- 18 Eylül 2014
- 8.450
- 29.964
- 798
- Konu Sahibi GelenKutusu
- #1
Merhaba KK kadınları,
Uzatmak istemiyorum ama uzun bir konu olacak.
Boşanalı 4,5, ayrı yaşamaya başlayalı 6 sene oldu. Mahkeme uzun sürse de bitmeden hayatıma birini almama kararım kesindi zaten. Ama bittikten sonra da kimseyi beğenemiyorum.
En son bir kaç ay önce biriyle tanıştım. İşle ilgili bir organizasyonda. Tesadüf yanyana oturduk. Bekar olduğunu öğrenince ve yaşının da yaşıma uygun olduğunu görünce mutlu oldum açıkçası. Biraz da elektrik aldım sanırım :) Çok detay vermek istemiyorum ama işinde statü olarak da bana denk biri. Yaklaşık 15 sene önce evlenmiş, kısa süre sonra çocuksuz boşanmış. Kendisine sormadım ama internet araştırmalarıma göre ekonomik durumu da bana denk. Toplantı şehir dışında ve 3 günlüktü, dolayısıyla bol bol akşam yemeği ve kahve bahanesi ile sohbet şansımız oldu.
Bulunduğumuz şehre dönünce bana mesaj atmaya başladı. Bir yandan seneler sonra biriyle tanışmış olma heyecanı, bir yandan acaba ileriye yönelik bir şey olma ihtimali, bir yandan korkular derken görüşmeye devam ettik.
Ama nasıl bir görüşme? Ben “sanırım benden hoşlanıyor” diyorum, umutlanıyorum, bir kaç gün hiç yazmıyor. Ben yazınca herhangi biri gibi cevap yazıyor. Tam bu aşamada ben kendim adamın avukatlığını yapıyorum: “adam 52 yaşında, koskoca daire başkanı, kalkıp sana çiçekli böcekli mesajlar atacak değil ya” diyorum. “Adamın belli bir ağırlığı var, normal” diyorum. Sonra “yok yok bana karşı hiç bir şey hissetmiyor” diyorum, kendimi geri çekiyorum. Bu sefer bana yazmaya başlıyor. “Aaa galiba bana karşı bir şeyler hissediyor” diyorum, gelinlik bakmaya başlıyorum :)) Ama bu sefer sürekli başkalarıyla sürekli meşgul. Başka kadın olmadığına eminim, arada fotoğraf gönderiyor, kalabalık erkek grupları.
Çocuklar nedeniyle her zaman dışarı çıkamıyorum, müsait olacağım zaman (mesela babaları gelip alacağı zaman) diyorum ki; sinemaya gidelim mi? “Bilmemkim davet etmişti ne zamandır, onunla görüşmem gerek”
“Bilmem nerde savcı beyle kahvedeyim, erken kalkabilirsem gelirim, sen haber bekle” Ben bekliyorum, bekliyorum, işi uzuyor, başka plan da yapamıyorum, gelemem dese tek başıma gideceğim sinemaya. Hazır çocuklar yokken. Boş boş beklediğimle kalıyorum.
En son artık ben “herhalde olmayacak” diyorum. Bu sefer bana seni seviyorum diyor.
Beraber çektirdiğimiz bir fotoğrafı profiline ne zaman koyarsın diyorum. Meslek camiasından nasıl karşılanır ki diyor.
Bu adam ne yapmaya çalışıyor? Kafam çok karışık.
Uzatmak istemiyorum ama uzun bir konu olacak.
Boşanalı 4,5, ayrı yaşamaya başlayalı 6 sene oldu. Mahkeme uzun sürse de bitmeden hayatıma birini almama kararım kesindi zaten. Ama bittikten sonra da kimseyi beğenemiyorum.
En son bir kaç ay önce biriyle tanıştım. İşle ilgili bir organizasyonda. Tesadüf yanyana oturduk. Bekar olduğunu öğrenince ve yaşının da yaşıma uygun olduğunu görünce mutlu oldum açıkçası. Biraz da elektrik aldım sanırım :) Çok detay vermek istemiyorum ama işinde statü olarak da bana denk biri. Yaklaşık 15 sene önce evlenmiş, kısa süre sonra çocuksuz boşanmış. Kendisine sormadım ama internet araştırmalarıma göre ekonomik durumu da bana denk. Toplantı şehir dışında ve 3 günlüktü, dolayısıyla bol bol akşam yemeği ve kahve bahanesi ile sohbet şansımız oldu.
Bulunduğumuz şehre dönünce bana mesaj atmaya başladı. Bir yandan seneler sonra biriyle tanışmış olma heyecanı, bir yandan acaba ileriye yönelik bir şey olma ihtimali, bir yandan korkular derken görüşmeye devam ettik.
Ama nasıl bir görüşme? Ben “sanırım benden hoşlanıyor” diyorum, umutlanıyorum, bir kaç gün hiç yazmıyor. Ben yazınca herhangi biri gibi cevap yazıyor. Tam bu aşamada ben kendim adamın avukatlığını yapıyorum: “adam 52 yaşında, koskoca daire başkanı, kalkıp sana çiçekli böcekli mesajlar atacak değil ya” diyorum. “Adamın belli bir ağırlığı var, normal” diyorum. Sonra “yok yok bana karşı hiç bir şey hissetmiyor” diyorum, kendimi geri çekiyorum. Bu sefer bana yazmaya başlıyor. “Aaa galiba bana karşı bir şeyler hissediyor” diyorum, gelinlik bakmaya başlıyorum :)) Ama bu sefer sürekli başkalarıyla sürekli meşgul. Başka kadın olmadığına eminim, arada fotoğraf gönderiyor, kalabalık erkek grupları.
Çocuklar nedeniyle her zaman dışarı çıkamıyorum, müsait olacağım zaman (mesela babaları gelip alacağı zaman) diyorum ki; sinemaya gidelim mi? “Bilmemkim davet etmişti ne zamandır, onunla görüşmem gerek”
“Bilmem nerde savcı beyle kahvedeyim, erken kalkabilirsem gelirim, sen haber bekle” Ben bekliyorum, bekliyorum, işi uzuyor, başka plan da yapamıyorum, gelemem dese tek başıma gideceğim sinemaya. Hazır çocuklar yokken. Boş boş beklediğimle kalıyorum.
En son artık ben “herhalde olmayacak” diyorum. Bu sefer bana seni seviyorum diyor.
Beraber çektirdiğimiz bir fotoğrafı profiline ne zaman koyarsın diyorum. Meslek camiasından nasıl karşılanır ki diyor.
Bu adam ne yapmaya çalışıyor? Kafam çok karışık.
