Daha önce konularda sıkıntılarımdan bahsetmiştim. Şu an boşanma aşamasındayım. Şehir dışına gelin gitmiştim. Tekrardan eski yaşadığım şehre ailemin yanına geldim. Ailemle ilgili sıkıntılarım yok çok şükür. Sadece iki buçuk yıldır yaşadığım hayatın izlerinden kurtulamadım hala. Ocak ayından beri ayrıyım eş kişisiyle. 2 buçuk yıldır benimseyemediğim bir hayatın içinde ordan oraya sürükleniyordum. Eşim ,bana saygısı olmayan bi insandı. Kendi kök ailesinden asla sıyrılmadı hepimizi bir idare eder, her gün onlarla görüşür, konuşurdu ve bolca doldurulurdu . Kendi çekirdek ailesi olduğunu göremezdi. Mesleğimi bana yaptırmadı markete giderken bile haber verir giderdim. Kıskanç biriydi. Ama kendine gelince asla hiçbir şeyi kabul etmezdi. Egoist biriydi aynı zamanda da. Hep onun hayalleri için yaşardık. Bana hep sen geldin sen bneim hayatıma uyacaksın derdi. Ona güvenip hiçbir derdimi anlatamazdım. Ailesine haber verirdi. Evlendiğim aylardan itibaren bunu fark edince artık onunla konuşamaz olmuştum. Ne anlatsam ağzına laf veriyor olmaktan korkardım. Hep bi muhalefetti bana. İşten eve hep geç gelir. Okeyi, maçı, yemeği bitmezdi. Benden başka herkesi dinler değer verirdi. Bunlara rağmen hep yüksek ilgi alaka beklerdi benden. Aramız bozukken de senni yüzünden evden gidiyorum derdi. Ben de hep kendimi suçlardım. Ama ne yaptığımı da bilemezdim. Deliller için mesajlara bakıyorum aram iyiken de ona sürprizler hazırlarken de adam hiç evde yokmuş hep mesajla iletişim kurup onu bekleyen Çağıran benmişim. Peki şimdi neden kurtuluyorum diyemiyorum. Neden hüznüm var. İlişki içinde asla mutlu değildim hep ilerde başıma ne gelir kimbilir diye bunalrı düşünürdüm. Hastalanmaya da başlamıştım. Bana arada çok iyi davranırdı ertesi günü bir şey bulur yine aynı olurdu mesela. Benim bir şey söyleme hakkım yoktu. Çok kolay yalan konuşur, yemin ederdi. Hep sonradan fark ettim bunları. Olayları hep çarpıta çarpıta anlattığını fark ettim mesela . Kafasında kurup öyle inanıyordu sanki. Bunları hep son zamanlar farkeder olmuştum. Beni nasıl uyuşturduysa. 2 buçuk sene resmen evde tek başıma yaşadım.Özgüvenimi bitirmişti. Ailesi zaten sürekli tepemizdeydi. Onlar daha çok yönetiyordu bizi. Buna hep karşı çıktığım için eşimi de dolduruyorlardı. Ve faturasını hep benim evliliğim ödüyordu. Şimdi yeni hayata başlamak çok zor geliyor bana çünkğ pskolojiimi öyle bitirmiş ki eski benden eser yok. Hala aklım yaşadığım şeylerde bi türlü kendime gelemiyorum. Eskiden çok neşeli hayat dolu bi insandım. Boşanan ya da bu süreçte olan arkadaşlardan tavsiye bekliyorum.