6 aylik evliyim. Esim 35 yasinda. Universiteden sonra arkadaslariyla yasamis. Son bir aydir mutsuz oldugunu evlilige alisamadigini soyluyor. Su an sunlari yazarken agliyorum. Soz verdi bana birdaha soylemeyecegim diye ama ben cok kirildim. Sabahlari cok mutlu uyanirdim ben simdi oyle degilim. Kucuk seylerden mutlu olan gulmeyi seven neseli biriydim ben. Esime karsi cok buyuk kirginlik ve kizginlik var. Bu sozleri ondan duyacagim hic aklima gelmezdi. Hicbirseyden sikayet etmedim, pozitif biriydim. Calismiyorum, yemek yapiyordum, borekler kurabiyeler, mantilar... Su an kalkip cay yapasim bile yok. Ona guvenimide kaybettim. Yapmacikliktan hic hoslanmayan biriyim. Esim cok istekliydi evlilik icin. Stresli zor bir zamandi ama ben hem maddi hem manevi destek oldum. Iyiki hayatimdasin sozunu isitmeyi beklerken evlilige alisamadim sozu cok kirdi beni. Ben nasil duzelecegim