Tatlım senin yaşadıklarına benzer benim de çok yakın bir arkadaşımın başından geçti.Onun da 4 yıllık bir ilişkisi vardı.Çok aşıktı, çok sevdiler birbirlerini, senelerce ayrıl barış ,bir küs bir birlikte sürdürdüler ama bitiremediler bir türlü.Ne zaman ayrılmaya yeltense sensiz bir köşemde ölürüm diyordu.Ama çocuğun senin sevgilindeki gibi dengesiz tavırları vardı.Kavga anında gözü dönüyor ve ağzına geleni söylüyordu..Bu en önemli şeyi yani saygıyı bitiyor ki ondan sonra da sevginden ne bir şey anlıyorsun ne de tam olarak kendini verebiliyorsun..O da aynı şekilde bir kere mi ne hediye aldı.Sonunda ne mi oldu? Tabi ki senin sevgilin için demiyorum yanlış anlama ama madem bu kadar benziyorsunuz söylemek istedim.Bu tür erkeklerde bir eksiklenme, kendi kendini hayıflama durumu oluyor.Boşuna değil sana ''ağzını kırarım'' gibi laflar etmesi.Yetersizliğini hissediyor ki bir kadına bunları söylüyor.O arkadaşım da bir gün sevgilisiyle tartışırken, hem de anlamsız ve küçük bir mevzudan,çocuktan dayak yedi.Kızı önce yere atmış sonra da yüzüne vurmuş ki hayatında daha önce hiç yapmadığını söylemiş,Olabilir.Bu bir özür mü, bir bahane mi? Kesinlikle değil...Yıpranmışsan, aradaki saygı tükenmiş ve artık ilk başta sevdiğin yanlarını göremez olmuşsan, en küçük kusurları batmaya başlamışsa bil ki dejenere bir ilişki vardır ve kesinlikle bir geleceği olmaz.Seni anlıyorum.5 senenin verdiği birikmişliği, emeği , alışkanlıkları bir çırpıda atmak kolay değil.Ama zaten bu bir süreç.Bir günde bu hale gelmediniz.Demem o ki devir artık mantık devri.Ne kalbinin ne de aklının onay verdiği bir ilişkiyi yok yere ayakta tutmaya hiç çalışma tatlım.İkiniz için de daha güzel günler elbet doğacaktır...
:2:
