Konu cocugum olunca fazlasıyla hassas davraniyorum. Bunun ismi haziran alismak veya "rahati bozmamak" degil. Henüz iki yasinda bir çocuğu 2 yasinda uykusundan sicak yatağından kaldirmak, hastaliginda, uzuldugunde veya her hangi sebeple beni yaninda görmek istediğinde yaninda olamamak. Daha iyi para kazanip evladi kapiciya birakmak benim hafsalamin asla alamayacağı bir şey mesela. Ne verebilir benim çocuğuma. Anne olarak biz bile bazen dislerimizi sikarken, bunalirken bir baskasinin sonsuz bir anlayışla evladimizi buyutecegine mi inanıyoruz yoksa biraz daha fazla para kazanmak için gözlerinizi mi kapatiyoruz bazi şeylere acaba.
Bu tarz "rahata alisma" imalari yapilinca benim de aklima hep 7/24 çocukla olmak, onun tüm sorumluluğunu ustlenmekten kacmak için ihtiyaçları olmadigi halde çalışan insanlar geliyor...
Ben imkan varken bir anne baba evladini ve hatta torununu nasil bu kadar elinin tersiyle iter noktasindayim. Maddi durum duzelir yada duzelme olur biter bir yerde.. Esas mesele manevi boşluklar.
Hanimefendi
Bizler bazi seylere gozlerimizi kapatip
3 kurus fazla para icin cocugumuzu birakiyoruz evet
Ama inanin ühü bize bakmiyorlar
Ühü 600 lira kaliyor
Ühü cok zor durumdayiz
Ühü ev almislar
Ühü hemde sadece tatil icin,keyif icin..
Bu sekilde rezil bir yuzsuzlukle kimseye minnet edip el acmamak icin.
Yoksa inanin benim totomda gayet kiymetlidir aslinda.
Tamam siz oglunuza kendiniz bakin buna lafim yok.
Ama seninde calisan kadina lafin olmasin.
Cok bilme lutfen.
Cocuk sizin. Torunsa senin anne ve babanin da torunu. Ustlensinler tum sorumluluklarini.
Sen de kizlarisin zaten sorun olmaz.
Erkek degil mi evini gecindiriceklerden sonra birde bu cikti basimiza.
Erkek anne babasida artik bundan mesullar.
Benimde tek hayalim buydu, bir gelinim olsun cocuguna sonsuz bir anlayisla
Gozlerini bazi seylere kapamadan baksin
Ben calisir ona bakarim.
Bol bol kendin bak canim sen.