İyi akşamlar sevgili üyeler.Önceki konularımda bana verdiğiniz destek için hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim.Ben bir karar verdim ve bunu sizlerle paylaşmak isterim.Ben bu çocuğu doğuracağım.Bunu duygusal değerler vs. için değil mantıklı düşündüğüm için istiyorum.Her ne kadar çocuk istemesem de eğer evli olsaydık bu çocuk kesinlikle dünyaya gelecekti.Şimdi boşanıyoruz ve bunun nedeni babası.Babasının yaptığı hata yüzünden ben evladımdan vazgeçemem.Ayrıca bunu kaldırabileceğimden de emin değilim.Elbette yeterli nedenim olsaydı durum değişebilirdi.Çalıştığım zamandandır biriktirdiğim bir miktar param var.Sadece bu meblağ ile bile liseden mezun olana kadar istediğimiz okulda okuyabilir,kurs gibi eğitime dair birçok isteğimizi karşılayabiliriz.Bunun dışında eşimle ortak hesabımız vardı.Ortak olarak alınan 2 tane de ev.En kötü ihtimal arabamı da satarım.Ayrıca derecemi düşürürsem çalışma saatlerim çok daha esnek olacak.Noktasına,virgülüne kadar hesap yaptım (avukatıma yaptırdım) Eski eşimin,ailemin desteği olmasa bile bu çocuğu tek başıma büyütebilirim.Ayrıca şimdiden yatılı bir eleman aramaya başladım.
Bunun dışında önceden bayram için eşimle tatil planı yapmıştık kısmet olmadı.Yaklaşık 2 gündür memleketteyiz.Birlikte geldik.Annesi ve babası bizim eve geldi.Sadece altımız oturduk konuştuk.Hamile olduğumu ama ayrılmak istediğimizi söyledik.Aileler tabii ki korkunç bir şekilde şaşırdılar.Annem ağlamaya başladı.Benim için işin en zor kısmıydı.Herkes tatmin edici bir neden bekliyordu benim ağzımdan çıkan tek cümle ise ''Anlaşamıyoruz.'' O hiç konuşmadı başı önünde sadece dinledi.En son da babam dayanamadı ve ilk defa sesi yükseldi bana:''Kızım çocuk oyuncağı mı bu,yoksa dalga mı geçiyorsun?'',diye.Eşim direkt atladı:''Yeter artık yok onun suçu.Ben ALDATTIM.Ben SUÇLUYUM,Pişmanım yemin ederim diye konuşmaya çalışırken saniyeler içerisinde babasından yediği tokat...Kayınpederim bile diyemem babamdır.Hiç öz kızından ayırmadı sağ olsun.Şu hep güler yüzlü mahallenin sevilen amcası vardı ya hı işte o idi kendisi.İlk defa böyle gördüm onu.Koskoca adam ağlayarak yapıştı elime öpeceğim kızım,özür dilerim diye.Bildiğiniz kalbimi sıktılar sanki.Sarıldım ''baba senin ne suçun var?'',diye.Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk.Sonra tansiyonum düştü fenalaştım.Tek hatırladığım odadaki herkes oturmuş ağlıyordu.Bugün 2.günüm memlekette.Annesi geldi beni görmeye.Gözleri kıpkırmızı görseniz o kadar mahcup ki.Özür dilemeye gelmiş.Kendini üzme ne olursa olsun,evladımsın.Şu saatten sonra ondan daha çok çocuğumsun,dedi.Burada durumlar böyle.Bunun dışında çok fazla acıkıyorum ve midem çok hassas hale geldi.Kırmızı et yiyemiyorum maalesef.Ailelere söylemenin rahatlığını yaşıyorum şükür.Eve annem ve babamla birlikte döneceğiz.Bakalım sonrası nasıl olacak? Yanımda olan herkese çok teşekkür ederim
