Yeni Şehir, Yeni iş, Yeni hüzün

ayzeze · 29 Mart 2012

Arkadaşlar meraba herkese;

Ben yeni şehir değiştirdim yeni işim içi. Aynı zamanda nışanlımda burda. Yakında evleneceğimişz için önceden bu şehre geleyim ve burdaki yaşama ayak uydurayım dedim. Daha iş başı yapmadım iş başı yapmadan da kk ya takılmak istedim.

Ztaen sitede yeniyim ben. İçimde öyle bir hüzün varki, Bir kardeşim hasta psikolojik bir rahatsızlıp var ve diğer kardeşim de mahkemesi var. Uğraşıp duruyo. Ceza alabilir Şimdi bunun detayına inmek istemiyorum ama acaba benim gibi zor dönemden geçmiş olanlar var mı aranızda? Sadece benim böyle acılarım varmış gibi geliyor. Sizler başınızdan neler atlatttınız? Ne gibi zorlukları üstesinden geldiniz bunları çok merak ediyorum. Belki bana da güç verirseniz diye

Germania · 29 Mart 2012

Bence "Yeni Sehir, Yeni Is, Yeni Umut!" seklinde düsünmelisin.
Yeni bir yerde yeni bir hayata basliyorsun ve nasil olmasini istersen öyle olur, tabi ki ugrasmalisin biraz. Her insanin sorunu vardir, sorunsuz insan yoktur... Bence sen baskalarinin sorunlarini düsünmek ve kendini üzmek yerine, yeni hayatinin tadini cikarmalisin. Istedigin gibi bir is aramak, sehri tanimaya calismak, en önemlisi nisanlinla zaman gecirmek ne güzel adimlardir... Tabi ailende sorunlari olan insanlara ise moral verebilirsin, fakat baska insanlar icin üzülürken kendi hayatinin ellerinin arasindan kayip gitmesine firsat verme bence.
Hersey gönlünce olsun...

beyazbegonvil · 29 Mart 2012

Hayat boyle iste. Bir yanin guzellikleri yasayip mutlu olurken, bir yanin huzunleniyor. Arkadasin dedigi gibi yeni is yeni sehir yeni hayat demek. Senin tohumlarinin yeniden filizlenmesi demek. Sorunlar her daim hayatimizda var kardes olsun, anne olsun.

Oncelikle senin hayatin yolunda olmali ve guclu olmalisin ki ailene cevrene faydan olsun. Gonlunu ferah tut. Hayatta hersey olucagina variyor. Eminim baska zor seyleri atlatmis bugunlere gelmissindir sen.

Ben hep su sarkiyi mirildanirim. Bu da gecer, buda gecer....

shadowshows · 29 Mart 2012

Bende 10 ay önce hiç bilmediğim bir şehire geldim iş için. Ailemi, nişanlımı, arkadaşlarımı herkesi geride bıraktım, yapayalnız kaldım burda. Öyleki her akşam ağlıyordum, hayatımda ilk defa böylesine yalnız kalmıştım. Çok zor günler geçirdim, duvarlarla konuştum, tek başıma gezdim, minibüste bile kendi kendime konuşmaya başlamıştım deli gibi. 3 ay sonra düğünüm vardı, kendi düğün hazırlıklarımı ailem yaptı. Ben evimin mobilyalarını yerleştirirken bile yoktum

Sadece gelinliğimi gidip seçtim o kadar. Evlendim geri döndüm, hala eşimle aynı evde yaşayamadık. 10 ay geçti, şimdi alıştım, kabullendim durumu. Hala çok yalnızım, ama yalnızlığada alıştım. İleride evimde yaşayacağım günlerin hayaliyle geçirip duruyorum bu günleri...

menac · 30 Mart 2012

2007 de elimde bavulum tek başıma Balıkesir'in yolunu tutmuştum yanlızlıktan psikolojim bile bozulmuştu, istemeden ailemden çok uzak olan bu şehre atanmıştım, sonra çok güzel arkadaşlar edindim o arkadaşlarımın her biri şimdi ayrı bir yerde kardeşlerim kadar özlüyorum onları, anılarımı, sora sora zor bulduğum öğretmen evini bile özlüyorum :43:

bu günler geçecek alışacaksın, bir aile kuracaksın... üzülme pozitif ol, her şey kendiliğinden yoluna girecek, ailen için endişelenme sen olmasan da üstesinden gelecekler (ben gittiğimde yatalak bir baba bıraktım ardımda) seni anlıyorum...

ayzeze · 30 Mart 2012

Çok teşekkür ederim yazdıklarınız için. İçim biraz daha en azından. Dediğiniz gibi yapıcam en azından kendi hayatım akıp gitmesine izizn verememe. Ben güçlü olucamki onlara da bu gücü hissettireyim. Yazdıklarınız için çok teşekkürler. Ve iyiki bu foruma katılmışım. Her fırsatta buralarda olucam bundan sonra:)))

SouvveniR · 30 Mart 2012

ayzeze .!.:
Arkadaşlar meraba herkese;

Ben yeni şehir değiştirdim yeni işim içi. Aynı zamanda nışanlımda burda. Yakında evleneceğimişz için önceden bu şehre geleyim ve burdaki yaşama ayak uydurayım dedim. Daha iş başı yapmadım iş başı yapmadan da kk ya takılmak istedim.

Ztaen sitede yeniyim ben. İçimde öyle bir hüzün varki, Bir kardeşim hasta psikolojik bir rahatsızlıp var ve diğer kardeşim de mahkemesi var. Uğraşıp duruyo. Ceza alabilir Şimdi bunun detayına inmek istemiyorum ama acaba benim gibi zor dönemden geçmiş olanlar var mı aranızda? Sadece benim böyle acılarım varmış gibi geliyor. Sizler başınızdan neler atlatttınız? Ne gibi zorlukları üstesinden geldiniz bunları çok merak ediyorum. Belki bana da güç verirseniz diye

Hayatımızın her evresinde ister istemez bir çok sorun ve sıkıntılar ile mücadele etmek durumunda kalıyoruz.
Aştığımız her sorun ve sıkıntıda, bence, daha güçlenip daha sağlıklı yol almaya başlıyor insan.

Öncelikle yeni şehirde inşallah iyi insanlarla tanışırsın, güzel arkadaşlıklar kurarsın.. İş hayatında da başarılar dilerim.
Nişanlın ile de mutlu bir evlilik, huzurlu bir yuvan olmasını dilerim...

Bu kadar dilekten sonra, ben başımdan geçen bir durumu aktarayım.

Ben 10 yıl kadar Amerika'da kaldım. Orta okul yıllarımdan sonra gitmiştik ailece, ama baktım oradaki hayat bana uymuyor Türkiye'ye, daha doğrusu İstanbul'a dönmek istedim.
Tek evlat olduğum için ailem tabii ki karşı çıktılar, "ne işin var kız başına oralarda, kızım sonra başımı mı belaya vereceksin" gibi bir sürü nasihatlar, kızgın sözler, caydırma çabaları gördüm.
Kendilerince haklıydılar, İstanbul'daki yaşamı bilmiyordum, İstanbul'da bir kaç akrabam olmasına rağmen - İstanbullu'yuz bu arada - hayat malesef eskisi gibi olmadığı için, kim kime dumduma derken;
kimse benim ardımı o kadar da kollayabilecek bir durumda değildi. Hem ilgilenebilecek durumda olsalar dahi 3 gün/5 gün nereye kadar...

Netice itibariyle babamda "hadi bakalım annenle bir git, gör, bir çalış, dene bakalım noluyor" dedi. Bu durum beni gayet şaşırtmıştı, böyle bir tepki beklemiyordum... ama dünyalar benim oldu.
Geldik İstanbul'a - zaten tatillerde yılda 1 kez geliyorduk - ama bu sefer daha fazla kalacaktım ve iş bulacaktım, çalışacaktım. Sosyal hayatım olacaktı vs..
Buldum da, gazete ilanından başvurdum ve başladım işe, yarım Türkçem'le...

Ne kadar zor günler geçirdim anlatamam, yeri geldi annem rahatsızlandı, ben ne yapacağımı şaşırdım. (Annemde de psikolojik rahatsızlık mevcut, bunun ne demek olduğunu gayet iyi bilirim, Allah düşmanımın başına vermesin)
Babamın her an danışmak için yanımda olmaması çok zor gelmişti, arkadaş gibiyizdir babamla. Her ne kadar telefonun diğer ucunda olsa da - hala Amerika'da - babamın yokluğuna hiç bir zaman alışamayacağım sanırım.
Yeri geldi insanlardan çekinip korktum, tanımadığım bir ortam - alışkın olmadığım bir yaşam biçimi derken "ben nasıl korkak bir insan olmuşum" diye oturup ağladım..
İstanbul'a alışması tekrardan benim için çok zor bir dönemdi. Tek başıma onca sorumluluğu üstlenmek, hayat ile gerçek anlamda mücadele etmek bazen o kadar bunalttı ki, ama hiç pes etmedim.
Mücadele ettim, asla geri adım atmayacağıma dair söz verdim ve bütün sıkıntılarımı zamanla atlattım!
O gün bu gündür de İstanbul'dayım... Nişanlıyım bende, bazen düşünüyorum eğer hiç dönmemiş olsaydım, nişanlım ile tanışamayacaktım...
Gayet iyi bir işim var, mutluyum, İstanbul'da artık gidemeyeceğim yer, bulamayacağım yol yok diyebilirim.

Bütün bu yaşadıklarım sayesinde, daha önce olmayan ve hiç kimsenin bana veremeyeceği iyi bir özgüvenim var!
Ama en önemlisi, iş başa düşünce herşeyin en iyisini en doğru şekilde yapabilirim diyebilecek kadar doğru adımlar atmaya çalıştım.

Zorlukları aşmak bazen imkansız gibi gelmiyor değil, ama o özgüveni kazanmak, kendinden emin olmak duygusu hiç birşeye değişilmez.
Hele ki bir de kendi ayakları üzerinde duruyorsan, doğru kararlarla birlikte düzgün hayat yaşamak kaçınılmaz.
Tabii ki hiç bir zaman Allah insanı doğru yoldan ayırmasın, ama günümüz şartlarında her ne konumda olursan ol, eğer kendine güvenin yoksa, hayatta bir arpa boyu yol alamıyorsun.

Kısaca diyeceğim, yalnız değilsin... Bende dahil olmak üzere, bir çok kişi aynı veya farklı şekillerde mücadele ediyor.
Ailesinden sevdiklerinden uzak yaşıyor, ailevi problemlerinin üstesinden gelmeye uğraşıyor.. Hatta bazıları aç bile kalıyor..
İnşallah herşey senin için çok güzel olur ve benim anlattıklarım gibi, bütün olumsuzluklara rağmen "başardım" demekten bile sonsuz mutluluk duyacak şeyler yaşarsın

ayzeze · 7 Nisan 2012

Evet haklısısn her zorluktn sonra ben bunu da aştım diyebilrirm. Önümüzde bir mahkeme var. Allah nasip ederse onu da atlatıcaz. Ve hemen buraya yazacağım. Her zorluk beni güçlendirecek, bir sürü derdi olan insanı da. Bundan eminim...

Yeni Şehir, Yeni iş, Yeni hüzün

Ayrıntılı Düzenleme

ayzeze

Popüler Üye

Germania

EU Academy of Engineering

beyazbegonvil

Popüler Üye

shadowshows

Süpriz YumurtaMMM:)

menac

Allah'ım sen koru!!!

ayzeze

Popüler Üye

SouvveniR

❤+❤ = ❤❤

ayzeze

Popüler Üye

Benzer Konular