Yok başka şeyler oldu tetikleyen
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yasamak zor geliyor artik
- Konu Sahibi Elfidaa90
- Başlangıç Tarihi
Anlatsanız belki rahatlarsınız?
Depresyon geçmiyor ilaç kullandigim halde hiç bir şey yapmak istemiyorum boşluktayım her sey anlamsız geliyo yürüyüş yapamıyorum sosyal fobi var uğraşacak bir şeyler bul diyeceksiniz ona da maddiyat lazm hiç bir amacım yok boş yaşıyorum olsa da zaten mutlu etmiyor hiç bir şey beni keşke biri gelip yarın öleceksin deseağır ilaç kullandigim halde bile depresyon niye geçmez nefes almak zor geliyor artık
Aslın da sorunlarım vardı ama çoğunu atlattım ama neden hala iyi olamiyorum bilmiyorum sanırım kroniklesti benim hastalığım
Sorunları atlatmana sevindim. Ama hayat çok hızlı akıp geçiyor. Sorunlarına takılı kalma, 30 yaşındasın henüz çok gençsin. Senin yaşlarında ben de yeni evliydim, eş ailesi ile sorunlar yaşıyordum. Düşündüm de en güzel yıllarımı onlar yüzünden harap etmişim. Gezmem, okumam, çalışmam, mutlu olmam gereken zamanlarda o ne demiş, bu ne düşünmüş bunlarla kafa yormuşum. Tekrar hiçbir zaman o yaşlarda olmayacaksın, ayağa kalk, toparlan, çalış, gez, sev, mutlu ol. Belki hiç yaşamadım depresyonu ama sanırım burada o kadar kişi yazdı biraz da senin elinde. Buraya bile çok az, kısa yazıyorsun.
Öncelikle teşekkür ederim bu güzel tavsiyeleriniz için .. Ben çok yoruldum artık umarim bende bu gücü kendimde bulabilirim
Depresyon geçmiyor ilaç kullandigim halde hiç bir şey yapmak istemiyorum boşluktayım her sey anlamsız geliyo yürüyüş yapamıyorum sosyal fobi var uğraşacak bir şeyler bul diyeceksiniz ona da maddiyat lazm hiç bir amacım yok boş yaşıyorum olsa da zaten mutlu etmiyor hiç bir şey beni keşke biri gelip yarın öleceksin dese
- 17 Haziran 2019
- 1.135
- 5.267
- 158
Ben depresyondayım. Bence ağır geçiyorum kendime göre. Doktor ilaç vermişti, antidepresan. Kullanmak istemedim, beynimi uyuşturuyor gibi düşündüm.
Geçen gün yine büyük bi atak geldi, ilaç aldım. ertesi gün vazgeçtim. almayacağım dedim. İşe gitmiyorum ama ufak tefek ders falan verdiğim öğrenciler var, onlara bile gitmek istemedim. Hatta iptal etmek istedim. Ama sonra kendimi zorlayarak da olsa mutlaka gitmem gerekiyor diye düşündüm. Çünkü evde oturursam yine ağlayacağım falan... Mutsuzluklar... Çıkmak istememe rağmen kendimi zorladım. Para aldım en azından :)
Sonra da gidip kendime boyalar aldım. Aldığım kocaman resim defteri kenarda duruyordu. Bi defa kullandım sadece. Sürekli üşeniyordum, yatıp uzanmak, ağlamak, mutsuz olmak daha kolayıma geliyordu. Ama 2-3 gündür kırdım bu döngüyü. Canım istemese bile oturmuyorum, yatmıyorum. Tv izliyorum, sonra kalktım kocaman resim kağıdına resim çizdim. Bugün de eksik boyalarım varmış gidip onları çarşıdan alacağım, yürüyerek gezeceğim. He? Sorsan, hiç istemiyordum 2 gün önce. Şimdi diyorum ki, gideyim alayım. Akşam da boyayacağım, odama asacağım. Bi şekilde meşgul etmem gerek kendimi. Bunu öğrendim.
Mutlu muyum? Yoo. Ama en azından normalim. Uğraşıyorum bir şeylerle. İlaçlara sarıp kendimi duygusuz hissetmek istemedim. Canın bir şeyler yapmak istemese de mutlaka yapmalısın. Yoksa o döngü hiç bitmiyor.
Geçen gün yine büyük bi atak geldi, ilaç aldım. ertesi gün vazgeçtim. almayacağım dedim. İşe gitmiyorum ama ufak tefek ders falan verdiğim öğrenciler var, onlara bile gitmek istemedim. Hatta iptal etmek istedim. Ama sonra kendimi zorlayarak da olsa mutlaka gitmem gerekiyor diye düşündüm. Çünkü evde oturursam yine ağlayacağım falan... Mutsuzluklar... Çıkmak istememe rağmen kendimi zorladım. Para aldım en azından :)
Sonra da gidip kendime boyalar aldım. Aldığım kocaman resim defteri kenarda duruyordu. Bi defa kullandım sadece. Sürekli üşeniyordum, yatıp uzanmak, ağlamak, mutsuz olmak daha kolayıma geliyordu. Ama 2-3 gündür kırdım bu döngüyü. Canım istemese bile oturmuyorum, yatmıyorum. Tv izliyorum, sonra kalktım kocaman resim kağıdına resim çizdim. Bugün de eksik boyalarım varmış gidip onları çarşıdan alacağım, yürüyerek gezeceğim. He? Sorsan, hiç istemiyordum 2 gün önce. Şimdi diyorum ki, gideyim alayım. Akşam da boyayacağım, odama asacağım. Bi şekilde meşgul etmem gerek kendimi. Bunu öğrendim.
Mutlu muyum? Yoo. Ama en azından normalim. Uğraşıyorum bir şeylerle. İlaçlara sarıp kendimi duygusuz hissetmek istemedim. Canın bir şeyler yapmak istemese de mutlaka yapmalısın. Yoksa o döngü hiç bitmiyor.
- 15 Ekim 2013
- 1.293
- 2.501
- 333
- 35
Püffff.... Hayatınızı hastanelerin onkoloji bölümünde yatan gençlerden birine devretme şansımız olsaydı keşke madem zor geliyor. Eminim onlar aldıkları nefesin hakkını verirdi. Kendinize acıyıp naz niyaz yapmayı kesin artıkDepresyon geçmiyor ilaç kullandigim halde hiç bir şey yapmak istemiyorum boşluktayım her sey anlamsız geliyo yürüyüş yapamıyorum sosyal fobi var uğraşacak bir şeyler bul diyeceksiniz ona da maddiyat lazm hiç bir amacım yok boş yaşıyorum olsa da zaten mutlu etmiyor hiç bir şey beni keşke biri gelip yarın öleceksin dese
- 12 Ağustos 2016
- 112
- 123
- 103
- 41
Naz öyle mi .. Dünyanın en ciddi tedavi edilmedigin de öldürücü olabilen hastalığa naz diyorsunuz.. Ben de öyle derdim biliyomusnz şımarıklık olarak görürdüm taki başıma gelene kadar sinanmadiginiz acılar üstüne konuşmayın bence hayat bu kimin başına neyin geleceği belli olmaz... Ayrıca kanser hastalarına bile özendiğim çok oldu benim onların bile yasama isteği var cunki.. umarim o naz dediginiz hastalıkla imtihan olmassınız
9 aydır bu durumun içindeyim
- 31 Mayıs 2019
- 311
- 920
- 23
Cok haklisin. Bende Depresyon yok ama sosyal fobi var. Yasamayan insanlar bunu ne yaziki anlayamiyorlar. Piskologum bile beni sucladi ve bana tembellikten bu durumda oldugumu söyledi. Hayatin anlami üstünde bence cok kafa yorma, isin icinden cikamaszin. Kendine bir mesgale bul. Evden agri bile belki yapabilecegin bir is bulabilirsin. Bol bol diziler izle, romanlar oku. Yani kisaca beynini mesgul et. A bide cok sevdigim bir dizi var "Adini feriha koydum". Izlemedigsen onu izle. Özellikle ilk sezon insanin moralini yükseltiyor.
Sosyal fobide var bende o yüzden bir işe girip doğru düzgün çalışamıyorum bile o kadar çıkmazdayım ki
- 9 Nisan 2017
- 6.184
- 7.671
- 198
Bende zorluyorum çıkıp en azından dolaşıyorum ama gram zevk almıyorum hiç bir şeyden
- 9 Nisan 2017
- 6.184
- 7.671
- 198
Baktigin zaman disarda gezmek beni de oyle coj mutlu ermiyor ama evde durdugum zamanlardan daha iyi gekiyor.. o yuzden disarda bos gezmek de cok iyi gelmiyor.. beraber gezecegin arkadas lazim, birseyler lazim ugrasmak icin disarda bile.. kisin zor ama yazin mesela lunaparka gidiyorum, yakinimda buyuk park var orda bisiklet kiraliyorsun.. kisin da avm gitmektense kurs gibi birsey olabilir.. disarda da illa birseyler yapman lazim yoksa bos gezince de pek tadi olmuyor
Evet ben yapacak bir şeyim olmadığı için boş boş geziyorum ama zevk almıyorum amaçsız hissediyorum kendimi gez gez nereye kadar diyorm her sey anlamsz geliyor
Valla bende yaşıyorum anksiyete kaygı depresyon, özellikle anksiyete mahvediyor her gün başka hastalık buluyorum kendime 
stresten unutkanlık başladı bazı şeyleri idrak edemiyorum durumumun da farkındayım ama geçmiyor, bazı günlerim berbat geçiyor, altından kalkamam gibi geliyor malesef. imtihan diyip mücadele ediyorum. Şerdeki hayrı arıyorum, daha iyi bir insan olarak bu süreci atlatmak için insanüstü çaba gösteriyorum ve size tahmin edersiniz ki kolay değil, ben 3-4 sene evden çıkmadım... İlaç almak istemediğim içim psikiyatriye gitmedim. Psikologa gidiyorum o çok iyi geliyor, ayrıca anksiyete için akapunktur yaptırıyorum nöroloji doktoruna. Passiflora, melisa, adaçayı içiyorum. Sarı kantarona depresyona iyi geliyor diyorlar denemedim bilmiyorum. Yürüyüşe başladım tavsiye üzerine. Benim anksiyetemin sebebi kötü geçen çocukluğum ve gençliğim, depresyonumum sebebi hayattaki amacımı bulamamak, bir hedefimin şu an için olmaması . Kimi insan amaçsız yaşar yer içer rahatsızlık hissetmez. Kimisi ise anlamlı, amaçlı yaşamadan mutlu olmaz. yaşamak için güzel bi amaç bulun, ben pandemiden önce kimsesiz çocuklarla ilgili etkinliklere katılırdım, ücretsiz özel ders verirdim , sizde güzel bi amaç edinerek bu zorlu sürecinizi hayırlı bi şekilde atlatabilirsiniz. Ayrıca memnun olmayı öğrenmeye çalışın, iyi gelecektir. Ayrıca ilaçlar sadece sorunu ertelemenize yarar
stresten unutkanlık başladı bazı şeyleri idrak edemiyorum durumumun da farkındayım ama geçmiyor, bazı günlerim berbat geçiyor, altından kalkamam gibi geliyor malesef. imtihan diyip mücadele ediyorum. Şerdeki hayrı arıyorum, daha iyi bir insan olarak bu süreci atlatmak için insanüstü çaba gösteriyorum ve size tahmin edersiniz ki kolay değil, ben 3-4 sene evden çıkmadım... İlaç almak istemediğim içim psikiyatriye gitmedim. Psikologa gidiyorum o çok iyi geliyor, ayrıca anksiyete için akapunktur yaptırıyorum nöroloji doktoruna. Passiflora, melisa, adaçayı içiyorum. Sarı kantarona depresyona iyi geliyor diyorlar denemedim bilmiyorum. Yürüyüşe başladım tavsiye üzerine. Benim anksiyetemin sebebi kötü geçen çocukluğum ve gençliğim, depresyonumum sebebi hayattaki amacımı bulamamak, bir hedefimin şu an için olmaması . Kimi insan amaçsız yaşar yer içer rahatsızlık hissetmez. Kimisi ise anlamlı, amaçlı yaşamadan mutlu olmaz. yaşamak için güzel bi amaç bulun, ben pandemiden önce kimsesiz çocuklarla ilgili etkinliklere katılırdım, ücretsiz özel ders verirdim , sizde güzel bi amaç edinerek bu zorlu sürecinizi hayırlı bi şekilde atlatabilirsiniz. Ayrıca memnun olmayı öğrenmeye çalışın, iyi gelecektir. Ayrıca ilaçlar sadece sorunu ertelemenize yarar
