- 17 Haziran 2017
- 28
- 10
- 3
- 35
- Konu Sahibi Mutsuzzz26
- #1
İlk defa yazıyorum. O kadar mutsuz ve çaresizim ki napacağımı bilemedim. Burayı ara sıra okurdum yazmak geldi aklıma.
Kimim ben. Türkiyenin en iyi okullarında okumus kariyer sahibi onlarca arkadaşı olan ailesinin akrabalarının arkadaşlarının çok sevdiği bir kızdım. Günün birinde aşık oldum ya da oldum sandım. Mükemmeldi ulaşılmazdı. Sonra hiç beklemediğim bir anda numaramı aldı ve konusmaya başladık ama aslımda o zaman bile bwlliymiş. Hep laf sokmalar sadece ben ben ben. Niyeti ne belli dğeil neyse sacma sapan gerilimli tripli bi donemden sonra evlenmeye karar verdik. Anlattığım durumu bilen herkes onunla yapamayacağımı mutsuz olacagımı soyledi patronum bile 40 yasında depresyon ilacları kullanan bi kadın olursun ya da asarsın kendini sacmalama kızım diye ağır bi konusma yaptı gene dinlemedim gelinlik ustumde fotoğraf cektirdik kardesim imzayı atmadın hala Zamanın var dedi dinlemedim. Sonuc 3. Hafta filandı sanırım ayrı yattık kavga kıyamet aslında başlamadan bile aklıma hayalime gelmeyen sebeplerden kıyametler kopuyordu psikiyatr bi arkadasım uzak durmam gerektiğini soylemişti dinlemwdim. Sonuc 3 yıllık bi evlilik melek gibi cocuk ama her an her saniye zamanı geri alabilsem diye pişmanlıklarla gecen bir hayat. Eve hapis bi hayat kariyer filan yalan oldu inançlı bi insanım ama dua bile edemiyorum olmek istiyorum ama inancım gereği yapamıyorum. Bu mutsuzlukla bebeğimi nasıl büyütürüm bilmiyorum. Vazgecmeye gücüm yok oyle güçlü ki beni oyle eziyorki napar eder bebeğiöi de aşır benden. Artık anlatıp ailemi arkadaslarımı da uzemiyorum. Napıcam bilmiyorum.
Kimim ben. Türkiyenin en iyi okullarında okumus kariyer sahibi onlarca arkadaşı olan ailesinin akrabalarının arkadaşlarının çok sevdiği bir kızdım. Günün birinde aşık oldum ya da oldum sandım. Mükemmeldi ulaşılmazdı. Sonra hiç beklemediğim bir anda numaramı aldı ve konusmaya başladık ama aslımda o zaman bile bwlliymiş. Hep laf sokmalar sadece ben ben ben. Niyeti ne belli dğeil neyse sacma sapan gerilimli tripli bi donemden sonra evlenmeye karar verdik. Anlattığım durumu bilen herkes onunla yapamayacağımı mutsuz olacagımı soyledi patronum bile 40 yasında depresyon ilacları kullanan bi kadın olursun ya da asarsın kendini sacmalama kızım diye ağır bi konusma yaptı gene dinlemedim gelinlik ustumde fotoğraf cektirdik kardesim imzayı atmadın hala Zamanın var dedi dinlemedim. Sonuc 3. Hafta filandı sanırım ayrı yattık kavga kıyamet aslında başlamadan bile aklıma hayalime gelmeyen sebeplerden kıyametler kopuyordu psikiyatr bi arkadasım uzak durmam gerektiğini soylemişti dinlemwdim. Sonuc 3 yıllık bi evlilik melek gibi cocuk ama her an her saniye zamanı geri alabilsem diye pişmanlıklarla gecen bir hayat. Eve hapis bi hayat kariyer filan yalan oldu inançlı bi insanım ama dua bile edemiyorum olmek istiyorum ama inancım gereği yapamıyorum. Bu mutsuzlukla bebeğimi nasıl büyütürüm bilmiyorum. Vazgecmeye gücüm yok oyle güçlü ki beni oyle eziyorki napar eder bebeğiöi de aşır benden. Artık anlatıp ailemi arkadaslarımı da uzemiyorum. Napıcam bilmiyorum.
