- 7 Haziran 2017
- 2.963
- 3.351
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
- #1
Bir senedir bir dernekte çalışıyordum, şimdi tam açıklarsam ifşa olabilirim diye korkuyorum ama uluslararası bir projeyi yöneten kişinin asistanlığını yapıyordum diyelim. En baştaki yönetim değişti, asistanlığını yaptığım kişi görevden ayrıldı ve benim çalıştığım proje iptal oldu. Projenin iptalini bekliyordum çünkü gerçekten iyi yönetilemedi, ben de buna şahidim ne yazık ki.
Bunun sonucu olarak ben de dün yıllık izindeyken arandım ve bu ay sonu yönetim değişikliği sebebiyle iş akdi sonlandırılacak arkadaşlar arasında olduğum söylendi. Haftaya Perşembeye kadar izinliydim zaten, Cuma da vedalaşıyorum. İhbar sürem bile yok.
Tabii ki bunlar olur normal ama ne bileyim, uzun zaman sonra bir işe yaradığımı hissetmiştim. Burası çalıştığım en uzun işti. Çevremdekilerin, hatta ailemin bile bana gururla baktığını hissediyordum. Ve biliyor musunuz, çok alışmıştım
Çok güzel bir hismiş birilerinin size gururla bakması. Bu hissi kaybetmiş olmak canımı yakıyor. Yenilmiş, kaybetmiş hissediyorum.
Anneme hislerimi açtığımda ilginç bir şekilde çok destek oldu, normalde kendisi bu kararda bile beni suçlardı, “sen kendini gösterememişsindir” şeklinde ama bu sefer “bu olur yavrum senden değerli değil” dedi. İş de hemen bulunmuyor biliyorsunuz Şükür ki bir senem dolduğu için tazminat vs. alabiliyorum ama hiçbir şey yaşayacağım değersizlik hissini kapatamıyor
Benzer hisleri yaşadınız mı?
Not: yıllık iznimi de keyfe keder kullanmadım, antidepresan kullanıyordum fakat doktor ilacın dozunu yükseltince çok korkunç bir yan etkisini gördüm (intihar düşünceleri-girişimi) ve hastaneye gitmek zorunda kaldım, ne yazık ki etkileri hemen geçmedi. Biraz kendimi de suçluyorum ama gerçekten ben seçmedim ki, kim bir ilaca daha da zarar görmek için başlar Allah aşkına?
Bunun sonucu olarak ben de dün yıllık izindeyken arandım ve bu ay sonu yönetim değişikliği sebebiyle iş akdi sonlandırılacak arkadaşlar arasında olduğum söylendi. Haftaya Perşembeye kadar izinliydim zaten, Cuma da vedalaşıyorum. İhbar sürem bile yok.
Tabii ki bunlar olur normal ama ne bileyim, uzun zaman sonra bir işe yaradığımı hissetmiştim. Burası çalıştığım en uzun işti. Çevremdekilerin, hatta ailemin bile bana gururla baktığını hissediyordum. Ve biliyor musunuz, çok alışmıştım
Çok güzel bir hismiş birilerinin size gururla bakması. Bu hissi kaybetmiş olmak canımı yakıyor. Yenilmiş, kaybetmiş hissediyorum.Anneme hislerimi açtığımda ilginç bir şekilde çok destek oldu, normalde kendisi bu kararda bile beni suçlardı, “sen kendini gösterememişsindir” şeklinde ama bu sefer “bu olur yavrum senden değerli değil” dedi. İş de hemen bulunmuyor biliyorsunuz
Şükür ki bir senem dolduğu için tazminat vs. alabiliyorum ama hiçbir şey yaşayacağım değersizlik hissini kapatamıyor Benzer hisleri yaşadınız mı?
Not: yıllık iznimi de keyfe keder kullanmadım, antidepresan kullanıyordum fakat doktor ilacın dozunu yükseltince çok korkunç bir yan etkisini gördüm (intihar düşünceleri-girişimi) ve hastaneye gitmek zorunda kaldım, ne yazık ki etkileri hemen geçmedi. Biraz kendimi de suçluyorum ama gerçekten ben seçmedim ki, kim bir ilaca daha da zarar görmek için başlar Allah aşkına?
Son düzenleme:
Hastalığın içinde çook geçmiş olsun. Dediğim gibi bazen oluyor ya. Hayat her daimde yolunda gidecek değil ya. Belki yakın zamanda seni çoook mutlu edecek şeyleri arka arkaya yaşayıp bulacaksın. Boşuna suçlama kendini bu süreç için.
Sonrası güzel şeyler gelecek ben öyle düşünüyorum sende öyle düşün.
