Merhaba dün giremedim, Yorumlarınızın hepsini okudum, teşekkür ederim vaktinizi ayırdığınız için.
Konuyu açtığım gece, dur bir dinleyeyim belki de çok haklıdır böyle demekte dedim. (Ki boş yere olay çıkaran biri değilimdir.) Mesaj gönderdim.
-Uygun musun?
Ne için?
-Konuşalım...
Ne anlatayım ki sana? Boşver.
-Neden yalan söylediğini anlatabilirsin mesela.
dedikten sonra aradı.
Sesi çok kötüydü. Yani az daha zorlansa ağlayacak gibi.
Ben sana yalan söylemedim. Önce Karamana gidecektim, sonra buraya geldim dedi. Annemle de konuşmuşsun dedi.
Ben de yola çıktığında nereye gideceğin belliydi sonuçta ve bana vardığını bile söyledin dedim.
Beyefendi de 4 sene önceki olayları açtı. Sen de bana yalan söylemiştin vs. dedi. Sonra geçmişi karıştırmanın yanlış olduğunu farketti.
Ben geçmişe dönmek istemiyorum. Bugünü de yaşamak istemiyorum, geleceğe dair bir umudum da kalmadı zaten. Onlar benim ailem, nerde ne zaman olsa koşar gelirim tabiki. Sen de benim ailemsin. Aynı şeyi senin için de yaparım dedi.
Ben de sana ailenle görüşme diyen mi var? dedim.
Seninle de konuşmak istemiyorum dedi kapattı
Dün akşam saatlerinde de mesaj göndermiş.
"Tanrı'yı çok mu kızdırdık da bunlar başımıza geldi?" diye.
Ben de "Bilmiyorum ama cezası çok ağır oldu" dedim.
"Sadece ağır mı?" yazmış.
"BANA NEDEN YALAN SÖYLEDİĞİNİ MERAK EDİYPRUM.." dedim.
Ve tahmin edin ne oldu :26: Sustu. O dakikadan sonra tepki yok. Neden diyince kitleniyor adam.
Bu arada ailesiyle görüşmemesini istemem gibi bir durum yok. Bayramlarda gidiyor, telefonla konuşuyorlar, ki annesiyle zamanında küsmüştü (bana zarar verdiği için) o senin annendir barış diye o kadar telkinde bulundum. Ki ben ne kadar kırgın olsam da annesine, ailenin önemini bilen biriyim. Kardeşlerini ara, ihmal etme vs. diye söylerim. Hele ki bir sorun olduğunda ailenin en büyük erkeği o, tabiki o koşacak. Ben ona gitme demezdim
Şimdi hiç bişey yapmıyorum, sadece beklemedeyim...
Konuyu açtığım gece, dur bir dinleyeyim belki de çok haklıdır böyle demekte dedim. (Ki boş yere olay çıkaran biri değilimdir.) Mesaj gönderdim.
-Uygun musun?
Ne için?
-Konuşalım...
Ne anlatayım ki sana? Boşver.
-Neden yalan söylediğini anlatabilirsin mesela.
dedikten sonra aradı.
Sesi çok kötüydü. Yani az daha zorlansa ağlayacak gibi.
Ben sana yalan söylemedim. Önce Karamana gidecektim, sonra buraya geldim dedi. Annemle de konuşmuşsun dedi.
Ben de yola çıktığında nereye gideceğin belliydi sonuçta ve bana vardığını bile söyledin dedim.
Beyefendi de 4 sene önceki olayları açtı. Sen de bana yalan söylemiştin vs. dedi. Sonra geçmişi karıştırmanın yanlış olduğunu farketti.
Ben geçmişe dönmek istemiyorum. Bugünü de yaşamak istemiyorum, geleceğe dair bir umudum da kalmadı zaten. Onlar benim ailem, nerde ne zaman olsa koşar gelirim tabiki. Sen de benim ailemsin. Aynı şeyi senin için de yaparım dedi.
Ben de sana ailenle görüşme diyen mi var? dedim.
Seninle de konuşmak istemiyorum dedi kapattı

Dün akşam saatlerinde de mesaj göndermiş.
"Tanrı'yı çok mu kızdırdık da bunlar başımıza geldi?" diye.
Ben de "Bilmiyorum ama cezası çok ağır oldu" dedim.
"Sadece ağır mı?" yazmış.
"BANA NEDEN YALAN SÖYLEDİĞİNİ MERAK EDİYPRUM.." dedim.
Ve tahmin edin ne oldu :26: Sustu. O dakikadan sonra tepki yok. Neden diyince kitleniyor adam.
Bu arada ailesiyle görüşmemesini istemem gibi bir durum yok. Bayramlarda gidiyor, telefonla konuşuyorlar, ki annesiyle zamanında küsmüştü (bana zarar verdiği için) o senin annendir barış diye o kadar telkinde bulundum. Ki ben ne kadar kırgın olsam da annesine, ailenin önemini bilen biriyim. Kardeşlerini ara, ihmal etme vs. diye söylerim. Hele ki bir sorun olduğunda ailenin en büyük erkeği o, tabiki o koşacak. Ben ona gitme demezdim

Şimdi hiç bişey yapmıyorum, sadece beklemedeyim...