Yaşamaya değil, yaşayanları izlemeye gelmişim.

subkortikal · 17 Ocak 2021

KimJisoo .!.:
Belki de bu söylediklerim yüzünden taşlanacağım ama içimde tutamıyorum. Doğuştan şanslı olarak hayata 10-0 önde başlayan insanları ileri derecede kıskanıyorum. Lütfen senden kötü durumda olanları düşün demeyin, bana sadece kendini avutmak ve kandırmak gibi geliyor bu. Eğer sürekli maddi kaygılarla boğuşmasaydım, bana her türlü imkanı sağlayan bir ailem olsaydı çok daha huzurlu ve mutlu bir hayatım olabilirdi istediğim ülkeleri gezip yeni kültürler tanıyabilirdim, yabancı dil öğrenmek istediğim zaman takk diye o ülkede dil kursuna yazılabilirdim.

Hayır diyorum ki insan bari bir konuda şanslı olur. Asgari ücretle yaşam mücadelesi vermeyi geçtim doğru düzgün bir aile hayatım bile yok, eve sarhoş gelip beni öldürmekle tehdit eden bir babam var. Küçüklüğümden beri o kadar özenirim ki babasıyla normal bir ilişkiye sahip olan çocuklara, gerçekten bir ailesi olanlara. Şuan bile yazarken boğazım düğümleniyor. Herkes anne baba olmamalı, ben sırf ileride olur da çocuğum da benim gibi düşünür diye çocuk yapmayacağım.

Güzellik desen o da yok. Zaten yıllardır süren ergenlik sivilceleri yüzünden yüzüm izlerle doluydu, bu da yetmezmiş gibi sınav senemde yaşadığım stresten midir bilemiyorum egzama hayatıma girdi. Yüzüm pul pul olup çatlıyor kaplumbağa derisi gibi oluyor aynı. Saç diplerim deli gibi kaşınıyor vücudum yara izleriyle dolu. Sivilce yine iyiydi bu durumun bir tedavisi de yok :)

Ben artık dayanamıyorum neden ben o insanların yerinde doğmadım? Neden hayatı kolay modda yaşamak varken bir tanecik değerli olması gereken bir hayatım varken her şeyden kısarak monotonluğun dibine vuruyorum? Eğer hayat zorluk demekse onlar neden benim gibi yaşamıyor bu hayatı? İleride param olsa bile gençliğim bir daha asla geri gelmeyecek ben de yaşayanları izlemeye devam edeceğim. Bu düşünce beni o kadar boğuyor ki ders yükü çok fazla olan bir bölümde okuyorum ama kaç gündür oturup ders çalışamıyorum bile. Kadınlar Kulübü'nü uzun yıllardır okuyarak takip ediyordum belki yazmak biraz olsun iyi gelir diye üyelik aldım.

Yoo, taşlayacak bir şey yok.
Evet, doğuştan şanslı olanlar var.
Evet, siz onlardan biri değilsiniz gördüğüm kadarıyla.
Hayıflanmışsınız, sitem etmişsiniz, hakkınızdır. Kıskanıyorsunuz, bu da çok insani...

Tek şansınız şu anda yaşınız. Okulu okuyacaksınız, sağlam dil(ler) öğreneceksiniz, internet bir derya artık fiziken gidilen kurslara gerek bile yok, bütün nimetlerinden yararlanacaksınız, yazları gönüllü programları kovalayacak, oralarda bedava karın tokluğuna çalışacak ama bilgi-görgünüzü arttıracaksınız, hem de bu tip şeylerle CV'nizi şimdiden daha kaliteli hale getirmeye çalışacaksınız; Ezcümle, okul bitince, müthiş donanımlı hale gelmiş biri olarak alanınızdaki çok uluslu şirketlerden birine kapağı atmak üzere hazırlanacaksınız.

Orada bir kaç yıl sürünüp, sonra pozisyonunuz iyileşince, daha iyi maaş alınca, saç baş cilt milt hepsi hallolur. İçinde bulunduğunuz o toplulukta, başka dünyaya dahil olur, bambaşka şeyler yiyen içen bilen konuşan bir insan haline geliverirsiniz. Maddi özgürlük ve düzgün iş ortamı çok şey katar insan ruhuna.

Bugünkü siz pek parlak durumda değil, anladım. Ama kahramanınız 21 yaşındaki siz değil, 31 yaşındaki siz olsun. O kadını bir canlandırın gözünüzün önünde. Bulunduğunuz yerden, söylediğim yere geldiğinizde, yere nasıl sağlam, nasıl mağrur, nasıl öz güvenli basacağınızı düşünün. Zaman ilginç bir şeydir, günler ağır ağır bitmek tükenmek bilmez bir yavaşlıkta, yıllar ise uçarcasına geçer. Bugün o ohooo koca 10 sene! dediğiniz yere pat diye geliverirsiniz.

Sizi ancak 'akıl, hırs ve attığınız her adımı geleceği hedefleyerek atmak' çeker alır şimdiki girdaptan. Umarım o irade ve sabır sizde vardır. "İleride param olsa bile gençliğim bir daha asla geri gelmeyecek ben de yaşayanları izlemeye devam edeceğim." demişsiniz, doğru. Ama bu düşünceye saplanıp kalmaktan kendinizi kurtarmazsanız, "ilerde param olsa bile..." bölümünü de kaçırabilirsiniz. Hayat, inanılmaz sert bir şey. Derhal durum tespiti yapıp, eksi artıyı belirleyip, koşmaya başlarsanız, bir şansınız var, oturup ağlarsanız o da yok.

İçtenlikle, hayatınızda başarılar, mutluluklar dilerim.

_Winner_ · 17 Ocak 2021

Yasiniz küçükmüş bu evrelerde böyle düşünmeniz normal... 35 yaştan bildiriyorum her şeyin başı sağlık

sirimsine · 17 Ocak 2021

Eee ne yani omur boyu sizden daha iyi olanlarin cetelesini tutup kiskanacak misiniz?Kiskan kiskan nereye kadar? Cunku herkesin birbirinden iyi yani var yani.Simdi soyle bir can egrisi yapsak mesela siz neresindesiniz?
Tabi ki kendinizden kotulerini dusunup sukretmelisiniz ki Allah daha fazlasini versin.Kendini kandirmak da iyidir bence.Aslinda kendinizi kandirabiliyirsani o da guzel bir sey.Instagram da bir suru gelisim uzmanlari var...Okuyarak kendinizi gelistirin bence.
insanlar nerelerden nerelere geliyor okuyarak gorun.Guzel hayal edin guzel olsun.

Monoceto · 17 Ocak 2021

Tam konunun üstüne okuduğum harika bir kitap, eminim okuyanlar da olmuştur. "İnsanin anlam arayışı" Viktor Frankl yazarı.
Nazi kamplarında hayatta kalmayı başarmış bir psikiyatrist doktorun yaşadıkları ve ortama psikolojik açıdan bakış açısını anlatıyor. Öneririm..

Hayatta da hiç birşey doğuştan şanslı! Olmakla değil, çok çalışmakla ilgili... üniversiteye hazırlandığım zaman da Ankara üni. İlk 2000 de olan öğrencilere dil kursu bursu veriyordu. Sırf bu aşkla daha çok çalıştım. İlk 2000 e girdim. Sonra ingilizcemi ilerlettim. Okulun Erasmus sınavına girdim. Herkese ben İngiltere'ye gidecgim dedim. Millet he he gidersin diye dalga geçiyordu. Ortalamam çok iyi değildi, ortalaması yüksek olan arkadaşlar canım bizim ortalamamiz daha yüksek sen gidemezsin dedi. Gerçektende gitmem zor gorunuyordu ama kafaya koymuştum bir kere. Sonra o ingilizce yapılan Erasmus sınavında açık ara farkla fakülte birincisi oldum ve ben gittim :))
Herkese de bye bye caniiiimm dedim...

Kısaca çalışana, emek verene, yolda bulunur para da. Yeter ki emek sarfedilsin.
O zaman emeginle kazandığını karşılığını elde etmek öyle harika bir haz veriyor ki, baba parasıyla on katını yapsan o hazzı yakalayamazsin.

careless forever · 17 Ocak 2021

O istedikleriniz olunca da mutlu olacağınızın garantisi yok. Mesela kendim için sağlıklıyım, çok iyi bir üniversite mezunuyum, minnoş bir eşim, daha minnoş bir annem-babam var, maddi bir sıkıntım yok (süper zengin değilim ama tr ortalamasının da baya üstündeyim), öyle hayattan çok bi beklentim de yok. Ama gel gör ki mutlu değilim. Neden değilim, son zamanlarda ben de bunu sorguluyorum. Ne istiyorum ben bu hayattan, ne mutlu edecek beni?

Harekete geçebilirseniz, 21 yaş istediğiniz hayata sahip olabileceğiniz bir yaş. Ama onlara sahip olursanız da mutlu olur musunuz onu da bilmiyorum. Hayat garip ya.

flamefire · 17 Ocak 2021

KimJisoo .!.:
Belki de bu söylediklerim yüzünden taşlanacağım ama içimde tutamıyorum. Doğuştan şanslı olarak hayata 10-0 önde başlayan insanları ileri derecede kıskanıyorum. Lütfen senden kötü durumda olanları düşün demeyin, bana sadece kendini avutmak ve kandırmak gibi geliyor bu. Eğer sürekli maddi kaygılarla boğuşmasaydım, bana her türlü imkanı sağlayan bir ailem olsaydı çok daha huzurlu ve mutlu bir hayatım olabilirdi istediğim ülkeleri gezip yeni kültürler tanıyabilirdim, yabancı dil öğrenmek istediğim zaman takk diye o ülkede dil kursuna yazılabilirdim.

Hayır diyorum ki insan bari bir konuda şanslı olur. Asgari ücretle yaşam mücadelesi vermeyi geçtim doğru düzgün bir aile hayatım bile yok, eve sarhoş gelip beni öldürmekle tehdit eden bir babam var. Küçüklüğümden beri o kadar özenirim ki babasıyla normal bir ilişkiye sahip olan çocuklara, gerçekten bir ailesi olanlara. Şuan bile yazarken boğazım düğümleniyor. Herkes anne baba olmamalı, ben sırf ileride olur da çocuğum da benim gibi düşünür diye çocuk yapmayacağım.

Güzellik desen o da yok. Zaten yıllardır süren ergenlik sivilceleri yüzünden yüzüm izlerle doluydu, bu da yetmezmiş gibi sınav senemde yaşadığım stresten midir bilemiyorum egzama hayatıma girdi. Yüzüm pul pul olup çatlıyor kaplumbağa derisi gibi oluyor aynı. Saç diplerim deli gibi kaşınıyor vücudum yara izleriyle dolu. Sivilce yine iyiydi bu durumun bir tedavisi de yok :)

Ben artık dayanamıyorum neden ben o insanların yerinde doğmadım? Neden hayatı kolay modda yaşamak varken bir tanecik değerli olması gereken bir hayatım varken her şeyden kısarak monotonluğun dibine vuruyorum? Eğer hayat zorluk demekse onlar neden benim gibi yaşamıyor bu hayatı? İleride param olsa bile gençliğim bir daha asla geri gelmeyecek ben de yaşayanları izlemeye devam edeceğim. Bu düşünce beni o kadar boğuyor ki ders yükü çok fazla olan bir bölümde okuyorum ama kaç gündür oturup ders çalışamıyorum bile. Kadınlar Kulübü'nü uzun yıllardır okuyarak takip ediyordum belki yazmak biraz olsun iyi gelir diye üyelik aldım.

Herkesın uzuntulerı var yalnız deılsın canım .Zengınler tabıkı dusunmuolar.Bız bişey alınca 40 kez fusunuoruz.Bende düşünmemek isterdım .Ama işte bazen olmatınca olmuyor .

Sheldon_Cooper · 17 Ocak 2021

Özendiğiniz insanların yaşadıkları standartlar karşılığında hayatın onlara ne bedeller ödettiğini bilemezsiniz.Kendinizi başkalarıyla kıyaslamayın,başka hiçbir şey sizi bundan daha mutsuz edemez.
Sahip olduklarınıza sarılın,bir şeyiniz yoksa oldurmaya çalışın.Sizin elinizde her şey.

Yaşamaya değil, yaşayanları izlemeye gelmişim.

Ayrıntılı Düzenleme

subkortikal

Guru

_Winner_

Guru

sirimsine

Guru

Monoceto

Guru

careless forever

:)

flamefire

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Sheldon_Cooper

Popüler Üye

Benzer Konular