Merhaba hanımlar,
Bu dert midir değil midir bilmiyorum ama bu aralar çok kafama takıyorum.
Ben 3 yılı geçkin süredir yalnızım yani sevgilim olmadı. Daha öncesinde olmuştu bi kaç kere ama kısa sürmüşlerdi. Şuan içimde yaşadığım duyguları nasıl anlatabilirim bilmiyorum..
Yani ailem, yakın arkadaşlarım dışında birisi tarafından sevilmek, sevmek istiyorum. Ama karşıma öyle birisi çıkmıyor. Bu 3 yıl içerisinde konuştuğum birileri oldu ama hiçbirine o duyguları hissetmedim, sevgili olmadan bitirdim konuşmayı.
İyi bir mesleğim var, etrafımdaki insanların dediğine göre gerçekten güzel bir kızım, mahalle görüşünü ele alırsak genel olarak iyi bir kızmışım.
Etrafıma bakıyorum çoğu yaşıtım evli, bazılarının çocuğu oldu, bazıları nişanlı yada ciddi ilişkileri var. Kendimi çok yalnız hissediyorum ama sırf sevgilim olsun diyede kimseyle sevgili olamam o yapıda birisi değilim.
Sizce ne yapabilirim? Bu yoğun yalnızlık duygusundan nasıl kurtulabilirim? Bu arada yaşım 24.
Not: Yahuu daha gençsin bulursun, acelen ne gibi cümleler duymak istemiyorum.
Farkındayım genç, yolun başında olduğumun ama dediğim gibi 3 yıldan fazla zamandır yalnız olmanın vermiş olduğu bi hissiyat bu. Lütfen bunu dikkate alarak yardım etmeye çalışın bana.
Hepinize teşekkürler
Bu dert midir değil midir bilmiyorum ama bu aralar çok kafama takıyorum.
Ben 3 yılı geçkin süredir yalnızım yani sevgilim olmadı. Daha öncesinde olmuştu bi kaç kere ama kısa sürmüşlerdi. Şuan içimde yaşadığım duyguları nasıl anlatabilirim bilmiyorum..
Yani ailem, yakın arkadaşlarım dışında birisi tarafından sevilmek, sevmek istiyorum. Ama karşıma öyle birisi çıkmıyor. Bu 3 yıl içerisinde konuştuğum birileri oldu ama hiçbirine o duyguları hissetmedim, sevgili olmadan bitirdim konuşmayı.
İyi bir mesleğim var, etrafımdaki insanların dediğine göre gerçekten güzel bir kızım, mahalle görüşünü ele alırsak genel olarak iyi bir kızmışım.
Etrafıma bakıyorum çoğu yaşıtım evli, bazılarının çocuğu oldu, bazıları nişanlı yada ciddi ilişkileri var. Kendimi çok yalnız hissediyorum ama sırf sevgilim olsun diyede kimseyle sevgili olamam o yapıda birisi değilim.
Sizce ne yapabilirim? Bu yoğun yalnızlık duygusundan nasıl kurtulabilirim? Bu arada yaşım 24.
Not: Yahuu daha gençsin bulursun, acelen ne gibi cümleler duymak istemiyorum.
Farkındayım genç, yolun başında olduğumun ama dediğim gibi 3 yıldan fazla zamandır yalnız olmanın vermiş olduğu bi hissiyat bu. Lütfen bunu dikkate alarak yardım etmeye çalışın bana.Hepinize teşekkürler
çok takmayın kafanıza
'yalnız kendime ait bir saatim olsa' diye bugünlerini hatırlar gülersin
Yapı, karakterle alakalı bir şey heralde.
