Arkadasini tebrik ederim.Yaptigi cok buyuk ve guzel bir adim.Ama herkesin yasanan ya da yasanmis olumsuz olaylar karsisinda direnc eşiginin ayni olabilecegini dusunmuyorum ben.Hayatimda köy gormemisken ben 22 yasinda dagin basinda calistim ve chelzy degil de mhelzy'i oraya gonderselerdi 2.yilinda istifasini basacakti ama ben gittim 5 yilim orda gecti.Kendimi guclu biri olarak tanimlarim. Fazla otokontrollu de (malesef) biriyimdir.Hayatta yapmam diyebilecek kadar buyuk konustugum bir seyi yaptim.Hala da pismanligini duyarim ve bu benim 3 yilima mal oldu.Ogretmenligimin ilk yillariydi.Terapilik,psikiyatristlik kadar asla olmadim ama ruhsal bir cokuntu yasamistim ve beni evime,aileme 1400 km uzakta dagin basinda hayata baglayan tek sey sinifim ve ogrencilerimdi...Derslik sistemi vardi.Turkce sinifi,ingilizce sinifi vs....Sinifimi seminer donemi rengarenk boyadim...Projeksiyonla yansitarak duvarlara bransimla ilgili materyaller cizdim,boyadim.Posterler hazirladim.Oyle guzel bir sinif yapmistim..Sinifim disinda heryer beni boguyordu.Ilk basari belgemi de bu bozuk psikolojik donemimde kendi emegimle yaptigim bu sinifim sayesinde almistim.Ogrenciye,isine yansitmadigin muddetce ic dunyanda firtinalar kopabilir.Arada aglama krizi gelirdi.Gider lavaboda aglar gelir devam ederdim..Hepimiz insaniz.Inis cikislarimiz var.Su anda 8.yilim.Keske ozamanki şevkim,enerjim olsa diye bile dusunuyorum...
Son zamanlarda cikan ogretmenlerle iligli olumsuz haberler
bizleri fazla etkiliyor.Ben bunu da anliyorum.Tedirginliklerinizi...Ama ruhsal olarak zor durumda olan birine hele ki konu sahibinin anllatigina istinaden diyorum,ailesi parcalanmis birine onu meslekten dislayacak,yok sayacak laflar sarfetmek...Bilemiyorum.Ben yapamiyorum.