Yalnızlık Senfonisi

Biliyorum aslında ama her yerde aynı durum bende sevmiyorum öyle insanları. Bir araya geldiğinde iki muhabbet edeceksin ama aklında sürekli nasıl konuşsam şimdi bu altında bişey arar herkeze anlatır diye bir sürü fikir dolanıyo
Arkadaşım vardır ama en çok annemle dertleşirim beni en iyi o anlar
Yani bu konu heryerde aynı aslında sadece kimse kafasına takmıyo gibi alışmış galiba insanlar bu şekilde düzene
Çok haklısın işte tam da anlatmak istediğim şey, iki laf ederken bile aman yanlış anlaşılmasın derdi, samimiyet sıfır çünkü, sanırım benim de bu düzene alışmam lazım çünkü bunu değiştirmek imkansız görünüyor
 
Ben birkaç senedir kimle konuşsam arkadaşsızliktan yakınıyor. Gerçekten böyle bir sorun var herkes yalniz bir de belli bir yaştan sonraarkadaş edinmek zor. Hatta bir yerde okumuştum şimdiki çocuklar da bu yalnızlığı yaşıyormuş yeni nesil arkadaşlık bağları kuramiyorlarmış onun yerine interneti tercih ediyormuş. Bizim en azından lisede ortaokulda iyi arkadaşlıklarımız vardı.
 
Ben birkaç senedir kimle konuşsam arkadaşsızliktan yakınıyor. Gerçekten böyle bir sorun var herkes yalniz bir de belli bir yaştan sonraarkadaş edinmek zor. Hatta bir yerde okumuştum şimdiki çocuklar da bu yalnızlığı yaşıyormuş yeni nesil arkadaşlık bağları kuramiyorlarmış onun yerine interneti tercih ediyormuş. Bizim en azından lisede ortaokulda iyi arkadaşlıklarımız vardı.
Herkes yalnız.. Birbirine destek olmak yerine köstek olma mücadelesi ve yine yalnızlık çocuklarımız da bu konuda şanssız malesef
 
Bende yalnızım arkadaş olarak bir kişi var oda sürekli gidip gelemiyorum komşular hiç yok olsada yaşıtım değil arkadaş grubu diye birşey yok olsada herkes ayrı bir telden çaLar sizin hatta hepimizin sikintsi dertlesecek gercek dostlar diğer türlüsü zaman geçirme eğlenme aracı olan arkadaşlar onlarda hiç samimi değil bence
 
Eskiden para pul yoktu,eşya yoktu, internet yoktu,TV kısıtlıydı. Gösteriş bilmezdik, hava atma,tatil bilmezdik. İnsan insanın dostuydu.Mutluyduk. Şimdi herşey var.. Herkes birbirine rakip. Güç, para yarışıyor. İnsan insandan kaçıyor. Sonuç yalnızlık.
 
Bende yalnızım arkadaş olarak bir kişi var oda sürekli gidip gelemiyorum komşular hiç yok olsada yaşıtım değil arkadaş grubu diye birşey yok olsada herkes ayrı bir telden çaLar sizin hatta hepimizin sikintsi dertlesecek gercek dostlar diğer türlüsü zaman geçirme eğlenme aracı olan arkadaşlar onlarda hiç samimi değil bence
Aynı duygular... Zaman geçirmek için insan çok haklısınız Ama dost yok böyle forumlar neden bu kadar aktif mesela çünkü bizi tanıyan birine derdimizi anlatsak ah vah eder ama içten içe bi oh çeker bakarsınız gitmiş başkalarıyla etkinlik yapıp boy boy resim atıyo bunu da yaşadım bizzat kime ne anlatacaksınz ki
 
Eskiden para pul yoktu,eşya yoktu, internet yoktu,TV kısıtlıydı. Gösteriş bilmezdik, hava atma,tatil bilmezdik. İnsan insanın dostuydu.Mutluyduk. Şimdi herşey var.. Herkes birbirine rakip. Güç, para yarışıyor. İnsan insandan kaçıyor. Sonuç yalnızlık.
Herkes "gösterme" derdinde gösterilecek bişeyler bulma. Kimse anlama paylaşma dertleşme derdinde değil, çok sevdiğim bir söz var eğer bilirseniz ekmeği paylaşmak ekmekten daha lezzetlidr, diye ne kadar doğru
 
Canım yıllardır zihnen bedenen şu yeryüzündeyim 30 yıldır yaşamsal faaliyetlerimi yerine getiriyorum dostum diyebileceğim bir TC vatandaşı bir ecnebistanlı ya da bir uzay mensubu herhangi bir varlık bulunmuyor.:dua:
Yok anam vallaha yok oturayım kalkayım iki sohbet edeyim diyebileceğim birileri olabiliyor ama ruhen her daim yalnızım.:oha:
niden niden deyip eşime anneme dert yakınmıştım yakın zamanda, hatta ben de konu açmayı düşünmüştüm sen gibi analiz isteyecektim burdaki hanımlardan..
Eğlenceliyim, komiğim akıllıyım mantıklıyım güzelim ne bileyim benim de arkadaşım dostum yoksa kimin olacak di mi :dondurma::KK53::KK53:
 
Eskiden para pul yoktu,eşya yoktu, internet yoktu,TV kısıtlıydı. Gösteriş bilmezdik, hava atma,tatil bilmezdik. İnsan insanın dostuydu.Mutluyduk. Şimdi herşey var.. Herkes birbirine rakip. Güç, para yarışıyor. İnsan insandan kaçıyor. Sonuç yalnızlık.
Aslında gösteriş önceden de vardı ama şimdilerde neredeyse hayat amacı oldu gösteriş. Çok garip bir zamanda yaşıyoruz.
 
Ben neden bıraktım geldim Ankaralardan memleketime ayy ayyyhh..

Her şey insanla güzel başta özgürlük kendine başınalık hoşuna gitse de (tabi öğrenciydim o zamanlar) zamanla insan yapay bi dünyada hissediyo kendini, kendinden birileri olmalı etrafında seni anlayabilecek..
Umarım kafa dengi arkadaşlar bulabilirsin canım kendine ama benim ailem eşimin ailesi yanımızda olduğu için açıkçası çok da eksikliğini hissetmiyoruz bi de başımda 2 afacan hafta sonları da onlar kankalık ediyo bana..

Hiç zamanım ve enerjim olmadığından misafir de almıyordum misafirliğe de gitmiyordum ama şu ara takılmak istiyorum ben de değişiklik olsun istiyorum..

Her ne kadar kafa yapılarımız uymasa dediğin tarzda fesat insanlarla karşılaşsak da her bir bireyden öğreneceğimiz bir şey var diye düşünüyorum o yüzden eğer çok rahatsız eden bi tip yoksa katılacağım ortamlarda bulunuyorum ve bakış açımın geliştiğini düşünüyorum..

Kalitesiz vakit geçireceğimi düşündüğüm ortamlardan da uzak duruyorum.. Tabi ben ailem yanımda olduğu için şanslıyım ama ben senin de kendini kapatmaman gerektiğini düşünüyorum canım..
 
Aslında gösteriş önceden de vardı ama şimdilerde neredeyse hayat amacı oldu gösteriş. Çok garip bir zamanda yaşıyoruz.
Valla canım 30 yıl öncesinden bahsediyorum. Senin yaşın kaç bilmiyorum. Bizde para yoktu ki neyin gösterisini yapalım
 
Ilkokuldan, liseden beri ayni sehirde olup arkadasliklarini surdurenler cok sanslilar. Biz surekli sehir degistirdik, duzenimiz hep bozuldu. Unoversote arkadaslarim da iki taneydiler kendi sehirlerine donduler okul bitince ben gene sap gibi kaldim. Ankara'ya da evlenip geldim. Su an arkadasim yok. Halbuki bi insani sevince candan seviyorum, duygusalim, insancilim diye dusunuyorum ama biraz da ortam meselesi sanirim.
 
Merhaba kızlar,
Sabah sabah mutsuz uyandım. Arkadaşlarınızla ilişkileriniz nasıl, ya da gerçekten arkadaşınız dostunuz var Mı, sorun bende mi..
Durumumu paylaşmak sizden fikir almak istiyorum yazılacak herşey benim için çok önemli...
Çalışıyorum, eşimle ailelerimizden çok uzağız, çocuğumuz var ve yıllardr aynı şehirde yaşıyoruz.
Kaç yaşına geldik neler yaşadık bi tane dostum yok, eşimin kendi ö gezme tozma grubu var ben de çok sıkılıyorum bazen hadi eşli program yapalım diyoruz sanki biz zorla yapmışız gibi gelenler de isteksiz ama bu sadece bize karşı bi isteksizlik değil yani 4 çift gittysek herkes birbirine aynı.. Bende ortam neşelensin yüzler gülsün diye sohbeti diri tutmaya çalışırken saçmalayan kişi olarak görüyorum ve her buluşmadan sonra ben de sessiz kalsaydım öyle robot gibi otursaydık niye saçmaladım diye kendime kızıyorum, bi çok iş arkadaşım var hepsiyle samimi bi şekilde sohbet muhabbet çalışıyoruz ama yüzlerinde hep samimiyetsizlik bi işim düşse gönül rahatlığıyla arayacağım biri yok, zaten herkes birbirinin arkasından konuşuyor malesef . Ben çok konuşkan biriyim
Uzun süre yalnız kalınca bunalıyorum, dışadönük sosyal biriyim ve bu özelliğim beni yıpratıyor. Eşim haklı olarak sürekli başucumda durmayacağı için kendi erkek grubuyla etkinlikleri oluyor , hatta bazen haftada bi kaç kez. Kızıp gitme diyorum bazen ama ben sıkılıyorum diye o da mı sıkılsın. Çocuğumla yeteri kadar vakit geçiriyorum çalışan bi anne olmak zor değişiklik istiyorum aynı şekilde bi yere gidince evladım da çok mutlu oluyor, zira apartman çocuğu olarak hep yalnız hatta bu sebeple ikinci çocuğu hemen yapmak istiyorum, uzattıkça uzattım bu konu yıllardr benim derdim...
Sizce birileriyle etkinlik yapmak uğruna yalnız kalmamak için kendimi üzmeli miyim yoksa bugün itibariyle kimseden fayda yok, faydayı geçtim insanlık yok deyip dizlerimi kırıp bu durumu kabullenip oturmalı mıyım... Sizde durumlar nasıl...

Yalnız değilsiniz. Maalesef ailelerinden uzak yerlerde yaşayan çoğu insan bu durumun içinde.
 
Canım yıllardır zihnen bedenen şu yeryüzündeyim 30 yıldır yaşamsal faaliyetlerimi yerine getiriyorum dostum diyebileceğim bir TC vatandaşı bir ecnebistanlı ya da bir uzay mensubu herhangi bir varlık bulunmuyor.:dua:
Yok anam vallaha yok oturayım kalkayım iki sohbet edeyim diyebileceğim birileri olabiliyor ama ruhen her daim yalnızım.:oha:
niden niden deyip eşime anneme dert yakınmıştım yakın zamanda, hatta ben de konu açmayı düşünmüştüm sen gibi analiz isteyecektim burdaki hanımlardan..
Eğlenceliyim, komiğim akıllıyım mantıklıyım güzelim ne bileyim benim de arkadaşım dostum yoksa kimin olacak di mi :dondurma::KK53::KK53:
İşte tam da bunun için yalnızsn, eğlenceli komik akıllı güzel..... Bunları hemcinslerimiz kolay kolay kabullenemiyor ki
Sohbete muhabbete gezmeye yemeye içmeye hep var birileri ama ben buna herşeyiyle güveniyorum diyebileceğimiz bi dost yok ve beni de bu üzüyor
 
Ben neden bıraktım geldim Ankaralardan memleketime ayy ayyyhh..

Her şey insanla güzel başta özgürlük kendine başınalık hoşuna gitse de (tabi öğrenciydim o zamanlar) zamanla insan yapay bi dünyada hissediyo kendini, kendinden birileri olmalı etrafında seni anlayabilecek..
Umarım kafa dengi arkadaşlar bulabilirsin canım kendine ama benim ailem eşimin ailesi yanımızda olduğu için açıkçası çok da eksikliğini hissetmiyoruz bi de başımda 2 afacan hafta sonları da onlar kankalık ediyo bana..

Hiç zamanım ve enerjim olmadığından misafir de almıyordum misafirliğe de gitmiyordum ama şu ara takılmak istiyorum ben de değişiklik olsun istiyorum..

Her ne kadar kafa yapılarımız uymasa dediğin tarzda fesat insanlarla karşılaşsak da her bir bireyden öğreneceğimiz bir şey var diye düşünüyorum o yüzden eğer çok rahatsız eden bi tip yoksa katılacağım ortamlarda bulunuyorum ve bakış açımın geliştiğini düşünüyorum..

Kalitesiz vakit geçireceğimi düşündüğüm ortamlardan da uzak duruyorum.. Tabi ben ailem yanımda olduğu için şanslıyım ama ben senin de kendini kapatmaman gerektiğini düşünüyorum canım..
Bende aslında çok yoğunum ama her şeyin yeri ayrı ya insan eksiklik hissediyor... Ben tam tersi iki arada bi derde misafir alırım yorarım kendimi ama insanlar biz gittik o da gelsin demeye üşenir oldu baktm bir iki üç ben çağırıyorum hemen de geliyorlar canım cicim ne oluyo yaa dedim artık
Ailen yanında olduğu için gerçekten de şanslısın zira ben onun eksikliğini çok hissediyorum boşluğu abuk subuk insanlarla doldurmaya çalışıyorum
İstesem de içime kazanamam çünkü bu benim ben buyum, ama kendimi başkaları için yormayı da bırakmalıyım en azından hak etmeyenler için bunu yapmalıyım
 
Merhaba bende de genel.olarak durumlar aynı bir elin parmaklariningecmez arkadaşlarım belki de boylesindaha güzel güven sağlamak ve kazanmak gerçekten zor istanbulda yaşayanlar varmi aranızda?
 
Biz eşimle ikimiz de ailelerden uzak olunca çocukluk arkadaşları lise üniversite arkadaşları hep uzakta kaldı, o temiz masum dostlukları arıyorum işte mumla. Komşular vs yok yani kimsenin kimseyle alakası yok sadece iş gruplarımız var beniöve eşimin onlardan da yıllardr edindiğim tecrübe bana gerçek manada insan kalmadı izlenimi veriyor
Hangi şehirde yaşıyorsunuz benim de çok benzer dertlerim var
 
Öğretmenim tam gün çalışıyorum çocuğum var ekstra bi kursa vakit ayırabilecek miyim bilmiyorum dost uğruna kendimi harap etmeye değer mi kaç kursa gittim kurs boyu bi kaç arkadaş oluyo kurs bitiyo bi iki ay daha görüşüyorsn arkadaşlık da bitiyor ahh insanlar insanlardan korkuyo herkes ihanetten kullanılmaktan terkwdilmekten korkuyor
Bende öğretmenim kursları zamanında bende denedim kurs bitince arkadaslıkta bitiyor
 
Back
X