Aslında konuya nerden başlasam bilmiyorum. Sanırım baştan anlatsam hiçte yanlış olmayacak. 2 senelik evliyim birde 2 aylık evladım var. Eşimle ayrıyım ve büyük bir olasılıkla boşanacağız. Evlenmeden önce hep hayal ederdim benimde kendi ailem gibi bir ailem olsun, mutlu huzurlu sıcacık bir yuva. Kocamı çok seveyim o beni sevsin. Aşk dolu saygılı huzurlu bir evlilik. Birde evladımız olsun..Çok şükür hepsi gerçekleşti ama hep eksik oldu hiç tam bir bütün olamadı malesef. Hamileliğimde çok üzüldüğüm anlar oldu. Şuan kafam rahat biraz olsun huzurluyum ama zaman zaman aklıma geliyor. İleride yaşlanacağım. Yaşlanmaktan korkmuyorum sadece yalnız yaşlanmak istemiyorum. Ailem yanımda şuan çok şükür Allah onlara uzun sağlıklı ömür versin ve başımdan eksik etmesin. Huzurluyum ama aklıma geliyor bazen birgün evladımda evlenip gidecek ve yalnız kalacağım. Yerim iyi ama evladım daha çok küçük. Yeni bir evlilik en sağlıklı ne zaman olmalı ya da düşünmekte hata mı ediyorum? Belki birgün evlenmek isteyeceğim yada iyi bir insan çıkacak karşıma. Bunları düşünmek için tabiki daha çok erken sadece zaman zaman aklıma geliyor. Bunları yaşayacağım hiç aklıma gelmezdi ama işte kader.. Kafamda çok soru işaretleri var çok karışığım..Benzer bir durumu yaşayan var mı?