- 17 Şubat 2013
- 3.111
- 1.752
- Konu Sahibi agresifkiz
- #1
İnişli çıkışlı giden bir ilişkim vardı her insanın başına geldiği gibi bitti karşı taraf bitirdi. Gerçekten çok sevdim öyle böyle değil aklınıza gelebilecek kimine göre belki enayilik her şeyi yaptım çünkü sevince abartanlardanım. Bazı yanlış anlaşılmalardan bana güveni sarsıldı doğrusunu anlattım inanmadı güvenmedi. Ama sonra yine kendi devam etti yine bulutların üstünde gitt her şey derken geçtiğimiz hafta yakın zamanda aileleri tanıştıracakken evlenecek kadar güven duymadığını söyledi. Hayatımda kendimi hiç bu kadar kötü hissetmedim. Tek kelime etmeden tamam dedim bitti gitti. Ölsem bile artık yüzüne bakmam. Yarı yolda bırakıldım günlerce ağladım hala ağlıyorum çalışırken işkence çekiyorum sanki hayat durdu. Ayrılık sonrası normal süreç bu diyorum ama hiç geçmeyecek gibi de. Utanmadan dün beni aradı bilmem kaç kere. Asla açmadım açmam da. Engelle diyeceksiniz bana ödeme yapacak onu bekliyorum her salaklık gibi borç da vermiştim. O kadar özgüvenim zedelendi gururum umudum kırıldı ki hiç düzelmeyecekmişim gibi. Dünyada en sevdiğim adam en nefret ettiğim adam haline geldi. Bir daha birini böyle sever miyim bilmiyorum. Ne zaman geçecek ne zaman unutacağım unutacak mıyım? Terapiye gidiyorum ama süreç uzun biliyorum. Aciz hissetmek o kadar kötü ki canım inanılmaz yanıyor onun da yansın istiyorum çok pişman olsun istiyorum ama bir yandan ne değişecek diyorum. Neden insan birine bunu yapar ki?