemeyin mi. ailesi de yıllarca döncek gelcek oglumuz diye okutmadılar mı dışarı memleketlerde.
ama benim asıl takıldıgım nokta beni neden üzüyorsun muhabbeti.
ya bak mezun oldugunda mutlaka ilişkinin seyri dğeişiyor. asla eskisi gibi olmuyor bu gerçek. sizin yeni bir düzenlemeye oturup yüzyüze konuşup şöyle yapalım böyle yapalım diye birlikte karar vermeye ihtiyacınız var.
yani kısaca 5 yıllık kalkınma planı yapmanız lazım :)
ayrılmak çözüm mü olacak ikinize? bunu zaman gösterir. ama çözüm bulmak istiyorsanız hayattan neler istediğinizi ve biribinizle ilgili hayallerinizi karşılaştırın uyumlu olduğnuz noktaları bulmaya çalışın.
5 sene içerisinde eğer onu unutup başkasını hayallerine koyabileceğine ihtimal veriyorsan uğraşma bile bence. ama yok zaten 5 sene de geçse yanımda olsa da olmasa da ben yine de onu sevicem diyorsanız çok gereksiz bir ayrılık olmuş bu bnce.
yüzyüze oturun konuşun herşeyi detayıyla.

Asmin .!.:

aslında çok karışık
sen bu ilişkiye sahip çıkmasını bekliyorsun ama o da kariyerinin ve ailesinin peşinde koşuyor ve ilişkiye de gittigi yere kadar gözüyle bakıyor sanırım.
ama bir yandan da ona da hak verdim çünkü neticede ne diyecek ailesine ben burda staj yapıyorum beni beklemeyin mi. ailesi de yıllarca döncek gelcek oglumuz diye okutmadılar mı dışarı memleketlerde.
ama benim asıl takıldıgım nokta beni neden üzüyorsun muhabbeti.
ya bak mezun oldugunda mutlaka ilişkinin seyri dğeişiyor. asla eskisi gibi olmuyor bu gerçek. sizin yeni bir düzenlemeye oturup yüzyüze konuşup şöyle yapalım böyle yapalım diye birlikte karar vermeye ihtiyacınız var.
yani kısaca 5 yıllık kalkınma planı yapmanız lazım :)
ayrılmak çözüm mü olacak ikinize? bunu zaman gösterir. ama çözüm bulmak istiyorsanız hayattan neler istediğinizi ve biribinizle ilgili hayallerinizi karşılaştırın uyumlu olduğnuz noktaları bulmaya çalışın.
5 sene içerisinde eğer onu unutup başkasını hayallerine koyabileceğine ihtimal veriyorsan uğraşma bile bence. ama yok zaten 5 sene de geçse yanımda olsa da olmasa da ben yine de onu sevicem diyorsanız çok gereksiz bir ayrılık olmuş bu bnce.
yüzyüze oturun konuşun herşeyi detayıyla.

Genişletmek için tıkla...

işte zaten sorun da bu.yüzyüze oturup konuşma imkanımız yok.şu an herkes kendi şehrinde.ve yakın bir yer de değil 15 saatlik mesafe.adam akıllı karşılıklı oturup konuşamıyoruz.ve işte yine o pısırıklığı buraya da gelemiyor ailesi yüzünden... ne yapacağımı bilmiyorum

çok benzer bir şey bir arkadasımın başına geldü. çocuk hukuk okuyordu. ikisi beraber okudular. çocuk bir sene boyunca evine hiç gitmedi bayramda bile ders çalıştı iş buldu. neyse yaz geldi gitmek zorunda kaldı. uzun saçlıydı giderken kestirdi. oraya gidince az aramaya başladı. stajları vardı. ailevi problemlerim var dedi.. aradan biraz geçti.. arkadas bunun memleketine göremeye gitti.. zar zor görüştü. hem ayrılmak istemiyordu çocuk hemde ailem diyordu sürekli. sonrada öğrendik ki.. töre gibi bişiyleri varmış ailesinin seçtiği kızla nişanlanıcakmış. arkadasım çok üzülmüştü. sen kendini savunamıyorsun neden hukuk okudun neden benimle oynadın diye çok ağlamıştı....

üzerine fazla gitmeyin. sonuçtu sizin kadar o da bu ilişkiyi düşünmek zorunda... varsa bir bit yeniği çıksın ortaya yıllar geçer siz ümitle beklersiniz yine üzülen siz olursunuz.

nedense ben çocuga hak verdim haklı yani benim eşimde eskişehirdeydi orada yaşıyordu ama
o istanbula geldi görüştük telefonla görüştük özledik özlemleştik ama soğumadık....bu birazda
kişisel bişey 3 yıllık bir birlikteliğimiz var son 1 yıldır evliyiz tek bir kavgamız bile yok evet tartışırız ama
öyle büyük kavgalar ayrılalım vs yok sen ailene çok düşkünsün vs konuşmaları şimdiden başladıysa zaten ötesi olmaz

bilmiyorum ben helede hamilelik geçirip bebeğimi kaybettikten sonra anladım ki annelik babalık bambaşka birşey
bir kadın bir erkeği bir erkek bir kadını çok rahat bırakabilir acısını çeker ama bırakabilir bir zaman sonra onun yerini doldurabilir daha mutlu olabilir
ama ister 23 ister 63 yaşına gelsin bir çocugu anne babasından hiçbişey koparamaz ve anne babanın
yerini hiçbişey dolduramaz kayınvalidemle de kendi annemle de aram iyidir en başından beri ama
şimdi onlara daha çok saygı duyyorum eşim adliyede çalışıyor istanbulda yani benim oldugum şehirde bazen
haksızlık ettiğimi düşünüp üzülüyorum bile ama onun işi burada tayini karsa çıksa karsa gidicez napalım
He şöyle bişeyde var erkeğin pısırığıda hayat boyu çekilmez annenin babanın eşin konumlarını birbirine karıştırmamalı
annemde bize yıllarca bunu öğütlemiştir
bence biraz daha düşünün hersey sizden ibaret değil....ama siz de önemlisiniz
Dünyada başka insanlarda var ve onun değer verdiği tek insan siz değilsiniz.....ama sizede değer vermek zorunda
yani bu dengeyi kurmak zorunda....evleneceği insan siz olun veya başkası olsun bu dengeyi kurmadığı sürece olmaz
insan hayatının her anında anlayışlı ve sıkıntıyada sevincede ortak olacak insan arar
siz de o da bunu yapabilecek misiniz ?bunu düşünün buna göre davranın...bence

bende tam tersini düşünüyorum
çok sevdiğinizden ayrı kalmak istemiyorsunuz çünkü araya soğukluk giriyor ister istemez
bence sizi gerçekten çok seviyorsa düşünür taşınır stajını sizin yanınızda yapar
anacı ailesine düşkün erkeklerden evlenincede hayır gelmiyor aslında,
hakkınızda hayırlısı.

Bence en büyük hata daha öğrencisiniz geleceğinizi kurmadan 4-5 yıl sonrasının planını yapmışsınız,sınavları var demişsiniz haklı bence fazla üstüne gitmeyin,hem arada böyle az görüşmekte iyidir çok dipdibe olmaya gerek yok bence,benim 8 senelik ilişkim var yeri geldi haftada 4 gün görüştük yeri geldi ayda 1,bence biraz anlayışlı olun sevgi varsa arada her şey yoluna girer:teselli:

Ya cnm çocuk ailesinden 4 yıl boyunca ayrı kalmış bence bi özlem var onlara karşı hem de mesleğinin verdiği özgüvenle ailesininde bunu hissetmesini istiyor bence yakından. Sen de çok haklısın yanında olsun istiyorsun ama o da haklı cnm.

herkeze mrb buraya daha yeni üye oldum eğerki ailesinin sözünden çıkmıyorsa ayrıldığın için hiç üzülme yol yakınken dönmüşün iki evlilik yapmış biri olrak söylüyoruumbenim eşim kırk yaşında ve hala ailesininsözünden çıkmaz ve çok mutsuz giden bir evliliğim var eşim abisi evde nere dolap koyacağıma kadar karışır ve eşimde asla hayır demez yanı kısaca demek istediğim şu vakit kaybı yıpranıyosun psikoloji bozuluyo ailesinin lafından çıkmayan erkekle evlilik olmaz benim ilk eşim öyleydi şimdikide tecrübeli biri olrak söylüyorum başından neyse sonundada öyledir insanlar mutlu olmak için evlenir

okulda 1.5 senemizi beraber geçirdik ayrı şehirlere evlerimize döndük okul bitince ve kah 7 ay sonra kah 5 ay sonra görüştük ve 3.5 sene bitti uzaklık bir yere kadar zorluyor balım inan aşk varsa güven varsa yürüyor ilişkine inanıyorsan ve tabii sevdiğin adamada her türlü hayal gerçek olacaktır inn bana

miele .!.:

Kızlar bana da bir destek olun.burda ki herkesin düşünceleri benim için çok önemli ve daha kimseye anlatmadan burda anlatmak istedim derdimi.20 aylık bir ilşkimiz vardı.aynı üniversitedeydik.fakat o bu yıl mezun oldu.benden 2 yaş büyük.benimse daha 2 yılım var.aralık ayında adli hakimlik sınavı var ona çalışıyor şimdi.farklı şehirlerdeyiz o şimdi kendi memleketine gitti.sorun şu ki ben ne zaman kafama takılan sinir olduğum şeyleri anlatmaya ona söylemeye başlasam beni hep kavga çıkartmakla,onu üzmekle suçluyor.o sınava çalışıyormuş kafası doluymuş ve ben hep kavga çıkarıyormuşum.şuna hak veriyorum gerçekten bu sınav için çok ders çalışmak zorunda.ama ben kafama takılan şeyleri onunla konuşamıyacak mıyım? hep layylaylom mu konuşcaz?
esas sorun şu ki dün gece ben hakimlik stajını burda yap diyorum.oysa kendi yaşadığı şehirde yapcağını ailesinin aksi halde üzüleceğini ve ailesine benim kız arkadaşım var orda kalcam diyemeyeceğini söylüyor.bu konuya onlarca kez konuştuk.ama benim daha okulumun bitmesine 2 yıl var eğer o stajı orda yaparsa sonra askerlik var atancağı yer var.biz 4 5 yıl boyunca sadece 2 3 ayda bir görüşrbilcez.ve ardından evlencez güya!!!!! kızlar allahaşkına sizce 4 5 yılda toplam 20 25 kez yüz yüze görüşüp de evlenmek ne kadar mantıklı? bu sadece bir hayal.ve ben ona dedim ki birbirimizden uzaklaşırız yabancılaşırız ister istemez.evlenmeyiz ayrılırız dedim dün gece yine. bana neden olumsuz düşünüosun filan dedi.sonra bu konu uzadı ve bana herşey senin istediğin gibi olamaz dedi.sizce bu benim hakettiğim bi cümle mi?benim tek istediğim onla olmak.ve bunu onun da istemesi gerkmez mi.bu lafı beni çok kırdı ağladım.normalde ben ağlayı nca hemen yumuşardı ve dün gece öyle olmadı.
bizim aynı zamanda onunla çok fazla fikir uyuşmazlığımız var.ama birbirimizi gerçekten çok seviyorduk.fakat bugün ayrıldık çünkü artık sürekli kavga etmekten ikimiz de çok yıprandık ve ikimizin de psikolojisi altüst oluo belki bu yüzden.ben hala onu çok seviyorum.ama ailesine aşırı derecede düşkün olması ve düşkünlükten ziyade 23 yaşında olmasına rağmen onların sözünden hiçbir şekilde çıkamaması bizi bu noktaya getirdi.hem ayrılmasam mı diyorum hem o herşeyi bırakıp ardına bu ilişkiyi bitirebilyorsa ben de bitirmeliyim diyorum.ve zaten 4 5 yıl boyunca 2 3 ayda bir görüşüp bu işin mutlu sonla bitmesinin mümkün olmadığını düşünüyorum.yine ayrılık gözükür bize diyorum.sizce ne yapmalıyım bir fikir verin lütfen....

Genişletmek için tıkla...

canım senin için üzüldüm ama her şey görüşmek değil ki? eskiden insanlar telefon bile yokken askerlik 3-4 sene sürerken birbirlerini hiç görmeden haber bile almadan beklemişler. Telefon, internet varken ulaşım çok çok kolaylaşmışken zor değil bence. 20 ay neredeyse 2 sene! bu zamana kadar yan yana olmuşsunuz en azından.
benim de 4 senelik bir ilişkim var ama başladığından beri farklı şehirlerdeyiz. 3 ayda 1 gün görüşebiliyoruz. ve ikimiz de beklemekten vazgeçmedik.
daha askerlik vs derken en az 2 sene daha böyle olacak. ve 10 yıl olsa bile 3 ayda bir kere görüşmeye bile tamam diyebiliyorum ben.

Yani ben biraz ayrılma sebebini kusura bakma tabi ama saçma buldum. gerçek aşk mesafeleri dert etmez :/

herkese cevapları için teşekkür ediyorum.şu an barıştık iyi gibiyiz ama tabiki devamı nasıl olucak bilmiyorumm

valla yürümez değil yürüyo bi şekilde
ama o kadar zorr kiii :1no2:
istediğin zaman ihtiyacın olduğu zaman yanında olamıyo herkesinkinden çok daha fedakarlık isteyen bi ilişki oluyoo
ama sana tavsiyem hep sen fedakarlık yapma
onunda bu ilişkiyi yürütmek için bişeyler yapması gerekiyo :umursamaz:
bide çok fikir ayrılığımız var diyorsun ilerde evlenmekten bahsediyorsun
bu tarz şeyler önemlidir..hayat hep laylaylomla geçmiyo malesef lmaz:
ben kendi adıma çok uzun ömürlü bi ilişki olarak göremedim sizinkini
tabiki karar senin hakkında hayırlısı olsun canım :teselli: