Bu işin içinde kıskançlık kesin var bencede! Kendimi her konuda sürekli başarısız hissediyorum, belki şuan istediğim gibi bir hayat yaşasaydım umrumda olmayacaktı onun evlenmesi. Siz hiç özenmiyor musunuz yapamadıklarınızı yapabilenlere? Hani olur ya üniversitenin en pasif öğrencisi, varlığı yokluğu birdir, bir bakarsın daha mezun olalı 1 sene olmuştur, senden çok iyi bir konumda sevdiği bir işi yapmaktadır, evlenmiştirde. Evet böyle biride var, onuda kıskanıyorum. Ben henüz hiçbirşey yapamadım, sadece sevmediğim bir iş buldum, orada eşekler gibi çalışıyorum. başka hiçbirşeyi başaramadım. çevremi kıskanmayıp başarılarıyla gıpta edecek kadar olgunlaşamadım henüz. kimsenin kötülüğünü istemem tabiki, ama içimde bir kıskanlık var, atamıyorum, kurtulamıyorum. ben mutsuz olup dibe vurdukça artıyor bu duygu. neye elimi atsam kurutuyorum. karınca misali didiniyorum, hergün şehir dışına işe gidip geliyorum, yüksek lisans için koşturuyorum,ingilizcemi geliştiriyorum, uzaktan ilişki yürütüyorum 2 senedir sabırla, inatla. kpss çalıştım, spor merkezine gidiyorum, kazandığım paraların hayrını göremeden çeyiz taksitlerine, öğrenim kredisine yatırıyorum. cepte para pul olmadan bi o yana, bi bu yana savruluyorum. ama dönüp bakıyorum, hiç çaba göstermeden insanlar biyerlere gelmişler, iiyi paralar alıp yan gelip yatıyolar, ilişkileri için hiç emek fedakarlık yapmadan istedikleri yuvayı zart diye kuruyolar, altlarına arabalarını çekiyolar. ben neden bu kadar didiniyorum ama yine benden bir yol olmuyor? Evet KISKANIYORUM, çünkü emeğimin karşılığını alamıyorum, karınca gibiyim, ağustos böceklerine katlanamıyorum