İyi geceler herkese.
Dün bir konu açmıştım bu da 2 oldu ama asıl takıldığım nokta aylardır bu aslında çıkar yolu bulamıyorum artık boş boş durup zaman öldürmekten başka bir şey yapamıyorum. İçim daralıyor.
27 yaşındayım, bir ay sonra kpss sınavım var son vakitler sıkı bir şekilde ders çalışmam gerekirken özellikle son bir haftadır modumu düşüren bir ton olayla karşılaştım.
Dünkü konum akrabamla ilgiliydi bugünkü ise anne babamla ilgili. Akrabayı zaten takmıyorum artık ama annem için ne yapmam lazım bilmiyorum.
Babamdan Allah binlerce kez razı olsun, onun gibi bir babam olduğu için hep şükrettim en büyük destekçim oldu hep ama annem için maalesef aynı şeyleri söyleyemeyeceğim.
Son zamanlarda sürekli rahatsız ediyor, boş şeylere takılıp ben masa başında ders çalışırken habire bölüyor, komşudan ordan burdan bahsediyor, babamla tartışmasını anlatıyor vs sebebi;
Benim çoğu zaman babama hak vermem ve kendisinin yanlışlarını da söylemem, gerçekten de yeri gelir annemi de savunurum ama bu çok nadir olur maalesef çoğunlukla annem haksız olur gereksiz tartışma çıkarıp babamın kendisini zorluk çıkarmadan boşamasını istediği için nispet yapıyor bir nevi, bıksın da hemen boşasın, özgür kalsın öyle kafasına göre iş çevirsin istiyor ama gerek yok zaten babam da bıktı annemin saçma huylarından. Zorluk çıkaracak bir adam değil. İstese yarın boşanır.
Sınavımı bekliyor sırf sarsılmayayım diye. Ben bu konuyu da konuştum babamla arkadaş gibiyiz. Ben seni bekliyorum kızım bilmediğin çok şey var artık çekemiyorum anneni, kafana takma dersine bak inşallah güzel puan alırsın vs der durur.
Hep orta yolu bulma derdindeydim, annem her konuda ne olursa olsun sırf kendi egosu olsun, ona hak verilsin diye beni habire dersimden etsin diye odamın kapısını günde en az 4-5 defa açar içeri girip boş muhabbetler eder bahsettiği şeylerin çoğu da babamı kötüleme amaçlı. Resmen yaptığı nispet yani şunu demek istiyor:
Sen babanı hep haklı bul bak böyle böyle oldu şunu dedim kızdı bana vs gündelik şeyler ve hepsi zamanımı alacak kadar önemli değil. Önemli olsa zaten kesinlikle vakit ayırırım dinlerim yapmadığım şeyler değil.
İstiyor ki kendisini destekleyeyim sadece, babam ortada kalsın yıllardır babama kötü deyip durdu ama o kadar sorumlu bir adam ki anlatsam sayfalar sığmaz yaptığı fedakarlıkları ama annem hâlâ memnun değil çünkü aklında başka biriyle evlenmek var, boşanıp evlenmek istiyor biriyle ( annem 53 yaşında şu an) saygı duydum hep, tamam evlenirsin anne dedim ama annemden başta ders konusu olmak üzere birçok konuda anlayış göremiyorum. Yıllar önce bu kadar değildi ama kpss benim için çok önemli dememe rağmen hiç değişmiyor.
O kadar istedim ki anne - kız oturup sakince konuşmayı, dertleşmeyi, sarılmayı ama yok yaklaşık 10-15 senedir annemin bana içten sarılıp öptüğünü hatırlamam mesela.
Şehir dışında üniversite okudum eve döndüğümde bile özlemediğini hissederdim.
Çok ağrıma giderdi ama alttan alırdım. Her neyse çok uzar diye bahsedemediğim şeyler var çok fazla.
Kısacası ben annemde bana karşı sevgi göremiyorum sadece maddi imkanı olmadığı için şu an bekliyor beni ve bunu da yansıtıyor bana.
Her şeye rağmen çoğu şeyi yutup üzerimde hakkı var diye anneme;
Ben seni ortada bırakmam anne, biraz daha sabret düzenli bir maaşım da olur Allah'ın izniyle, destek olurum sana ayrılırsın babamdan karakterleriniz uymuyor olabilir anlaşamıyorsunuz biliyorum ama her gün bıktım anlatma bunları, kafamı dolduruyorsun sınavım bitsin bari Allah rızası için kafamı doldurma artık son vakitleri stresliyim diye bir ton şey dememe rağmen garezi var gibi istisnasız her gün yine kafamı meşgul ediyor.
Ders başında tüm gün oturup bir gram ders çalışamamaktan o kadar sıkıldım ki anlatamam.
Dün de ağladım bugün de.
Çok mu zor bir evlada destek olmak sadece manevi destek istiyorum zor mu bu arkadaşlar?
Ne yapmam lazım bir fikir verin lütfen.
Sınava bir ay kaldı diye elim kolum bağlı. Bir yandan stres bir yandan onun beni bir evlat gibi değil arkadaş gibi görmesi artık çok bunalttı.
Onca laf anlattım ne yapabilirim ki daha aklıma hiçbir şey gelmiyor.
Sınavdan sonra ikisi de ayrılacaklar zaten ve ben annemin (dinlerse inşallah) psikolojik tedavi görmesini de istiyorum ama şu an için ne yapmam gerek onu bilmiyorum.
Kızıp bağırınca vicdan yapıyorum annem sonuçta diyorum ne gerek vardı ama o da beni mahvediyor kafama takıyorum tüm günüm berbat geçiyor artık bıktım usandım.
.
.
.
