yargılar

herkese merhabalar,
meslekler ve toplumumuzdaki kalıplaşmış önyargılar dahilinde gözlemlerime dayanarak bu yazımı yazmak istiyorum ve tamamıyla benim görüşüm dahilinde, elbette bu görüşlerimden çok farklı düşünen insanlar aramızda çıkacaktır saygım var. okul hayatımız boyunca belirli mesleklere ait olamadığımız hâlde ait edildik ve kafamızda belirli bir şema oluşturuldu örneğin tıp kazanırsam bu benim başarımı gösterir ve ileride doktor olduğumda insanlar bana saygı duyar ailemin de istediği bölümü okuduğumdan ötürü benimle gurur duyarlar, farkında mısınız burada ki olan durum kişinin karşısındaki insanlardan saygı beklediğinden ötürü bu bölümü tercih etmiş olması ve aynı zamanda ailesinin istediği bir bölüm olmasından dolayıdır ve kişi bu bölümü okurken veyahut çalışma hayatına akın ettiğinde fark eder ki "aslında bu meslek bana göre değil miş." ve sadece sırf unvanından ötürü çalışmaya devam eder taaa kii performans çıktılarının düşük olduğunu fark edene kadar... ya görevinden istifa eder ya da çalışmaya devam eder ama görevini layıkıyla yerine getirmeyerek mutsuz bir şekilde çalışır. bu sadece bir örnektir sadece doktorluk için düşünmemize gerek yok. diğer bir örnek ise herhangi bir şirkette çalışan x kişisini düşünün bu kişi olabildiğince hırslı ve herkes gibi düşüncesi, mevkimde ne kadar yükselirsem o kadar başarılı olduğumu gösterir bu durum. ve bu x kişisi gün gelir yöneticilik vasfına sahip olur ama o an da sorumlulukları bir hayli artar ve yöneticiliğin gerektirdiği yetkinliklere de sahip olmadığını anlar ama bunu anlasa da içten içe aldığı yüksek maaştan ötürü çalışmaya devam eder ve görevini layıkıyla yerine getirmeyen, huzursuz bir yöneticiye dönüşür astlarına da bir o kadar kötü davranıp örgütün gelişimini de riske atar hâle gelir. asıl demek istediğim ve görüşüm; mesleğin iyisi kötüsü yoktur aynı zamanda unvanlarınızında iyisi kötüsü yoktur. meslekleri kötü hâle getirenler insanlardır ve kalıplaşmış önyargılara sokup çocuklarının geleceğiyle oynayanlar da ebeveynlerdir, bırakın çocuklarınız potansiyelini gerçekleştirebileceği bir işi kendisi seçsin ve bırakın da çevrenizdeki insanları sırf şu bölümü ya da şu işte çalışıyor, unvanı düşükmüş gibi yargılamalar yapmayı. önemli olan işini düzgün bir şekilde yapıyor mu yapmıyor mu. örneğin bazen insanlar yöneticiliğin gerektirdiği yetkinliklerden ötürü kendisine uygun olmadığını anladığı vakit yükselmekten vazgeçebiliyorlar. ya kendi mertebesinde kalıyorlar ya da farklı alanlara yönelebiliyorlar. ve gözlemlediğim kadarıyla şöyle bir duruma şahit oldum yakın olduğum bir arkadaşım bölümünü severek okuyordu ama çevresindeki insanların tepkisi hep şu şekildeydi "başka bir bölüm nedem okumadın, okuya okuya bu bölümümü tercih ettin, bölümünü seçerken çok mu düşündün." gibi alaycı tepkilerdir ve bu kişi o kadar bu duruma maruz kaldı ki en sonunda mesleğini severek icra edecek bir insanken onu bu durumdan alıkoyanlar ve soğutanlar yine ne yazıkki çevresindeki insanlar oldu. bu yüzden siz siz olun isteklerinizin peşinden koşmayı bırakmayın sırf çevremin görüşü bu şekilde gibi kendi isteklerinizin önüne bir engel koymayın. bu sadece meslek hayatı değil diğer gönül ilişkilerimiz ve sosyal çevremiz içinde geçerli sırf karşınızdaki insana aşık olup değer gösteriyorunuzdur fakat karşınızdakinden aksi bir muamele görüyorsanız kendinize saygısızlık yapmayıp o insandan uzaklaşmak en doğrusu olacaktır aksi takdirde kendinize saygısızlık yapmış olacaksınızdır bu iş ortamı için de geçerli mutlu olmadığınız, yetkinliklerinizi gerçekleştiremediğiniz yerden uzaklaşmak bazen en doğru karardır kapanan bir kapı varsa mutlaka açılan daha güzel bir kapı sizi bekliyor olacaktır...