Hanımefendi affınıza sıgınarak ben de sizi biraz eleştirmek istiyorum.
Konunun başında eşinizin ailesinin maddi yardımından, aldıkları dağ evinden, çocugu kreşe bırakmamaktan bahsetmişsiniz, gelen eleştirilere göre de ben maddiyatçı degilim, kreşe tabiki de verecem ama 5 yaşına gelsin.... vb. İnsanların tepkilerine göre düşünceleriniz nasıl da değişivermiş...
Kaldı ki, ben de 2 yaşıma kadar annemden tamamen faeklı bir şehirde halamın bana bakmasıyla büyüdüm. Sonraki dönemde de annemin yanına geldim, uzak bir akrabamız da bana bakmak için geldi. 1-2 sene de böyle idare ettim, sonra anaokulu sonra kreş. Neden mi? Annem de cocıgumun psikolojisi bozulur aman aman evden dısarı adım atamam demeyen bir öğretmendi. Çalıştı, eve maddiyatta yardım sağladı. Neden geçinme işi erkeğe yıkılsın ayrıca? Bazıları demiş ki eşiniz ek iş baksın. Robot mu bu adam? Hiç mi uyumayacak, hiç mi dinlenmeyecek?
Paikolojim bozukdu mu, hayır! Bana kreşte veya anaokukunda kötü davrandılar mı hayır! Ki bu 90lar dönemi yani...
Şimdi de ablam bir anne. O da benimle aynı koşullarda büyüdü. Onun da yavrusu su an çok ama çok değerli. Ama ag benim yavrum, altın kaplamalı prensim demiyor hiç sizin gibi. Yeri geldi başka şehirde yaşayan anneme gönderdi aylarca kaldı cocuk. Çünkü ablam çalışıyordu. Şimdi de bakıcıda yiğenim. Gelişiminde bir sorun var mı, hayır giç yok aksine maşallahı var.
Siz karnım doysun ama pastam dursun derdindesiniz. Hiçkimseyi maddi durumları iyi ama bize yardım ermiyorlar diye suçlayamazsınız. Çoğu kadın çalışıyor, çoğu yavrusunu tanımadıgı insanlara teslim ederken zorluk yaşıyor ama hayatın gerçeği bu. Ki elinize geçen para 600 tl, bakın o cocuk büyüyecek, istedigi oyuncaklar olacak, faeklı cocukların oyıncaklarına bakıp iç geçirecek, bu daha büyük günah değil mi?
Gerekirse gönderşn kendi annenize, biraz maddi açıdan toparlayoncaya kadar. Çalışacaksınız başka yolu var mı?
Ha ayrılamam diyorsanız, kreşlerde bakın iş. Hem yavrunuzdan ayrılmamış olursunuz. Ne bileyim ama bakın , arayın. Hayat zor, 600 tl ile daha zor.