Bunu yaşayan tek ben miyim bilmiyorum ama son 1 senedir sürekli hayatımdan birileri çıkıyor. Sadece karşı cinsle ilişkiler manasında değil aile ilişkileri, arkadaşlık ilişkileri de dahil. Ve bu bitişlerin hiç birinde karar veren ben değilim. Örneğin aile arasında anlaşmazlık çıkıyor annemle halam birbirine küsüyor kuzenlerim de dahil olmak üzere herkes beni hayatından çıkarıyor. Halbuki tek sorun annemle halamın tartışması konunun içinde bile değilim. Arkadaş grubunda tartışılıyor herkes teker teker gruptan ayrılıyor bundan sonra tek görüşürüz deniyor halbuki grup halinde çok güzeldik bu sefer de o grubun güzelliğini kaybediyorum. Sanki sosyal çevrem yavaş ve köklü bir değişim içindeymiş ben de müdahale edemiyormuşum gibi hissediyorum. Çok özlediğim insanlar var. Bu kadar kolay gözden çıkarıldığıma göre belki de zaten sevilmemişim. Buna rağmen seviyorum, özlüyorum, eskisi gibi olmayı hissediyorum. Git gide yapayalnız kalıyormuş gibi hissediyorum. Bunları yaşayanlar var mı yoksa sadece ben mi kafama takıyorum? Tavsiyeleriniz veya tecrübeleriniz varsa dinlemek isterim...
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yavaş yavaş terkedilmek, yalnızlaşmak
- Konu Sahibi Rezzene
- Başlangıç Tarihi
- 8 Mart 2015
- 25.149
- En iyi cevaplar
- 1
- 81.380
- 798
Sizinki gözden çıkarılma değil, taraf olmayan bertaraf olur sözünün karşılığı olmuş aslında.
Çok da mühim değillermiş bence, yalnızlık ise bana göre insanın başına gelebilecek en güzel şey.
Sonrasında hayatınıza fazladan 2 insan girse, çokluk hissine kapılıyor ve kotanızı aşmamak adına kolay kolay kimseyi almıyorsunuz da.
Çok da mühim değillermiş bence, yalnızlık ise bana göre insanın başına gelebilecek en güzel şey.
Sonrasında hayatınıza fazladan 2 insan girse, çokluk hissine kapılıyor ve kotanızı aşmamak adına kolay kolay kimseyi almıyorsunuz da.
- 18 Aralık 2018
- 2.513
- 8.775
- 158
- 10 Ekim 2014
- 32.594
- 146.533
- 798
Çok mu kucuksunuz?
Kac tane insanin cevresi ölene kadar ayni kalir ki? Bunun panigine kapilmaniz garip.
Cevrem kimbilir kaç kere degisti. Bazen cook kalabalik, bazen azdi, bazen bir tane vardi, bazen hiç yoktu.
Bazilari hayatimdan cikti, bazilarini ben cikarttim, bazilari geri geldi...
Çoook uzar. Normal birşey yani.
Kac tane insanin cevresi ölene kadar ayni kalir ki? Bunun panigine kapilmaniz garip.
Cevrem kimbilir kaç kere degisti. Bazen cook kalabalik, bazen azdi, bazen bir tane vardi, bazen hiç yoktu.
Bazilari hayatimdan cikti, bazilarini ben cikarttim, bazilari geri geldi...
Çoook uzar. Normal birşey yani.
- 30 Kasım 2010
- 9.601
- 19.271
- 448
- 10 Temmuz 2013
- 3.629
- 5.606
- 248
Merhaba
Tek olduğunuzu düşünmüyorum.
Benzer bir şey yaşamadım ama son bir senede çevremde iki arkadaşım birbirleriyle ilgilileri yok yani farklı bağlamlarda konuşurken corona döneminde hayat üzerine düşünecek daha fazla zamanları olduğunu ve bazı insanları hayatlarında çok da gerekli görmeyip çıkardıklarını söylemişlerdi.
Bir de sosyal medyanın bazı durumlar üzerinde haddinden fazla etkisi oldu bizim ülkede. Oraya gitmiş beni çağırmamış, yok onun dedikodusunu yapıyordu şimdi fotoğraf paylaşmış vs insanlar birbirilerine çok bileniyor. Dijital çağdayız, herkes dizi film telefon tablet zamanını geçiriyor kimse insana ihtiyaç duymuyor. Son olarak da yine sosyal medyada fazlaca vurgulanan bireysellik var. Canım kendim, toksik insanları hayatımdan çıkarırım vs kimse kimse için canını sıkmıyor en ufak olayda postalama. Bence size fazla denk gelmiş bu olaylar.
Tek olduğunuzu düşünmüyorum.
Benzer bir şey yaşamadım ama son bir senede çevremde iki arkadaşım birbirleriyle ilgilileri yok yani farklı bağlamlarda konuşurken corona döneminde hayat üzerine düşünecek daha fazla zamanları olduğunu ve bazı insanları hayatlarında çok da gerekli görmeyip çıkardıklarını söylemişlerdi.
Bir de sosyal medyanın bazı durumlar üzerinde haddinden fazla etkisi oldu bizim ülkede. Oraya gitmiş beni çağırmamış, yok onun dedikodusunu yapıyordu şimdi fotoğraf paylaşmış vs insanlar birbirilerine çok bileniyor. Dijital çağdayız, herkes dizi film telefon tablet zamanını geçiriyor kimse insana ihtiyaç duymuyor. Son olarak da yine sosyal medyada fazlaca vurgulanan bireysellik var. Canım kendim, toksik insanları hayatımdan çıkarırım vs kimse kimse için canını sıkmıyor en ufak olayda postalama. Bence size fazla denk gelmiş bu olaylar.
Yazan herkese çok teşekkür ederim. Bu sıralar O kadar negatif enerjiyle yüklüyüm ki yazdıklarımın okunduğunu bilmek bile iyi geldi. Bu arada 26 yaşındayım ve ilk kez aile arası anlaşmazlıklarımız oldu belki de onun üzüntüsüyle arkadaşlık ilişkilerimin de kötüye gittiğini düşünmeye başladım bilemiyorum 
- 9 Temmuz 2015
- 10.397
- 21.026
- 398
- 35
Hiç öyle Ağıllı laflar edecek biri değilim aslında fakat size şunu söyleyeyim; aslında herkes yalnızdır ama kimse yalnız değildir. Bakın ben evlenmeden önce bir ara yalnızlık korkusunu dibine kadar hissettim fakat sonra farkettim ki başıma bir şey gelse arayıp soracak en az üç kişi var. E yeter de artar bile. Zor durumda kalmadan bilemezsiniz neyin ne olacağını. En yakınınız yardımcı olmaz ama ummadık yerden destek çıkar biri. Bir de yalnızlık gibisi var mı ya? 
- 17 Ocak 2020
- 28.138
- En iyi cevaplar
- 1
- 40.880
- 598
Bu ben
yük gibi hissediyorum hatta
- 18 Ağustos 2009
- 5.325
- 4.251
- 698
- 22 Haziran 2018
- 355
- 213
- 103
Aynısı bana da oluyor , bana da yapılıyor , teptek kaldım. sanki görünmez eller beni yalnızlaştırıyor ve sonra da bakalım ne yapacak diye merakla seyrediyormuş gibi Kİ ben yapısal olarak münzevi olduğum halde bu durumu hayretle çaresiz izliyor ve eşi dostuyla toplanıp gülüşen komşuları kıskanmakla yetiniyorum ! yalnızlık da yazgıdır.
- 22 Eylül 2017
- 2.605
- 2.746
- 133
Benzer Konular
