• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Yaşadığım çocukluk ve bunun yeni başlayan evliliğime etkisi...

Canim kendini uzme.Seninle benzer bir cocukluk gecirdim bende.Annem ve babam surekli kavga ederdi.Kardesimle ben yillarca onlarin kavgalariyla buyuduk.İkisi de iyi insanlardir ikisinin de kendince hatalari var.Ben bunlardan kendime ders cikariyorum.
Annen gibi davranma meselesine gelince,bu cok normal .Her insan kendi cevresinin ortalamasidir aslinda.Benim uc senelik bir birliktwligim var.Zamanla annem gibo davrandigimi tavirlarmin ona benzedigini farkediyorum:KK43:ama anladigim kadariyla annelerimiz cok iyi insanlar.Demek ki sen iyi yonlerini de fazlasiyla aldin ,farkinda degilsin.
Ayrica annelerimizin davranislarini gordugumuzde neden boyle davrandigini analiz edecek anlayacak yasta degildik
Kadinlar durduk yere sinirlenmez, ben annemin neden simdi bu kadar babama sinirli olduguni anliyorum.Cunku yillarca onca kavgaya ragmen ayrilmadi,belki babami cok sevdigi icin yada bizim ayriliga alisamayacagimizi dusundugu icin.Zamanla kadinlar,esleri duzelmedikce o kadar doluyor ki sinirli,stresli,kavgaci gorunebiliyorlar disaridan.Sen dogmadan once annenin ne kadae uzuldugunu gormedin,ve annen senin tanidigin yapida da degildi belki.
Demek istedigim senim esin baban gibi degil.Davranislari baban gibi olmayacak.Seni sinirlendiren dolduran annenin uzuldugu seyler olmayacak.Artik devir de degisti zaten.Yani sen annen gibi dolmayacaksin.Bu sebeple annenin kopyasi da olmayacaksin.
Eger sen de yillarca cekmis biri olsaydin hayatin kisiligin annene benzerdi.
Ama esin seni seviyor,deger veriyor ve anliyorsa bunlari konusarak yardim alarak asabilirsiniz.




Canım aynen anlattığın gibi.Aslında evet haklısın annemin benim doğumumdan büyüyüne kadar ne kadar dolduğunu bilemiyoruz aklıma gelmemişti hiç..O açıdan bakmamıştım..Tabi ki iyi özelliklerini de almışımdır ama eşime biraz daha sabırlı güler yüzlü olmak için elimden geleni yapıcam
 
Hep böyle misiniz ?? Gerçekten şu yazdıklarınıza inanamadım. İnsanlar gayet de kayda değer fikirler vermiş ne yapmalarını bekliyorsunuz? Çok dikkafalı ve dediğim dedik tavrınız var şu yazdıklarınızla.

Evlilik danışmanı, psikolog bunlar için var konuşmak ve derindeki sorunu çözümlemek için..



Evlilik danışmanı ve psikologların neden var olduklarını biliyorum.Öyleyse kimse burada dert paylaşmasın kadınlarkulubu her derdi devayı psikologlara yönlendirsin zira tek benim sıkıntım yok
 
Evlilik danışmanı ve psikologların neden var olduklarını biliyorum.Öyleyse kimse burada dert paylaşmasın kadınlarkulubu her derdi devayı psikologlara yönlendirsin zira tek benim sıkıntım yok.
[/QUOTE]

Size cevap yazan insanları azarlama hakkını nerden buluyorsunuz, herkese iyi forumlar zira ben yazmayacağım artık çünkü çok iyi biliyorsunuz ama yine de konu açıyorsunuz, sinirinizi de size yardımcı olan insanlardan çıkarmaya çalışıyorsunuz. Bu kafayla devam etmemenizi öneririm.

İyi günler.
 
Psikologa gitmek evet normal bir şey tabi ki güzel bir şey.Ama yeni ortaya çıkmış bir alışma sürecinde hemen psikologa koş demek anlamsız.Önce insan kendisi çabalar başaramıyorsa gider doktora böyle böyle der.Ben şuan dediğim gibi bu aşamada değilim ben tecrübelerden yola çıkıp yapmam gerekenleri başkalarından da uzun yıllardır evliliğini yürütmüş insanlardan da duymak istedim.Küçük küçük azarlamalar zamanla evet büyür ben de büyümeden engellemeye çalışıyorum.
Benim anlatmak istediğim aslında şu:
Sorunlarınız evliliğe alışma aşamasında ortaya çıkmış gibi görünse de daha derinde, sizin iç dünyanızda bazı sıkıntılar var.
Üyelerin yaptığı yorumlara verdiğiniz cevaplar da bu düşüncemi destekliyor.
Hepimizin kişilikleri, yetiştiğimiz aile, büyüdüğümüz sosyal ortam ve evlilik dinamiklerimiz farklı.
O nedenle burdan alacağınız tavsiyeler size kısıtlı yardım sağlar. O nedenle uzman yardımı daha uygun olur düşüncesindeyim ama belli ki siz farklı düşünüyorsunuz. Yadırgamıyorum çünkü biliyorum ki hepimiz birbirimizden farklıyız.
Bununla birlikte şunu da eklemeden geçemeyeceğim.
-Kişi kendini objektif değerlendiremez.

Yine de ben evlilik tecrübesi olanlardan tavsiye almak için konu açtım derseniz ; 25 yıllık evli bir kadın olarak şunu söyleyebilirim:
Evliliği ayakta tutan şey sevgiymiş gibi görünse de aslında temel dinamik saygı ve kabul.
İletişim şeklinize odaklanmanız, kendinizi ifade ederken 'ben dilini' kullanmaya çalışmanız faydalı olur.
5 Sevgi Dili adlı kitap başta olmak üzere farklı okumalarla iletişim donanımınıza takviye yapın.
Doğan Cüceloğlu'nun yeni bir kitabı çıktı 'Evlenmeden Önce' çok güzel bir kitap,
yine aynı yazarın 'İletişim Donanımları' adlı kitabı da çok güzeldir.
 
Canim ben de takintili bir babanin ve zor bir cocuklugun sahibiyim.. Seni anliyorum 3 yillik evliyim ben de cok asabiyim. Esim dunya iyisi hatalarimin da farkindayim. Bi donem anti depresan kullandim iyiydim bebekten once kestim simdi bebegim var. Ozen gostermeye calisiyorum ama cogu zaman yapamiyorum cok memnuniyetsizim. Yani her zmaan kendi basina cozemiyorsum hele de cocukluktan kalma izleri. Kisiligimize yansiyor ve kurtulmak zor oluyor hele de bir yastan sonra. Ben 34 yasimdayim 31 yasimda evlenene kadar hep yalniz yasiyordum (uniden sonra daha dogrusu). Hic istedim evlenmeyi ama baktim seviyorum 5 yil bir gun bile uzmemis adam beni .. Herseyi biliyordu yaralarimi kendime guvenemeyisimi.. Ama gel gor ki zamanla o da bana yuklenmeye basladi evlilik zor hep bir aradasin flort gibi olmuyor. Tabii ki bebegimizle birlikte cok sey degisti.. Beni iyimser guleryuzlu bir insan haline getirdi. Cunku kendime cok kizdigim icin onun hep gulen ve mutlu bir bebek olmasini istiyirum. Her gozunu actiginda her yaninda gecirdigim anda hep gulumsuyorum ona. Bana da iyi geliyor..
Degisiyoruz degisiriz yeter ki isteyelim. Insan buyuyor . ben esimle hep konusurum hep anlatirim ben boyle algiliyorum ben su sekilde dusunuyorum sunlar canimi sikiyor..vb.. Sen de konus hep konus anla ve anlat.. Her sey oturacak yerli yerine guzel olacak boyle dusun. Mutluluklar dilerim
 

Size cevap yazan insanları azarlama hakkını nerden buluyorsunuz, herkese iyi forumlar zira ben yazmayacağım artık çünkü çok iyi biliyorsunuz ama yine de konu açıyorsunuz, sinirinizi de size yardımcı olan insanlardan çıkarmaya çalışıyorsunuz. Bu kafayla devam etmemenizi öneririm.

İyi günler.[/QUOTE]


Ben bana cevap verenleri azarlamıyorum.Siz gibi dik kafalı vs vs eleştiri yazanlara gayet tabi cevap veriyorum.Ben sinirimi de kimseden çıkarmıyorum kendime uygun cevap bulamadım diyorum.Ayrıca size de mantıklı bir cevap verdim burada herkesin sıkıntısı var yönlendirin herkesi psikologa.Çok mu Psikologa git diyesin var de tamam da arkadaşım kendin de bir şeyler kat da bir yardımcı olmaya çalış.
Ben de size arkadaşlarınız size dert falan anlatırsa bu kafada devam etmemenizi öneririm
 
Benim anlatmak istediğim aslında şu:
Sorunlarınız evliliğe alışma aşamasında ortaya çıkmış gibi görünse de daha derinde, sizin iç dünyanızda bazı sıkıntılar var.
Üyelerin yaptığı yorumlara verdiğiniz cevaplar da bu düşüncemi destekliyor.
Hepimizin kişilikleri, yetiştiğimiz aile, büyüdüğümüz sosyal ortam ve evlilik dinamiklerimiz farklı.
O nedenle burdan alacağınız tavsiyeler size kısıtlı yardım sağlar. O nedenle uzman yardımı daha uygun olur düşüncesindeyim ama belli ki siz farklı düşünüyorsunuz. Yadırgamıyorum çünkü biliyorum ki hepimiz birbirimizden farklıyız.
Bununla birlikte şunu da eklemeden geçemeyeceğim.
-Kişi kendini objektif değerlendiremez.

Yine de ben evlilik tecrübesi olanlardan tavsiye almak için konu açtım derseniz ; 25 yıllık evli bir kadın olarak şunu söyleyebilirim:
Evliliği ayakta tutan şey sevgiymiş gibi görünse de aslında temel dinamik saygı ve kabul.
İletişim şeklinize odaklanmanız, kendinizi ifade ederken 'ben dilini' kullanmaya çalışmanız faydalı olur.
5 Sevgi Dili adlı kitap başta olmak üzere farklı okumalarla iletişim donanımınıza takviye yapın.
Doğan Cüceloğlu'nun yeni bir kitabı çıktı 'Evlenmeden Önce' çok güzel bir kitap,
yine aynı yazarın 'İletişim Donanımları' adlı kitabı da çok güzeldir.



Evet okudum bunları.Ben dilini iyi konuşurum tartışmalarımız olmamıştır 4 bucuk senedir tanışıyoruz çok şükür herkesin imrendiği bir ilişkimiz var.Herkesin derininde sorunlar vardır diye düşünüyorum ben.Buradaki cevaplardan iç dünyamdaki sıkıntımı anlamış olmanız :)Yazdıklarınız için teşekkür ederim yardımcı olmaya çalışmışsınuz.
 
Canim ben de takintili bir babanin ve zor bir cocuklugun sahibiyim.. Seni anliyorum 3 yillik evliyim ben de cok asabiyim. Esim dunya iyisi hatalarimin da farkindayim. Bi donem anti depresan kullandim iyiydim bebekten once kestim simdi bebegim var. Ozen gostermeye calisiyorum ama cogu zaman yapamiyorum cok memnuniyetsizim. Yani her zmaan kendi basina cozemiyorsum hele de cocukluktan kalma izleri. Kisiligimize yansiyor ve kurtulmak zor oluyor hele de bir yastan sonra. Ben 34 yasimdayim 31 yasimda evlenene kadar hep yalniz yasiyordum (uniden sonra daha dogrusu). Hic istedim evlenmeyi ama baktim seviyorum 5 yil bir gun bile uzmemis adam beni .. Herseyi biliyordu yaralarimi kendime guvenemeyisimi.. Ama gel gor ki zamanla o da bana yuklenmeye basladi evlilik zor hep bir aradasin flort gibi olmuyor. Tabii ki bebegimizle birlikte cok sey degisti.. Beni iyimser guleryuzlu bir insan haline getirdi. Cunku kendime cok kizdigim icin onun hep gulen ve mutlu bir bebek olmasini istiyirum. Her gozunu actiginda her yaninda gecirdigim anda hep gulumsuyorum ona. Bana da iyi geliyor..
Degisiyoruz degisiriz yeter ki isteyelim. Insan buyuyor . ben esimle hep konusurum hep anlatirim ben boyle algiliyorum ben su sekilde dusunuyorum sunlar canimi sikiyor..vb.. Sen de konus hep konus anla ve anlat.. Her sey oturacak yerli yerine guzel olacak boyle dusun. Mutluluklar dilerim



Yazık bize ya cidden.Bazen annemle babama o kadar kızıyorum ki..Benim eşim de çok iyi çok tatlı güler yüzlü..Çabalar benim için Allah başımdan eksik etmesin.Hep memnuniyetsizlik var bende aynı annemm..Değişim bizim elimizde insanlar kanser hastalığını yeniyorlar
 
Evet okudum bunları.Ben dilini iyi konuşurum tartışmalarımız olmamıştır 4 bucuk senedir tanışıyoruz çok şükür herkesin imrendiği bir ilişkimiz var.Herkesin derininde sorunlar vardır diye düşünüyorum ben.Buradaki cevaplardan iç dünyamdaki sıkıntımı anlamış olmanız :)Yazdıklarınız için teşekkür ederim yardımcı olmaya çalışmışsınuz.
Sorunsuz insan var mı? Elbette hepimizin sorunları, çocukluğumuzdan getirdiğimiz sıkıntılar var.
Önemli olan bunları fark edip düzeltmeye çalışmak.
Satır arasında yaptığınız imayı anlamakla birlikte üzerinde durmayacağım zira mesleğim bunu gerektiriyor. Üzgün birini daha fazla üzüp hırpalamayı kendime yakıştırmıyorum.
Her şey gönlünüzce olsun.
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.
Hayatı kendine ve eşine gereksiz yere zindan ediyorsun...
Destek almayı denedin mi?
 
İnsanlar neden psikolojik destek almayı düşünmezler ki bilemiyorum. Ortada sağlıksız bir durum var ve siz bunun farkındasınız ki çözüm arıyorsunuz. Sorunlu bir annen babanın çocuğusunuz ve böyle olması normal. Psikolojik destek; bu tür çıkış yolu bulamadığımız durumlarda uzmanından yardım almak demek.
 
Kendinizde başlıkta yazdığınız gibi "Yaşadığım çocukluk" evet bunu siz yazmışsınız. Yani hayatta yaşadığımız olayların ve korktuğumuz bazı konuların bize takıntı olarak geri döndüğünün de farkındasınız. Burada size yardımcı olmaya çalışan insanlara fikir veremiyorsunuz,geçiştirilmeyi sevmiyorum diyerek azarlamışsınız. Ben bunun sizin gündelik kişiliğiniz olduğunu düşünüyorum. Ki siz de zaten eşinizi azarladığınızı söylemişsiniz. Ve içinizde halihazır da olan evlilik korkusu mecvut. Evliliğe zamanla alışacağınızı siz zaten biliyorsunuz keza aksi mümkün olamaz.
Burada sizi psikoloğa gitmeniz konusunda teşvik etmelerinin amacı ise aslında çocuklukta yaşadığınız ve bugününüzü etkileyen olaydan sıyrılmak. Bunu psikoloji okuyan biri olarak söylüyorum.
 
Ben tecrübe duymak istiyorum bu dönemi geçiren insanlar olmuştur mutlaka.Yeni bir hayat sonuçta..herkes mi evlilik meraklısıydı da hemen alıştı yani.Cevaplar evet tatmin etmedi çünkü bana 10 tane farklı soru sor hepsine bu cevapların aynısını verebilirim.Psikologa git,sosyal aktivite yap,hobilerin olsun,vazgeç bu tavırlarından...
Laflara bak laflara ,bence sen iyi bir psikologa git ! Bana yazma demişsin ama tutamadım çenemi!
 
Neyini uygulıcam ki ortada kayda değer bir fikir yok ben o kadar yazmışım psikologa git,yok yürü hobi bul..ne alaka yani?Evliliğe alışamıyorum eşime asabi davranıyorum diyorum cevap psikolog ve hobi.Alacak bir şey yok geçiştirilmeyi sevmiyorum.

Siz eşinizede burdakilere davrandığınız gibi davranıyorsanız allah yardımcısı olsun :işsiz:
herkes destek almanızı söylüyor ama siz işinize gelmediği için kabul etmiyorsunuz .

DESTEK ALIN ÇÜNKÜ BUNA İHTİYACINIZ VAR :işsiz:
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.
Yorum yapanlara verdiğiniz cevaplar takıldı da gözüme. Sinir Hastası gibi davranıyorsunuz farkında mısınız?
 
Eşiniz nerde ki? Çok teşekkür ederim adam akıllı iki yorumdan birisisin.Haklısın içim biraz daha rahatladı.Umarım başarırım sakin bir şekilde alışmayı.
Çocuklarımın babası tarafından aldatıldım ve boşandım. Bir evlilik daha yaptım o da 9. Ayında dava açtım şiddet yanlısı bir psikopatla evlenmişim. Yani artık benim için evlilik defteri kapandı.
 
Merhaba kızlar ben sitedeki yorumları soruları hep okurdum ama nedense üye olmak aklıma gelmemişti ve üye olmaya karar verdim.Konuma gelirsek zor bir çocukluk geçirdim.Birbirlerine tahammül edemeyen sürekli didişen benim kavga gürültü içinde büyümeme neden olan ikili (annem ve babamla( geçti çocukluğum.Geceleri hep dua ederdim Allahım en azından benim ailem huzurlu olsun ilerde diye...Bilmiyorum o yaşlarda nasıl gelirdi aklıma evlilik ile ilgili bir duada bulunmak..Üniversiteye geçerken annemle babam ayrıldı.Annemi de babamı da çok seviyorum.Annem ve babam zor insanlardır sinirli,tahammülsüz,sakin anlatmayı başaramayan ama hep üzerime titreyen seven ebeveynlerdi.Babam sorumsuzdur ama annem melektir her şeyime koştu her ihtiyacımı karşıladı okuttu bir yerlere gelmemi sağladı.Dört buçuk senedir sevgili olduğum adamla evlendim.Dünya tatlısıdır.Yalnız ben annemin babamın tepkilerini görüyorum kendimde.Ağzını şapırdatma,şunu niye böyle yaptın,bunu niye böyle yaptın..gibi konuşmalarımla çok huysuzum.Gül diyorum kendime yok hemen unutuyorum yine huysuz oluyorum.Geçen gözleri doldu dedi ki sana yardımcı oluyorum balkonu yıkıyorum yemeğe yardım ediyorum bulaşığa ediyorum ama işteki yorgunluğunu eve yansıtma biraz iş yapsan öfleyip püflüyorsun...haklısın hayatım dedim ama yine aynıyım.Biliyordum böyle olacağını zamanla o da sinirli konuşur çünkü ben nasıl davranırsam o da yapar aynı annem babam gibi oluruz herhalde.Biliyorum beceremeyeceğimi evlenmeyelim hazır değilim dedim ama hep bir baskı hep bir ısrar...nereye kadar hayır diyebilirdim?Zaten herkes konuşup duruyor yardım ediyor değil mi?hmmmmm zamanla bırakıyorlar.İlgileniyor değil mi?hmmmmmm sonradan ilgilenmiyorlar...zaten huzursuzum değişecek diyip daha da soğutuyorlar.Ne yapayım ben yardım edin.Aklıma kötü şeyler geliyor.Burada okuyorum aldatma konularını hmm o da aldatırsa falan diyorum.Daha şimdiden zindan ettim evliliği kendime.
Aklınız gayet başında.. bilinçaltınızda ailenizin ki gibi bir evliliğe sahip olacağınız korkusu var gibi. Ve farkında olmadan eleştirdiğiniz şeyleri yapıyorsunuz gibi.. Durumun farkındasınız aslında, bi psikologdan destek alırsanız o size bu davranışlarınızın gerisinde etkili olan duygular ve psikolojik olaylar hakkında bilgilendirir
 
Zor bi çocukluk geçirmişsin diye bişeyler yazasım gelmişti ama cevapları okuduktan sonra fikrim değişti. Gerçek hayatta nezaketten bihaber bu türde bir insana yarım saatten fazla katlanamazdım, herkes de iyi niyetli yorumlar yazmış kimse de beğendirememiş kendini eminim herkes çok üzgündür :D Herkes yazmış ben de yazayım psikoloğa git.
 
Ben de aynı model ailede büyudum. Yalnız ayrılmadılar. Ama hala da didisirler. Gurbetteyim gezmeye giderim. Moral sıfır olarak geri dönerim.

Eşim de böyle bağırış cagiris hiç hoşlanmaz. Bana yardım eder. Konuşarak anlaşalım hep der. Bana da geliyor arada hey heyler. Bazen çocuklara yukseltiyorum sesimi. Uyariyor. Tabi haklı. Ben baya yol katettim. Bu konuda artık ilk zamanlardaki gibi değilim. Size tek tavsiyem. Esinize kulak verin. Sakin olmaya çalışın. Onun iyi huylarinin sizin agresifliginizi torpulemesine izin verin. Cevredekilerin sözlerine de kulak asmayin. Yardım etmeyen hiç etmez. Ama adamı da biktirmayin. İş yaparken müzik açın mesela. Sizi rahatlatacak birşey bulun.
 
Kesinlikle ve kesinlikle terapi almasınız. Eğer kendi kendinize aşamıyorsanız, yardım almanız şart.
 
Back
X