21 yaşındayım. üniversite öğrencisiyim ama bütün okul arkadaşlarımla resmiyim. herkes bana selam veriyor hep, ama onun dışında samimi bir muhabbetim yok. onlar kesinlikle yaklaşmıyor, onlar yaklaşmayınca ben de yanaşmıyorum haliyle. uğraşıpda dışlanmak istemiyorum çünkü. (ben bu okula sonradan geldim, ben geldiğimde herkes arkadaşını bulmuştu)
gelip benle konuşmaya çalışanlar, beni bir yere davet etmek isteyenler yok mu, var, ama hep erkek ve benle sevgili olmak amacında olanlar. oysa ben kimseyle sevgili olmak istemiyorum. çünkü daha arkadaş problemimi çözememişim, benim arkadaşa ihtiyacım var.
4 yıldır 8 kilo fazlam var. boyum 1.70, 62 kiloyum. (8 kilo diyetisyenimin beyanıdır) olmuyor, diyet yapamıyorum. yapamadıkça kendimi değersiz hissediyorum, giyinmek evden çıkmak istemiyorum. her abur cubur yediğimde pişman oluyorum, ama acıkınca hepsini unutuyorum.
biriyle kilo verme konusunda dertleşmek tavsiye almak ya da rejim için motivasyon bulmak istiyorum ama hiç arkadaşım olmadığı için bunu yapabileceğim kimse yok. çok sıkıldığımda sıkıldığımı söyleyeceğim kimse yok. sadece 5 kişi mesaj gönderiyor telefonuma :annem, babam, turkcell ve benden hoşlanıp 2 kişi. bunların haricinde mesajlaştığım kimse yok.
vakit geçireceğim, gezeceğim ve konuşup kafamı dağıtabileceğim tek bir arkadaşım olmadığından sıkıldıkça yemek yiyorum, yemek yedikçe sıkılıyorum. o kadar çok yiyorum ki diyetisyenim bu kadar yemeye göre benim zayıf olduğumu, tam aksine obez olmam gerektiğini söylüyor.
kısacası yedikçe eve kapanıyorum, eve kapandıkça yiyorum. (okula gidiyorum o ayrı.) ama artık bunaldım. bir çözümü var mı bunun bilmiyorum, sadece paylaşmak istedim.
gelip benle konuşmaya çalışanlar, beni bir yere davet etmek isteyenler yok mu, var, ama hep erkek ve benle sevgili olmak amacında olanlar. oysa ben kimseyle sevgili olmak istemiyorum. çünkü daha arkadaş problemimi çözememişim, benim arkadaşa ihtiyacım var.
4 yıldır 8 kilo fazlam var. boyum 1.70, 62 kiloyum. (8 kilo diyetisyenimin beyanıdır) olmuyor, diyet yapamıyorum. yapamadıkça kendimi değersiz hissediyorum, giyinmek evden çıkmak istemiyorum. her abur cubur yediğimde pişman oluyorum, ama acıkınca hepsini unutuyorum.
biriyle kilo verme konusunda dertleşmek tavsiye almak ya da rejim için motivasyon bulmak istiyorum ama hiç arkadaşım olmadığı için bunu yapabileceğim kimse yok. çok sıkıldığımda sıkıldığımı söyleyeceğim kimse yok. sadece 5 kişi mesaj gönderiyor telefonuma :annem, babam, turkcell ve benden hoşlanıp 2 kişi. bunların haricinde mesajlaştığım kimse yok.
vakit geçireceğim, gezeceğim ve konuşup kafamı dağıtabileceğim tek bir arkadaşım olmadığından sıkıldıkça yemek yiyorum, yemek yedikçe sıkılıyorum. o kadar çok yiyorum ki diyetisyenim bu kadar yemeye göre benim zayıf olduğumu, tam aksine obez olmam gerektiğini söylüyor.
kısacası yedikçe eve kapanıyorum, eve kapandıkça yiyorum. (okula gidiyorum o ayrı.) ama artık bunaldım. bir çözümü var mı bunun bilmiyorum, sadece paylaşmak istedim.