Yavas yavas sanki cocuklara karsi ilgim,

Ben başkasına çocuk için erken-geç diyemem ya, hadsizlik bu, mahremiyet. Nasıl bu kadar rahatlar anlamıyorum.

Çocuk olayı birden oluyor. Birden bi istek filizleniyor. Filizlendiren diğerininde aklına düşünüyor. Korkmayın çocuktan. Ne olabilir ki? Duygu yoğunluğunuz artar, alınmaya değeyecek en güzel sorumluluk üstelik.
 
2,5 sene önce 6 haftalik iken bebegimi kaybetmistim ondan sonra cocuklara karsi bi soguklugum olusmustu ama simdi sanki 1 haftadir cocuklara karsi cok duyarli oldum, hatta arastirmaya basladim cocuk bakimi yeni dogum neler yapilcak falan diye.. aslinda istemiyordum bi 4 sene daha ama daha nebek icin denemedim bunu esime sormaya korkar oldum maalesef sorsam daha erken diyebilir esimin bu aralar aklinda cocuk düsünmüyor diye düsünüyorum.. ama sanki ne bileyim neden böyle oldum niye okadar icten büyük bi hevesle cocugum olsun istiyorum maalesef dile de getiremiyorum ki benim annemde erken diyor kv icinde öyle 3 bucuk sene olcak evleneli.. cok korkmustum cocuk istemiyordum hic kendimi hazir hissedecegimi zannetmezdim benim bu sekilde düsünmem düsünmezdimmm... ama kalbim cocuk cok istiyor fakat aklim daha erken diyor.. siz nasil karar verdiniz?
ben çocuk kaybedince bu kadar soğukluk olmasına pek anlam veremedim :işsiz: tabi sizin bileceğiniz iş sizin planınız ama bu kadar psikolojik etkilenme bana biraz mantıksız geldi.Yani istemeden falan mı olmuştu ilk gebeliğiniz. Çünkü biz 3,5 senede toplam 7 çocuk kaybettik de bana endişeden başka bi istememe durumu falan gelmedi. Keşke bana da gelse :işsiz::işsiz:
 
Back