Çok kötü bişey yaptım, bedelini bana çok ağır ödetti. Bu yüzden ondan nefret ediyorum, hayatıma kastı olan bu insan aklıma gelince midem bulanıyor ama bu vicdanımın sızlamasına engel olmuyor. Özellikle geceleri vicdanımın acımasından uyuyamıyorum.
Her gece aklıma geliyo rüyalarıma giriyo. Keşke bu acıyı hafifletmenin bi yolu olsa. O gece beni aradığındaki ses tonundaki acıyı çok derin hissedebiliyorum. Keşke hiç duymamış olsaydım. Keşke herşeyi unutup yeni bi hayata başlayıp çok mutlu olsa, o zaman benimde içim rahatlayabilir biraz olsada.
Hayatta yaptığın herşeyi ödersin mantığı cidden doğruymuş. Bundan sonra bütün hayatımı bu mantığa göre yaşıycam. Yapayalnız kaldım, hayatıma sıfırdan başlıycam. Umarım bu yük zamanla hafifler.