Benim ki hayatima belkide hakkim yokken bir insani soktum ve evlendim,sonrada ayrildim,daha dogrusu ben onu uyarmak icin ayrildim evimden ve sonra olaylar öyle gelisti ki ayriyiz simdi..
ve ben ailemin yanindayim yine ve dedigim belkide hak etmedim ben mutlulugu aramayi.
inanki hayatim ondan öncede pek yolunda degildi ama gülebiliyordum yani belki masumdum...simdi artik hic gülemez oldum..actigim konulara bir göz atarsan anlarsin ki gülecek halim yok.
Allah sabır versin canım
birde ben anlatayım ana hatlarıyla benim hikayem 5 yaşımda başladı küçücük bedenime sığdırdım çok büyük acıları çünkü babamcennet mekan) canım gözümün önünde çırpına çıprına kalp kırizi geçirip vefat etti... o gün değişti herşey kardeşim 4 aylıktı henüz annem ise büyük bir bunalımda sürekli ağlayan bir anne aklı ermeye başladığında babam nerde diye sormalarıyla büyüdük kalabalık bir ailede(babam ölünce ananemlerle yaşamaya başladık) her şey nişanlanana kadar yolunda gidiyordu ben eşimle nişanlanınca olanlar oldu beni dayımın oğluna istiyorlardı ben hayır diyip eşimi seçince tüm sülalem birbirine girdi kimseyi dinlemedim evlendim...4 ay sonra öğrendim ki çok hastayım gitmediğim prof kalmadı her kafadan bir laf çıktı... önce polip sonra miyom sonra rahim kanseri dendi apar topar 10 aylık evliyken alındım ameliyata "dünyam başıma yıkıldı rahimi alacaklar" diye tüm tanılar yanlışmış ben kisthidatik hastasıymışım meğerse kist ameliyatta alındı dikişlerim patladı bağırsaklarım elime döküldü... tekrar yattım hastahaneye 10 gün rifosinli pansuman oldum birkez daha dikiş için ameliyata girdim bu seferde kalbim durdu kaldıramamışım narkozu...bu bana büyük bir yıkım oldu....öldüm dirildim resmen...2 yıl tedavi gördüm karacigerimden... tam herşey yolunda derken birde üzerine polikistik over olduğumu öğrendim... deli gibi bebek istiyorum 8 yıllık evliyim ama yok yok yok olmuyor








