- 9 Nisan 2019
- 516
- 283
- 53
- 37
- Konu Sahibi Mutluanne88
-
- #1
3 aydır yeni bir şehire taşındık. Oturduğum sitede bir Allah in kulu hoşgeldin é gelmedi. Komşuluk yok. 1buçuk yaşındaki Kızımı bazen parka götürüyorm orda annelere denk gelirsem bazen iki laf ediyorum orda kalıyor. Suan kış parka da çıkamıyoruz. Eşim ayda beş altı defa nöbet tutuyor özellikle akşamları daha da bunalıyorum o nöbette olunca. Onun dışında sosyal fobim var insanların gözlerine bakarak konuşamıyorum bu konuda yardım aldım ama çözemedim terapi gördüm ama çözülmedi. Biriyle göz göze gelince geriliyorm bu karşıya da yansiyor. Parkta ki anneler le konuşuyorum kimisi görüşelim diyor numaralarımizı alıyoruz ama ilk adımı ben atıyorum genelde arıyorum ama hep neden se musait değilim başka zaman inşallah diyorlar ama donus de yapmiyolar bende bunu kendime bağlıyorum diyorum benden elektrik alamadı göz teması kurmadigm için yada dengesiz göz teması kurduğum için negatif lik oldu diyorum bende geri çekiyorum kendimi. Nasıl olacak çalışmıyorum ücretsiz izinde yım bebeğimı büyütüyorm aynı zamanda ikinci ye hamileyim bir 2 yıl daha evdeyim. Kafayı yiyeceğim çok samimi olunca göz teması olayı sıkıntı olmuyo rahat oluyorum ama o samimiyeti yakalayanà kadar görüşmem gerek işte aynı insanla. Eski arkadaşlarım lâ görüntülü görüşüyorum bir nebze yalnızlık hissini alıyor. Çocuğum da sosyal olsun istiyorum onun içinde ayrıca üzülüyorum ve suçluluk duyuyorum. Çok dertliyım bugün. Çevrem olcak mi gerçekten beni bu halimle sevecek arkadaşım olcakmi bilmiyorum çok zor. Aslında çok sıcak kanliyım çok sosyal olmak istiyorum ama çevrem yok bu şehirde. 32 yaşındayım . Tavsiyeleriniz neler