Vicdan Azabı Duyuyorum

canım ben çalışmıyorum ama sürekli evde olmaktan bunalıyorum ve bende bağırıyprum 19 aylık tamda zor dönemimiz her şeye meraklı hareketli işte ne yapıcaz ki hep aynıyız çalışanıda çalışmayanıda bişeyelrden böyle şikayetçi ve rahatsısız....

Bende çalışan bir anneyim.Büyük kızım 3.5 yaşında ,küçük kızım ise 4 aylık.Hamileyken ücretsiz izin alıp çocuklarımı büyütmenin hayallerini kurdum.Güzel günler beni bekliyordu.Doğum yaptım.Mutluydum bebişlerimle geçecek bir yıl vardı önümde....Sonra ne mi oldu ilk 2 ay gecem gündüzüme karıştı.Gazlar,ağlamalar ve kızımın küçük olmasından dolayı sürekli ikazlar...Çalışıyorken çocuğuma daha anlayışlıydım.Eşim ise işinden dolayı bomba gibiydi her an patlamaya hazır.Şımdi kızınca bağırıyor bazen ellerini vuruyorum.Sonra da ağlıyorum.Bir kısır döngü oldu bu durum.
Şunu biliyorum ki ilk önce rahat olmak gerek.Kafaya takmamak lazım.Biz mutlu olacağız ki çocuk da mutlu olsun.Ben çalıştığım zaman mutluydum ve çocuğumda o zaman benim gibi mutluydu.Annenin psikolojisi çocuğa yansıyor.Rahat olun...