... vs 3. kişilerden çekenler var da ben gibi kendinden çeken var mı?

guz_1

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Aralık 2009
3.236
864
123
bir suru baslık var . kaynanasından esınden gorumcesınden vsss .... pekı aranızda kendınden ceken varmı . pişmanlıklarımız , keskelerımız , itiraflarımız



Nefessız kalmak gibi bişey. Kendı hayatını gısısatından memnunıyetsızlık . normların dısında yasamak ıstegi. Herseye bastan baslama ıstegıyle, ellerınle hayatını bozma dusuncesı arasında gelıp gıtmek . herkes gıbı olmalımı ınsan ?
3 maymunu oynamak en ıyısımı?

Alışmalımı yasamın sıradanlıgına ? yoksa savasmalımı tum realıtesıyle . pekı ya kaybedılecekler kazanılabıleceklerden agır basarsa guvensızlıgı


dedımya nefessız kalmak gıbı bısey .
 
manevi boşluk yaşıyosun galiba arkadaşım, bu boşluğunun çaresini de yine en iyi sen bileceksin, sana akıl vermeye yada şunu yap bunu yapma demeye niyetim yok, aslında her insan içindeki derdin dermanını biliyor da niyeyse bir türlü bunu uygulamaya sokamıyor, umarım sen bunu uygulamayı başarırsın
 

sagolasın
su veya bu dıye acmadım konuyu zaten . ben gıbı kendınden ceken varmı acaba dıye actım . ınan bazen kendınden cekıyo ne ckerse bır baskası hıkaye gıbı . 3, kısıleri cıkarmak kolayda kendınden kurtulamıyorkı ınsan
 
boşluk değil yaşadığın,sana sonuna kadar katılıyorum,içimdeki bana tercüman olmuşsun..kesinlikle savaşmalısın...ama olumsuz şeyler yaşadıysan bunlardan dolayı olmamalı savaşman,kendin olmak için savaşmalısın,yaşamak istediğin gibi yaşamalısın...
 

evet bende boyle hıssedıyorum. Insan bazen ne ıstedıgını bılemıyo . sanırım bıraz durmalı bu zamnlarda .
KENDIM ETTIM BULDUM DEMEMEK ICIN :d
 
ben kendimden çok çektim ama, normların dışına çıkamadığım için değil, normlara girmediğim için... bu da çok zor.
 
fiyonk_ .!.:
ben kendimden çok çektim ama, normların dışına çıkamadığım için değil, normlara girmediğim için... bu da çok zor.
Genişletmek için tıkla...

sanırım aynı sey . cogunluk gıbı olmak yada olmamk butun mesele bu . herkes gıbı olamamak
 
belki tesadüf ama bugün bende tam bunu düşünmüştüm ..sanırım ben kendi kendime düşman olmuşum farkında olmadan ben bile kendimi anlayamıyorken baskasına nasıl anlatabilirimki demiştim.. yada kazanamayacağını bile bile bile hala kendimle mücadelemi etmeliyim yoksa aman boşver artık bırakmı demeliydim.. neyse boşverin sanırım ben iyi değilim
 


bu aksam sende hıssız duygulardasın sanırım

ınan konuyu acarken bıle nası anlatıcamı bılemedım . anlatılması guc bısı. soyut belı bıraz . belkıde bır okadar somut .
kendı kendıyle savasması ne zor ınsanın
 
aynen öyle zaman zaman oluyor böyle bende çözemiyorum anlatmaya çalıştım anlatamadım saçmalıyorum gibi geldi zor valla
 
guz_1 .!.:
sanırım aynı sey . cogunluk gıbı olmak yada olmamk butun mesele bu . herkes gıbı olamamak
Genişletmek için tıkla...

insanoğlu hiçbir şeyden memnun olmuyor. doğamızdaki bu huzursuzluk belki de gelişip değişmemiz için verilmiştir bize. iyi kullanmak lazım bu tür bunalımları. bir fırsat olarak görmek lazım.
 
Bugünlerde herkes aynı şeyi düşünüyor sanıyorum... Ben de geçmişle hesaplaşıyorum... Sonunda ne olursa olsun, öfkelerim, kırgınlıklarım, hep beni işaret ediyor... Kendime olan öfkemmiş asıl beni bu kadar gerginleştiren... Etrafa karşı duvarlar ördüren... Şimdi bir bir o duvarları yıkıyorum... Ne zormuş içinde sakladığın kendini bulmaya çalışmak... Ama bir o kadar da heyecanlı... Merakla heyecanla çabalıyorum "ben"e ulaşmak için...

Anladığım bir şey var... Ne olursa olsun Önce kendiyle BARIŞMALI insan... Öfkemi sinirimi haykırıp, sonra sarılıyorum kendime.. affediyorum.... Bu yoldayım işte...



 
Bugün forumlardan birisinde arkadaşın biri şöyle bir tabir kullanmıştı ekledim dağarcığıma... Herkes gibi düşünmeyince, ezberlenmiş klişe sözler söylemeyince insanlar "tanımlanamayan obje" olarak bakıyorlar yüzümüze...

İlle herkes gibi olmaya çalışmak, aslında olmadığını bile bile sırf etrafa göre hareket etmek için onlar gibi olmaya çalışmak... Bizi aslımızdan uzaklaştıran... Ve korkularımız... asıl yüzleşmemiz gereken nokta... Korkular....
 
 
 
Nedenler, niçinler... Hiç bitmiyor ki... O nedenleri niçinleri sorgularken bir de bakıyorsun bir yenisi ekleniyor hayatımıza....
Hayat akıyor çünkü... Yaşanıyor...
Akan bir nehir gibi yaşam... Etrafında sürekli yenilikler keşfediyorsun...
Bazen geçtiğin yerleri beğeniyorsun hoşuna gidiyor.. Bazen de olabildiğince iç karartıcı yerlerdesin...
Bazen bedenin yeni güzelliklerde akıp giderken, zihnin çook gerilerde bir yerlerde takılıp kalmış, durmadan sorguluyor....
Çok fazla irdeliyoruz diye düşünüyorum...
Ve çok fazla bağlanıyoruz... Katıyız...
Bir hayalimiz yerle bir olunca orada takılıp kalıyoruz... Yeni güzellikleri görmüyoruz...

Ya mutlulukla neşeyle o nehirdeki güzellikleri keşfedeceğiz.. Ya da sürekli gerilerde takılıp, irdelemekle nedenler niçinlerle geçireceğiz bize sunulan bu güzel hayatı... Seçim bizim !
 
Özdemir Asaf'ın fazlasıyla sevdiğm bir sözü vardır, duyduğum en anlamlı cümlelerden biridir.
"Kendimi nokta kadar küçük hissettiğim zaman bakıyorum ki anlamlı bir cümlenin sonundayım."
Kendini nokta gibi hissetmek güzeldir, kendine dışarıdan bakmak ve ne kadar aciz olduğunu görmek...
Çünkü bu, insana diğer noktalardan bir farkı olduğunu da hissettirir, diğer noktalar ne kadar aciz olduğunun farkında bile değildir çünkü.
Ama unutmayalım, küçük noktalar birleştiğinde güzel tablolar oluşturur, hepimiz biriz ve bütünün parçasıyız, bu yüzden çok önemliyiz.
Biz olmazsak o bütün, olması gerektiği gibi olmaz...
Ve sorularının tümünün cevabına, nasıl canın istiyorsa diye cevap vermek istiyorum.
İster herkes gibi düşün, ister ayrık otu ol;
İster adın üç maymun olsun, ister beş N bir K;
İster sıradan ol, ister kaynak;
Yeter ki sen ol, kendini kabul et ve bağışla
 

sorgulamamak insanın elinde değilki nasıl basaracagız evet hayat akıp gidiyor çok güzel söylüyorsunda bu sanırım birazda yapıyla alakalı bir durum
hayattan çok şey bekliyoruz belkide herşey güllük gülistanlık olsun istiyoruz
ben zaten bi garibim ya çok mutluyum ya çok üzgün hiç ortası olmuyor bende nedense
gene kendimle kavgaya basladım
 

ne kadar güzel söylemişsiniz kendime dışardan bakarım hep ve o kadar aciz yönlerim varki diye düşünürüm
oysaki ben sıfırdan tek basıma (halada öyle)kendime yeni bir hayat kurdum çok şükür kimsede ihtiyacım yok ama gel görki en küçük bir olay beni dibe düşürmeye yetiyor
en basiti o gün çocuğumun bir ihtiyacını alamasam kahroluyorum başlıyor kendimle kavgam
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…