Gecenin bir yarısı kendimi bu sitede buldum. Artık konuşabileceğim birileri kalmadı sanırım. 5 sene önce annemi kaybettim. Hayatımda ki tek güzel insanı bir anda kaybettim. Ondan sonrası bana zaten uçurum.. o gittikten sonra hiç birşey eskisi gibi olmadı. Anneler günü geliyor. Keşke bu kadar reklam yapmasalar. Gördükçe göğsüme birşey oturuyor ve hiç gitmiyor. 5 senedir ne bu duruma alışabildim nede bu durumu aşabildim. Çok klasik bir cümle olucak ama annelerinizin nolursunuz kıymetini bilin. Babalarınızında tabi ki.. ama anne bir başka! O kadar güzel bir insandı ki.. hayatın saçma eğlencelerini takılıp onlara sarılmaktan ve vakit geçirmekten alıkoymayın kendinizi öyle bir an öyle bir duygu kaplar ki içinizi hiç gitmeyecek bir pişmanlığın ve keşkeler çukurundan çıkamaz hale gelirsiniz. Umarım hiç bir insan evladı böyle bir acıyı zamansız yaşamaz.