Benim annem de anlattigin gibi. Hic opmez sarilmaz mesela. Ama kucuk kardeşim var 8 yaşında onu öper sarılır, hepimiz bebek gibi severiz onu. Maddi konular yüzünden çok tartisiriz çok kalbimi kırar ben de kırılmış kalbimle onu kirarim. Ama bize sahip çıkar, aslında maddi sorunlar çözülmüş olsa bu kadar kirmayiz birbirimizi sanırım yani ise gircem herşey çözülecek de. Ay niye anlattım bunları sanki kendi konum gibi ama empati kur diye anlattım :)
Aranızda ne geçti bilmiyorum ama her anne bir olmuyor. Kimi sevgisini gerçekten yansitabiliyor(yapı meselesi biraz); kimi yansıtamiyor. Eğer anne eskiden zorlu bir hayat gecirmisse(bu her zaman geçerli değil) bunu çocuklarına da yansitiyor maalesef. Boyle durumlarda anneye karşı anlayışlı olmak gerekiyor. Bilmiyorum sonuçta anne, hani çok büyük bir zarar vermemişse bence bazi şeyler tolere edilebilir. Zor şey annelik ama hep derim anne baba sadece "maddi" ya da "manevi" değil her ikisini karşılayabilecek ise çocuk sahibi olmalı diye..