gerçekten güzel bir konu olmuş,yazdıklarınızı okuyunca o güne döndüm,eşimin yemin töreni 9 ocaktaydı ,burdan annemle ben uçakla gitmiştik ve ilk kez uçağa binmiştim eşimin sayesinde :asigim: o gün orası ana baba günüydü hiç bu kadar kalabalık görmemiştim,herkes sıraya girmişti,evci izni almak için bende sıraya girdim ve eşimin ilk asker resmini evci izni aldığım kağıtta görmüştüm,canım benim ne güzel çıkmıştı ve gurur duydum eşimle ,sonra tören yerine gittik annemle ve tören alanına yavaş yavaş gelmeye başladılar sonra yemin töreni başladı o kadar nizami bir şekilde sıraya girmişlerdi ki herhangi bir eğrilik yoktu sırada ,yemin töreni bittikten sonra önümüzden geçmeye başladılar,ben eşimi göremedim ama eşim beni görmüş daha sonra söyledi,sonra beklemeye başladık eşimi ve sonunda geldi,o anı yaşar gibi oldum şimdi,doyasıya sarıldım,biraz oturduk orada,sonra eşimin abisi ve ablası geldi,o gün akşama kadar İzmiri dolaştık ,güzeldi her şey ve şimdi 19 günümüz kaldı bugün eşimin bana yazdığı mektubu okudum tekrar henüz yemin töreni olmadan önce yazmıştı şafak 140 yazıyor ve bugünse şafak 19 çok şükür az kaldı,inşallah tüm askerlerimiz sağ salim ailelerine,sevdiklerine kavuşurlar,ayrılık zor ama askerde olduğunu bilmek güzel :asigim: