Herkese merhaba, uzun zamandir üyeyim ilk defa içimi dökecek kimseyi bulamadim ve burada paylaşmak istedim.
Benim sorunum şöyle; benim rahat bi hamileliğim oluyordu o yüzden hiç evim için yardima ihtiyaç duymadim, kendim çekip çeviriyordum herşeyi fakat son aylar nefes darliği, çabuk yorulma, sancidan beter kasik ağrilari derken birşey yapamaz oldum. Istanbul dan annem, geleyim yapariz herşeyi dedi ve geldi, 3 hafta oldu. Ama misafirliğe gelmiş gibi bütün gün koltukta oturup benden hizmet bekliyor, sabahlari erken kalkiyor ama kahvaltisini hazirlayana kadar aç aç bekliyor mesela, ne yapacagimi bilemez oldum. Konuştum anne burasi senin evin rahat et diye eşimde ayni şekilde söyledi misafir değilsin sen dedik ama hiçbişey degişmedi. Halbuki hep annemi istemiştim yanimda. Yorgunluğum daha da artti. Normal zamanda başimin üstünde yeri var tabiki ama ben zaten kendime yetemezken böyle davranmasi pek olmadi. Eşimde farkinda ama bişey diyemiyor, benim annem olduğu için. 'Anne sen rahat edemedin galiba bizde, istersen eşim götürsün seni geri Istanbul a' bile dedim. 'Yok' dedi. Geceleri yorgunluktan ve düşünmekten uyuyamaz oldum. Hamilelik psikolojisiyle ben mi çok abartiyorum bilmiyorum ama kalkip yemek yapmasam aç kalicaz evde o durumdayiz ne yapacağimi şaşirdim. Takmayayim kafaya diyorum ama benimde yardima ihtiyacim var, zor hareket ediyorum ağrim çok oluyo
birde ya bebek doğunca ne olucak düşünceside beni korkutuyo, bebekle mi ilgilenicem ilgi alaka bekleyen annemle mi, evle mi gerçekten böyle bi sorun yaşayacagim kirk yil düşünsem aklima gelmezdi halbuki annemle çok yakindik biz Ne yapacagimi nasil yaklaşacagimi şaşirdim.
Benim sorunum şöyle; benim rahat bi hamileliğim oluyordu o yüzden hiç evim için yardima ihtiyaç duymadim, kendim çekip çeviriyordum herşeyi fakat son aylar nefes darliği, çabuk yorulma, sancidan beter kasik ağrilari derken birşey yapamaz oldum. Istanbul dan annem, geleyim yapariz herşeyi dedi ve geldi, 3 hafta oldu. Ama misafirliğe gelmiş gibi bütün gün koltukta oturup benden hizmet bekliyor, sabahlari erken kalkiyor ama kahvaltisini hazirlayana kadar aç aç bekliyor mesela, ne yapacagimi bilemez oldum. Konuştum anne burasi senin evin rahat et diye eşimde ayni şekilde söyledi misafir değilsin sen dedik ama hiçbişey degişmedi. Halbuki hep annemi istemiştim yanimda. Yorgunluğum daha da artti. Normal zamanda başimin üstünde yeri var tabiki ama ben zaten kendime yetemezken böyle davranmasi pek olmadi. Eşimde farkinda ama bişey diyemiyor, benim annem olduğu için. 'Anne sen rahat edemedin galiba bizde, istersen eşim götürsün seni geri Istanbul a' bile dedim. 'Yok' dedi. Geceleri yorgunluktan ve düşünmekten uyuyamaz oldum. Hamilelik psikolojisiyle ben mi çok abartiyorum bilmiyorum ama kalkip yemek yapmasam aç kalicaz evde o durumdayiz ne yapacağimi şaşirdim. Takmayayim kafaya diyorum ama benimde yardima ihtiyacim var, zor hareket ediyorum ağrim çok oluyo
birde ya bebek doğunca ne olucak düşünceside beni korkutuyo, bebekle mi ilgilenicem ilgi alaka bekleyen annemle mi, evle mi gerçekten böyle bi sorun yaşayacagim kirk yil düşünsem aklima gelmezdi halbuki annemle çok yakindik biz Ne yapacagimi nasil yaklaşacagimi şaşirdim.
