Yeni doğum yaptım

İnşallah canim bilmemezligimden bir şey yapmaktan korkuyorum özellikle dikkat etmem gereken bir şey var mıdır bu ilk 40 günlerde zaten şükür 10 gününü geride bıraktık
Merak etmeyin çok normal. Bu bebeğin hayatta kalma refleksi için anneye gelen hormon duygusu. Hepimizde oldu. Merak etmeyin bebekler daha dayanıklı düşündüğümüzden. Bebek her agladiginda oh yaşıyor diyordum. Ani bebek ölümünden korunmak için reflü yastığı almıştım ben. Dönüp ağzını yastıkla kapasa bile nefes alabilen bir yapısı vardı. Öyle bir şey alabilirsiniz. Güle güle büyütün.
 
Merhaba annelik
 
Merhaba bebişiniz hayırlı olsun. Yakın zamanda çocuk doktoru bir arkadaşım doğum yaptı aynı sizin gibiydi. Bebişi sarılık olmuş ne yapsam diye eli ayağına dolaştı :) kuzum sen doktorsun bu telaş ne diye sorduğumda aynı sizin gibi her ihtimali bildiğimden endişe ediyorum dedi. Zamanla düzeleceğini düşünüyorum ben arkadaşımınki azaldı çünkü baya bebeği bir aylık oldu. Kendi canın olunca biraz Farklı oluyor herhalde
 
Yeni anne olduğumda bende sizin gibiydim.
Sıçrıyordu, netten baktığımda epilepsi olabilir gördüğümde kafamda kuruyordum. Oysa ki bebek dünyaya adapte olmaya çalışıyormuş.
Emzirirken öksürdüğünde ya aspire ederse diye korkuyordum.
Uyuduğunda endişe ediyordum. Bende uyuyunca ya nefes alamazsa vb.
Zamanla hepsi geçti. Bu düşünceleri zihninizden kovun.
Üzerine düşmeyin.
Bolca dua edin. Ayetel kürsi başta olmak üzere okuyun.
Daha iyi hissedeceksiniz.
Tebrik ederim, sağlıkla büyütün
 
Doğum yaptığım ilk zamanlar geldi gözümün önüne annelik hep bi endişe hali aslında canım. Ama öyle bi içgüdü var ki bizde her şey tıkır tıkır işliyor.
Sen önlemini al yatağında yastık vs bulundurma üstünü örtmek yerine uyku tulumu kullan, bebeği sırt üstü kafası yan olacak şekilde yatır aslında doğru olan buymuş bende doğum yapınca doktorumdan öğrendim. Zaten bir bakmışsın büyümüş kendi kendine dönmeye başlamış
 
Lohusa psikolojisi aşama aşama oluyor, yani aslında o psikolojiyi yaşıyorsunuz, depremi yaşadığınız için ona göre şekillenmiş kaygılarınız diye düşünüyorum. Psikolog değilim bu arada sadece lohusalığı 1 yılda atlatmış bir anneyim

Ben sürekli bebeklerimin nefes alıp almadığını kontrol ediyordum, destek almadım ama zamanla geçti. Normal bu yaşadıklarınız, zamanla geçecek. Bu duyguları yaşayan o kadar çok kadınız ki yalnız değilsiniz
 
Kuş kanadını çırpana kadar da bebek üşürmüş ( bu da benim annemden özlü söz) eskiler ne tatlilar ya
 
Kuzum hemsireyim bu yüzden böyle şeyleri okudum okulda yani bilmek kötü bir şey
başka zaman da anlatmışımdır

uzman doktor bir arkadaşım var bebeğinin aldığı-çıkartığı takibini evde yapardı
bezlerini tartardı hassas kantarda, öyle bir delirmişti ilk doğum yaptığında

sonra ne oldu biliyormusun 10-12 yaşında bu oğlan diyabetik ketoasidoz (şeker koması diyelim bilmeyenler için) geçirdi
bu kadar evhamlıydı ama şekeri fark edememiş, neredeyse ölüyordu çocuk...
inan pimpiriklenmek evham basmak iyi değil, olanı da göremezsin - tabi olmaz bir şey inşallah.

biraz rahatla zaten yapman gerekenleri yapıyorsun, emin ol.
 
İstediğn kadar dikkat et annelik o korkulardan oluşuyor zaten. Yani normal bişey yaşıyosun aslında. Bir de deprem travması üzerine doğum yapmışsın gayet normal duygular bunlar. Hepimiz ani bebek ölümünden korktuk, hepimiz sarılık olmasın diye saat kurup emzirdik.. ben çocuğumu Bıngıldağı içine çökük diye doktora gittim :) biliyorum halbuki bıngıldak kapanmadığı için öyle olur ama gene de gititm geçiyor hepsi 40-50 diye düşünme. Ne kadar çabuk adapte olursan o kadar çabuk geçiyor bu korkular. Ama hep bir tetikte olma hali kalıyor bu ebeveynlikte böyle
Bebeğini güle güle büyüt
 
Annelik serüvenine hoşgeldiniz.Upuzun bir serüven.
Çok şey yazarım ama 2 çocuk annesi olarak tavsiyelerim.
1.Cevrende sürekli bunlar iyi günlerin büyüsünlerde gör diye seni dibe çekenlere kulak asma, büyüdükçe herşey daha keyifli oluyor,sende anne olmayı öğreniyorsun ve çocuğunu tanıyarak ilerliyorsun.
2.İlk zamanlar herşeyin hep böyle kalacağını düşünüyorsun ama asla kalmıyor.Hemşiresin ne yapman gerekenleri en iyi sen bilirsin.
İlk çocuğunu emziremeyen,2. Çocugunu 2.5 senedir emziren bir anne olarak diyorum ki emzirmek ruha şifa,bebeğede .Her hangi sağlık sorununuz yoksa mecburiyetiniz yoksa bunu hiç bırakmayın.
3.Size bir canlı emanet edildi.Ömrumüz ne kadar hiçbirimiz bilmiyoruz,o yüzden ana odaklanıp annelik görevini layıkıyla yapmaya gayret et.
Sana çok şey ögretecek bebeğin,
4.Zaman sandığından hızlı geçecektir.O yüzden birgün hiç inanmasanda bebeklik hallerini çok özleyeceksin,doya doya tat bu anları.
Saglikla büyüt
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…