Güneş'cim akıl verme olarak görme ama
gerçekten aynı şeyleri yaşadığım için söylemek istiyorum bunları
yani genelde böyle bir ruh hali içindeyim ben de ve hangi şartlarda bunu aşabilirim hangi şartlarda aynı mutsuz hallerim devam eder farkedebildim gerçi sen de düşünmüşsün bunları farkedebilmişsin ama
öncelikle herşeyden vazgeçmiş salmıştım kendimi bir ara,bazı nedenler vardı tabi durduk yere olmadı en önemli nedeni de sosyal fobi rahatsızlığıydı.daha sonra yanlış insanlarla karşılaşmak etrafım çevrem ailemin tutumu vs.
benim de çevrem yok bazen çok canım sıkılıyor gece kalkıp netin başına geçiyorum bakıyorum nette de yapacak hiçbişeyim yok daha fazla sıkılıyorum kahrediyorum kendimi bazen isyan ediyorum
kendimi aşmak ve geliştirmek için(düşün bir de ben üniversite mezunuyum inan bunun yükü daha fazla bana diyen oluyo ki yetişkin bi insansın OKUMUŞSUN bunu karşı cinsten çok duyuyorum yani aslında okumuş olmak çok da matah bişey değilmiş bana göre şahsen beni kurtarmadı şimdilik) çok istekliyim ama yeterince azimli değilim.
anladım ki hayatımda birisi olduğu zaman bu benim için bir itici güç oluyo.yani şöyle diyim normal zamanda yapmak istediğim ve motivasyon eksikliği vs. yapmayı sürekli ertelediğim birşeyleri hayatımda birisi varken daha isteyerek yapıyorum.normalde yapmak için parmağımı oynatacak halimin olmadığı şeyleri ben güle oynaya yapıyorum.bazen umutsuzluk çöküyo içime eksik hissediyorum kendimi karamsarlaşıyorum ama çok sürmüyo.hele bu kişi sizi olduğunuz gibi kabul eden biriyse ve biraz da mesafe olarak uzaksa çok daha iyi.
insan sosyal bir varlıktır kimseyle birşeyler paylaşmadıkça resmen insan olduğumuzu unutuyoruz.
ben bunu farkettim güzelim sana bunu önerebilirim biri olsun hayatında bence ben sosyal fobili biriyim ilk etapta zorlanıyorum ama seni öyle de sevebileceğini hissettirmelisin ve bu zaman içinde kendini aşabilir işte bu planlarını hayata geçirebilirsin.
