... vs 3. kişilerden çekenler var da ben gibi kendinden çeken var mı?

talihsizben .!.:

ne kadar güzel söylemişsiniz kendime dışardan bakarım hep ve o kadar aciz yönlerim varki diye düşünürüm
oysaki ben sıfırdan tek basıma (halada öyle)kendime yeni bir hayat kurdum çok şükür kimsede ihtiyacım yok ama gel görki en küçük bir olay beni dibe düşürmeye yetiyor
en basiti o gün çocuğumun bir ihtiyacını alamasam kahroluyorum başlıyor kendimle kavgam

Genişletmek için tıkla...

Kendiyle kavgası olanın sırtı yere gelmez, mutlaka daha iyisi için bir plan belirler.
O olmadı mı yenisine geçer, hayat da bu değil mi?

merhabalar...

bu başlığı gördüm ve dedimki tam benim istediğim bi bir konu .. ben bu forumda genelde gezinirim çok yorum yapmam ama son 2 yıldırki ruh halimi hepinizde çok güzel anlatmışsınız dayanamadım ...

Önceden belki bu kadar kendmle kavga etmezdm ama 1.5 yıl önce yaşadğım bir ilişki beni dahada sorunlu yaptı.. Kendmi değmcek insanlar için çok yargıladım, ağladım, kendmi yetersiz gördüm(niye kendmde arıyorsam), sürekli beğenlmeyen taraf olarak gördüm kendmi, layık olmayan... Gercektende insanın ilk olarak kendi iç dünyasını çözmesi gerekiyorKendimizle ilgili sorunları hallettğimiz zaman hayatmzdaki diğer kişilerlede sorunlarımız çözülür gbime geliyor.. Gibime geliyor diyorum çünkü sorunlu beni çözemediğim için etrafmlada kavgam hiç bitmiyor.. Ruh halim o kadar değişkendi şenşakrak bir ortamda 2 dakka önce gülüyorken 2 dakka sonra durgunlaşıyorum.. İkizler burcuyum burçlara çok fazla inanmam ama dengesiz taraflarımız uyuşuyor malesef..Arkadaşlarım bile bunun farkında.. Arkadaşlarımlada belli bir yere kadar muhabbet edebiliyorum saolsunlar anlatınca dinliycek insanlar(azda olsa) ama sanki sürekli şikayet ediomuşum gbi geliyor..İnsanların benden sıkılmasını istemiyorum...

Başkalarını dediklerini hayatım boyunca çok takmşımdır..Beğenmedklerimin bile.:18:. İnsanların benim hakkımda ne düşündükleri önemlidir.. O yüzden bu konuda hep sıkıntı çekiyorum banane ne düşünürse düşünsün diyemiyorum şu hayatta.. Niyeyse içimde hep kendmi insanlara kabul ettirme, beğendrme kaygısı var, insanların benm hakkımda iyi düşünmelerini nie bu kadar takıosam O yüzden içimdeki gercek beni saklayıp, dışımda var olan sahte beni gösteriyorum.. Huylar öyle ha diyincede değişmiyor.. Şu sıralar kendmi hep olumlu düşünmeye sevk ediyorum.. Çünkü olumsuz düşününce insanın hayatına çok kötü yansıyor.. Sürekli birşeylerin olumsuz tarafını görmekten sıkıldım artık.. Eğer sevgilin varsa bu karşındaki insanada yansıyor üstelik.. Sürekli kendyle kavga eden, ruh hali değişken, pozitif olmayan bir insan çokda cezbetmiyor!

Konfiçyusun güzel bir lafı var; hiçbirşey karanlık odada siyah bir kedi aramak kadar zor değildir.Hele odada siyah bir kedi yoksa..

bende kendimden çekiyorum hayatımda hersey güzel gittiginde ben bundan rahatsız oluyorum yeniden baslamak istiyorm ortada bi sorun yok ama ben sorunsuzluktan sorun duyuyorum aslında benim TEK SORUNUM SORUNUMUN OLMAMASI... galiba :)

ben de kendinden cekenlerdenim...
yani soyle keske yapmasaydim beni ne kadar mutsuz etti dedigim bazi seyler var...
hele hele oyle bir sey var ki tum hayatimi degistirdi, kendimi 3 yildir sanki cok farkli bir dunyada tek basima yasamaya calisiyor gibi hissediyorum.
ama ayni zamanda bu hayatimi degistiren sey beni cok ta mutlu ediyor...

cok ilginc bir durum yani...
kimsenin benim durumumda olmasini istemem cok zor...
bu konuda hem pismanlik hem de memnuniyet hissediyorum...
size bunlar cok anlamsiz gelebilir belki ama gercekten boyle bir durumdayim suan, beni hem mutlu eden hem de gozumden yasi dindirmeyen bir sey bu

Kimse ve hiç birşey benden önemli değil diyebilmek gerekiyormuş hayatta. Ben sonunda öğrendim. Hepimizin hedefi mutluluk.. Buna varmak için temel gereksinimler farklı, alternatif yollar mevcut olsa da ..

Çok haklısın, mutlulukla aramızdaki engellerin dış faktörlerden ibaret olduğunu düşünsek de genelde yanılırız. Aslında bazen korktuğumuz için, bazen diğer insanları kendimizden çok önemsediğimiz için, bazen yargılanmayı göze alamadığımız için..

Ama esas olan benim diyebilmek şart. Dünyanı daraltarak, taviz vererek, susarak yutarak yaşadığın hayatta tek kaybın yaşamı ıskalamak ve bir sürü keşke biriktirmek olmuyor.. İnsanlara verebileceklerin de sınırlanıyor, basitleşiyor. Hatta sıkıntının kaynağı onlarmış gibi katılaşıyoruz,

Sorunu farkında olmak çözüm yolunda atılmış ilk adım bence...

Aşağıdaki alıntı beni o kadar güzel anlatıyorki.. sanırım sizlerde aşağı yukarı aynı şeyleri hissediyorsunuzdur.

Hani bir an gelir,kendinle kavga edersin ya .. O zaman anlamak istemessin kim olduğunu,kim olmak istediğini. Ne kendi dediklerini dinlersin, ne de başkalarının .. Yaptığının doğru olduğunu düşündükçe herşeyden uzaklaşırsın farkında olmadan.
Ya da bir an gelir,unutmak istersin geçmişini .. Unutamayacağını kabullenmek her şeyden zor gelir. Geçmişte yaptığın hatalar,elinden kayıp giden insanlar ve daha bir çok şey. Şimdi kafanı nereye çevirsen sana geçmişi hatırlatacak anılar var. Duvarda,bastığın yerlerde hatta bazen hiç olmadık şeyler bile seni geçmişe sürükleyebilir.
Hatalar.. Hiç birinin telafisi olmadığını biliyorsun belkide ama sen kendini affetmekle meşgulsün,gururunu bir kalemde silip atabiliyorsun bazen. Her şeyi düşünmeden yapmaya başlıyorsun..
Sevdiğin insanlar.. Aslında hepsinin beş para etmeyeceğini içten içe kabul ediyorsun. Ama vazgeçtikten sonra.. Ama bazıları oluyor ki kalbini delip geçiyor adeta. O kalbin tamir edilmesi için yeni insanlar yetmiyor.
Hayat.. Herşeyden zor. Bir o kadar da oyun gibi geliyor sana bazen. Ama hayatla oynama sakın,kendinle oynamış olursun.. Kendini kandırarak yaşamak,yapacağın en büyük hata olur. Ömrün boyunca kendini affedemeyeceğin,ne gururunun ne de sevdiğin insanların seni kurtaramayacağı bir yanlış olur ..


Gizem Kulaç

Çenebaz .!.:

Kendiyle kavgası olanın sırtı yere gelmez, mutlaka daha iyisi için bir plan belirler.
O olmadı mı yenisine geçer, hayat da bu değil mi?

Genişletmek için tıkla...

evet hani derler ya küllerinden doğmak ..ben onu yapıyorum çoğu zaman

talihsizben
Sevdiğin insanlar.. Aslında hepsinin beş para etmeyeceğini içten içe kabul ediyorsun. Ama vazgeçtikten sonra.. Ama bazıları oluyor ki kalbini delip geçiyor adeta. O kalbin tamir edilmesi için yeni insanlar yetmiyor.
Hayat.. Herşeyden zor. Bir o kadar da oyun gibi geliyor sana bazen. Ama hayatla oynama sakın,kendinle oynamış olursun.. Kendini kandırarak yaşamak,yapacağın en büyük hata olur. Ömrün boyunca kendini affedemeyeceğin,ne gururunun ne de sevdiğin insanların seni kurtaramayacağı bir yanlış olur ..

Genişletmek için tıkla...

bende bunu anlamıyorum zaten.. Yani hayatındayken aslında çokda tasvip etmediğin insanlar hayatından çıktığında niye sanki senin için çok değerli bir insanı kaybetmişsin hissine kapılırsınki? bu sevgili veya arkadaş farketmez...Niye ayrılınca insanların kıymeti artar? Ben bunu kendme çok yapıyorum.. Zorla kendmi o insanlara bağlandırıyorum dolayısıyla sürekli kavga ediyorum kendmle gercekten çok komik... Bazen yaşadıklarımı çevremdeki insanların yaşadıklarıyla karşılaştrıyorum.. Herkesin vazgeçtkleri veya ayrıldkları insanlar oluyorAllahım diyorum heralde ben onların yerinde olsam darmadağın olurdumBu kadar yaşadığım şeyler bile beni yıpratmaya yetti, Allahım daha fazlasını vermez inşAllah..

Su hayatta doğru adımlar atmak çok önemli..Arkana dönüp baktığında pişman olmuycağın şeyleri yapman lazım.. Kendini yargılayan bir insansan sonradan bunların acısı çok kötü çıkıyor.. Ve insanları gözünde çok büyütmemek lazım, nitekim onların bizden ne farkı varki? Onları bizden daha değerli yapan şey nedir yani? Kendine saygısı olmalı insanın, kendi değerleri olmalı.. Ve gerektiğinde yenilmeyide hazmetmeli... Belki o yenilgi güzel başlangıçlar için bir adımdır, bizim için hayırlısı olan odur .. Bu şekilde düşünmek gercekten çok önemli:81:

Munzevii .!.:

Bugünlerde herkes aynı şeyi düşünüyor sanıyorum... Ben de geçmişle hesaplaşıyorum... Sonunda ne olursa olsun, öfkelerim, kırgınlıklarım, hep beni işaret ediyor... Kendime olan öfkemmiş asıl beni bu kadar gerginleştiren... Etrafa karşı duvarlar ördüren... Şimdi bir bir o duvarları yıkıyorum... Ne zormuş içinde sakladığın kendini bulmaya çalışmak... Ama bir o kadar da heyecanlı... Merakla heyecanla çabalıyorum "ben"e ulaşmak için...

Anladığım bir şey var... Ne olursa olsun Önce kendiyle BARIŞMALI insan... Öfkemi sinirimi haykırıp, sonra sarılıyorum kendime.. affediyorum.... Bu yoldayım işte...

Genişletmek için tıkla...

Munzevii .!.:

Bugün forumlardan birisinde arkadaşın biri şöyle bir tabir kullanmıştı ekledim dağarcığıma... Herkes gibi düşünmeyince, ezberlenmiş klişe sözler söylemeyince insanlar "tanımlanamayan obje" olarak bakıyorlar yüzümüze...

İlle herkes gibi olmaya çalışmak, aslında olmadığını bile bile sırf etrafa göre hareket etmek için onlar gibi olmaya çalışmak... Bizi aslımızdan uzaklaştıran... Ve korkularımız... asıl yüzleşmemiz gereken nokta... Korkular....

Genişletmek için tıkla...

ne kadar guzel tnımlamıs tanımlanamayan objeeee... harıka ıste bu .
bu aralar tanımlanamayan obje olmak bı yana gorunmez olsam. cıksam herkesın hayaıtında kaybolsam kımse yoklugumu farketmese , kendımle kalsam gecmıste yolculuk yapsam bugunumu dısardanızlesem gelcege baksam. canım ne zaman ıster o zamn donsem yada hıc donmesem kaybolsam gıtsem boslukta.... ve kımse farketmese boyle bırı hıc yasamamaıs gıbı olsa

zeynep888 .!.:

bende bunu anlamıyorum zaten.. Yani hayatındayken aslında çokda tasvip etmediğin insanlar hayatından çıktığında niye sanki senin için çok değerli bir insanı kaybetmişsin hissine kapılırsınki? bu sevgili veya arkadaş farketmez...Niye ayrılınca insanların kıymeti artar? Ben bunu kendme çok yapıyorum.. Zorla kendmi o insanlara bağlandırıyorum dolayısıyla sürekli kavga ediyorum kendmle gercekten çok komik... Bazen yaşadıklarımı çevremdeki insanların yaşadıklarıyla karşılaştrıyorum.. Herkesin vazgeçtkleri veya ayrıldkları insanlar oluyorAllahım diyorum heralde ben onların yerinde olsam darmadağın olurdumBu kadar yaşadığım şeyler bile beni yıpratmaya yetti, Allahım daha fazlasını vermez inşAllah..

Su hayatta doğru adımlar atmak çok önemli..Arkana dönüp baktığında pişman olmuycağın şeyleri yapman lazım.. Kendini yargılayan bir insansan sonradan bunların acısı çok kötü çıkıyor.. Ve insanları gözünde çok büyütmemek lazım, nitekim onların bizden ne farkı varki? Onları bizden daha değerli yapan şey nedir yani? Kendine saygısı olmalı insanın, kendi değerleri olmalı.. Ve gerektiğinde yenilmeyide hazmetmeli... Belki o yenilgi güzel başlangıçlar için bir adımdır, bizim için hayırlısı olan odur .. Bu şekilde düşünmek gercekten çok önemli:81:

Genişletmek için tıkla...

malesef onemsız bırı bıle olsa hayatımızda ızler bırakıyor az veya cok . o ızlerı sılemek zaman alıyor. sılerken kendımızden bır parcamız eksılıyor
kendını yargılamayan ınsan zaten bencıl olur kım ısterkı ole olmak

UyuyanGuzel .!.:

ben de kendinden cekenlerdenim...
yani soyle keske yapmasaydim beni ne kadar mutsuz etti dedigim bazi seyler var...
hele hele oyle bir sey var ki tum hayatimi degistirdi, kendimi 3 yildir sanki cok farkli bir dunyada tek basima yasamaya calisiyor gibi hissediyorum.
ama ayni zamanda bu hayatimi degistiren sey beni cok ta mutlu ediyor...

cok ilginc bir durum yani...
kimsenin benim durumumda olmasini istemem cok zor...
bu konuda hem pismanlik hem de memnuniyet hissediyorum...
size bunlar cok anlamsiz gelebilir belki ama gercekten boyle bir durumdayim suan, beni hem mutlu eden hem de gozumden yasi dindirmeyen bir sey bu

Genişletmek için tıkla...

okadar ıı anlıyorumkı . suanda bende aynı seyoerı hıssedıyorum. hem herseyı yakıp gıtmek ıstıyorum . hemde uzuluyorum. hem herseye bastan baslamak umu ve heyecan verıyo hem korku ve uzuntu

Çenebaz .!.:

Özdemir Asaf'ın fazlasıyla sevdiğm bir sözü vardır, duyduğum en anlamlı cümlelerden biridir.
"Kendimi nokta kadar küçük hissettiğim zaman bakıyorum ki anlamlı bir cümlenin sonundayım."
Kendini nokta gibi hissetmek güzeldir, kendine dışarıdan bakmak ve ne kadar aciz olduğunu görmek...
Çünkü bu, insana diğer noktalardan bir farkı olduğunu da hissettirir, diğer noktalar ne kadar aciz olduğunun farkında bile değildir çünkü.
Ama unutmayalım, küçük noktalar birleştiğinde güzel tablolar oluşturur, hepimiz biriz ve bütünün parçasıyız, bu yüzden çok önemliyiz.
Biz olmazsak o bütün, olması gerektiği gibi olmaz...
Ve sorularının tümünün cevabına, nasıl canın istiyorsa diye cevap vermek istiyorum.
İster herkes gibi düşün, ister ayrık otu ol;
İster adın üç maymun olsun, ister beş N bir K;
İster sıradan ol, ister kaynak;
Yeter ki sen ol, kendini kabul et ve bağışla

Genişletmek için tıkla...

sanırım cok haklı ozdemır asaf . anlamlı brı cumlenın huzunlu sonunda olmak . tam a bu olsa gerek . tum hersey soylenmıs yasanmıs ve bıtmıstır. nokta konulduguna gore soylenecek soz kalmamıs tır . en guzelı yenı cumlenın bas harfı olana dek uzun bı paragraf boslugu vermek

'' Seni diğerlerinden farksız yapmaya bütün gücüyle gece gündüz çalışan bir dünyada, kendin olarak kalabilmek, dünyanın en zor Savaşını vermek demektir.....Bu Savaş bir başladı mı, artık hiç bitmez....''