- 9 Haziran 2009
- 8.682
- 3.212
- 448
Sadece paylaşmak,anlatmak rahatlamak istiyorum.
Derdim büyük,küçük hiç önemli değil. İnsanlardan o kadar sıkıldım ki, kötü niyetlerinden,ağır sözlerinden,sadece kendilerini düşünmelerinden, sabit fikirlerinden, yargılarından. Beni kötü yapmak için sanki deli gibi savaşan bu dünyadan,içindeki insanlardan yoruldum. Sürekli darbe yiyip yiyip, tekrar kendime gelmeye çalışmaktan. Sırf başkaları kırılmasın diye vazgeçtiğim isteklerimin bağırmasından ... Sen bazıları kırılmasın diye yapmazken, o bazıları sen yaptığında kırılacakları şeyleri sana yapıyorlar.
Ne kadar acı, üzücü aslında. Herkes bir at gözlüğü takmış sadece önünü görüyorlar.
Sen onların acılarında yanlarında olurken, onlar senin onlarla benzer yaşadığın acılarını yaşarken,çekerken yanında olamıyorlar senin gibi...
Kardeşim dediğin, herkese öyle lanse ettiğin insana karşı bile içinden kardeşim diyemiyorsun artık. Bir süreden sonra seni öyle çok incitmiş oluyor ki, bir kere kardeşim dediğin için bir süreden sonra rol yapmaya başlıyorsun. Öyleymiş gibi ...
İncinmemek için incitmemeye başlıyorsun. İnsana anasından,babasından başkası yalan oluyor. Bazen onlar bile anlamıyor hatta seni.
RABBİNE sığınıyorsun ama o da öyle bir sınıyor ki seni bir türlü vazgeçmiyor bundan.
Öyle bir şey oturuyor ki göğsünün ortasına RABBİNİ bile hissedemiyorsun artık. Ki bu en acısı.
Dua ederken bile bir yanın RABBİNE küs sanki, kırgın. Ona bile hevesin kalmıyor, sanki inançsızlaşıyorsun.
Neden gülmüyor ki yüzüme artık diyorsun. Doğduğundan beri gülmemiş. Maddiyat, cebin hiç boş kalmamıştır belki, ama seni gerçekten seven kadın,erkek kim olursa olsun yok hissediyorsun. Bir ekmeği bile bölüşmeye razıyken sen, kuyruğuna basmaya gör insanların . Ne kadar acı ...
Çoğu zaman kuyruğuna bassalar bile sesini çıkarmıyorsun iyi niyetinden, öyle kabulleniyorsun ama öyle kabullendiklerin, sen onların yanlışlıkla kuyruğuna bastığında boğazından tutup duvara çarpıyorlar sanki seni.
Fotoğraflarda gülen yüzün, yüksek sesle attığın kahkahaların, yüzüne yaptığın yalancı makyaj , acını atmak için yaptığın onca alışveriş, harcadığın para kesmiyor . Ağlamak nereye kadar ?
Kaba tabirle yapıla yapıla yapmayı öğrenir derler insan için. Peki ya senelerdir bunu öğrenemeyen benim gibi insanlar var mı?
Merak ediyorsun. Yok sanki ... Yok işte .
24 Yaşıma giren bir insanım. Gençliğimin baharında ama baharımı kışa çeviren insanların,dünyanın ortasındayım.
Yanımdan geçip giden kırıcı sözler mermileri ... Sürekli bir şeylerden sıyırmaya çalışmak zorunda hissetmek kendini ...
Yoruldum ben sevdiklerimin yolunda incinmekten. İstemiyorum yaşamak. Daha ötesi var mı ?
Uzun zamandır annem için yaşıyorum. Nefes almaya sadece yaşamak denirse, ne kadar .
İnsanların fesat kalplerinden, iğrenç savaşlarından bıktım ! Hepsinin canı cehenneme deyip çekip gidesim var.
Ama kendimi bırakabilmek, mümkün değil ardımda. Bitsin bu yaşam , kendime gelemiyorum.
Ne bir çıkış yol, ne uzanan bir el göremiyorum.
İçinde olduğum bu ruh halini bile çözemiyorum. Ne yapmalıyım, ne etmeliyim , nasıl biri olmalıyım soruları ...
Kötülere onların yollarıyla mı cevap vermek ? Ne olursa olsun iyi kalmaya çalışmaya devam mı etmek ?
Derdim büyük,küçük hiç önemli değil. İnsanlardan o kadar sıkıldım ki, kötü niyetlerinden,ağır sözlerinden,sadece kendilerini düşünmelerinden, sabit fikirlerinden, yargılarından. Beni kötü yapmak için sanki deli gibi savaşan bu dünyadan,içindeki insanlardan yoruldum. Sürekli darbe yiyip yiyip, tekrar kendime gelmeye çalışmaktan. Sırf başkaları kırılmasın diye vazgeçtiğim isteklerimin bağırmasından ... Sen bazıları kırılmasın diye yapmazken, o bazıları sen yaptığında kırılacakları şeyleri sana yapıyorlar.
Ne kadar acı, üzücü aslında. Herkes bir at gözlüğü takmış sadece önünü görüyorlar.
Sen onların acılarında yanlarında olurken, onlar senin onlarla benzer yaşadığın acılarını yaşarken,çekerken yanında olamıyorlar senin gibi...
Kardeşim dediğin, herkese öyle lanse ettiğin insana karşı bile içinden kardeşim diyemiyorsun artık. Bir süreden sonra seni öyle çok incitmiş oluyor ki, bir kere kardeşim dediğin için bir süreden sonra rol yapmaya başlıyorsun. Öyleymiş gibi ...
İncinmemek için incitmemeye başlıyorsun. İnsana anasından,babasından başkası yalan oluyor. Bazen onlar bile anlamıyor hatta seni.
RABBİNE sığınıyorsun ama o da öyle bir sınıyor ki seni bir türlü vazgeçmiyor bundan.
Öyle bir şey oturuyor ki göğsünün ortasına RABBİNİ bile hissedemiyorsun artık. Ki bu en acısı.
Dua ederken bile bir yanın RABBİNE küs sanki, kırgın. Ona bile hevesin kalmıyor, sanki inançsızlaşıyorsun.
Neden gülmüyor ki yüzüme artık diyorsun. Doğduğundan beri gülmemiş. Maddiyat, cebin hiç boş kalmamıştır belki, ama seni gerçekten seven kadın,erkek kim olursa olsun yok hissediyorsun. Bir ekmeği bile bölüşmeye razıyken sen, kuyruğuna basmaya gör insanların . Ne kadar acı ...
Çoğu zaman kuyruğuna bassalar bile sesini çıkarmıyorsun iyi niyetinden, öyle kabulleniyorsun ama öyle kabullendiklerin, sen onların yanlışlıkla kuyruğuna bastığında boğazından tutup duvara çarpıyorlar sanki seni.
Fotoğraflarda gülen yüzün, yüksek sesle attığın kahkahaların, yüzüne yaptığın yalancı makyaj , acını atmak için yaptığın onca alışveriş, harcadığın para kesmiyor . Ağlamak nereye kadar ?
Kaba tabirle yapıla yapıla yapmayı öğrenir derler insan için. Peki ya senelerdir bunu öğrenemeyen benim gibi insanlar var mı?
Merak ediyorsun. Yok sanki ... Yok işte .
24 Yaşıma giren bir insanım. Gençliğimin baharında ama baharımı kışa çeviren insanların,dünyanın ortasındayım.
Yanımdan geçip giden kırıcı sözler mermileri ... Sürekli bir şeylerden sıyırmaya çalışmak zorunda hissetmek kendini ...
Yoruldum ben sevdiklerimin yolunda incinmekten. İstemiyorum yaşamak. Daha ötesi var mı ?
Uzun zamandır annem için yaşıyorum. Nefes almaya sadece yaşamak denirse, ne kadar .
İnsanların fesat kalplerinden, iğrenç savaşlarından bıktım ! Hepsinin canı cehenneme deyip çekip gidesim var.
Ama kendimi bırakabilmek, mümkün değil ardımda. Bitsin bu yaşam , kendime gelemiyorum.
Ne bir çıkış yol, ne uzanan bir el göremiyorum.
İçinde olduğum bu ruh halini bile çözemiyorum. Ne yapmalıyım, ne etmeliyim , nasıl biri olmalıyım soruları ...
Kötülere onların yollarıyla mı cevap vermek ? Ne olursa olsun iyi kalmaya çalışmaya devam mı etmek ?