- Konu Sahibi benkahvecanavari
-
- #1
yeni birirlerine bak , geçmişi bırak
Devlet kayıtlarında görünür mü bilmiyorum ama bunun sakıncası olacağını sanmıyorum. Bu korona yüzünden herkes psikoloğa gidecek diye düşünüyorum. Konunuza gelince yani 12 yıllık süre içinde zaten olabilseydi daha önce de olurdu karşı taraf bir şekilde sizi ikna edebilirdi demek ki istememiş böyle bir ilişkiyi. Adını da koyamadığınız için uzamış da uzamış. Bence söylemekle iyi yaptınız ilerde söyleseydim keşke belki daha farklı olacaktı demezsiniz. Birde şöyle düşünün size karşı gerçekten ilgisi olsaydı muallakta kalan bir durumda geçmezdi bu kadar süre. Kendi hayatınıza bakın mutlu olursunuz inşallah.Merhaba,
İçimde tutamıyorum, birileriyle paylaşmam gerek. Arkadaşlarıma anlatsam alacağım cevapları biliyorum, beni tanımayan ve eleştirel yaklaşan insanlara ihtiyacım var. Konumu gören, yorumunu esirgemesin lütfen.
Yaklaşık 12 yıldır birisi ile bir dargın bir barışık, arkadaşlık desem değil, sevgili hiç değil, böyle anlamsız bir ilişkim vardı. Ergenlik yıllarında çok sık görüştük, sevgisini hissettim ama ben o zamanlar çok uçarı kaçarıydım ve onun da bazı çapkınlıklarından dolayı ilişkiye sıcak bakmadım. Yaş ilerledikçe, eskisi gibi sık olmasa dahi görüşmeye devam ettik, bazen 3 bazen 5 yılda bir, sosyal medyada birbirimizi takip ediyorduk, her yüz yüze gelişimizde daha çok olgunlaştığımıza inanarak, artık içimde tutmaktan sıkıldığım duygularımı dökmek, neler hissettiğimi anlatmak ve karşılıklıysa bir ilişkiye başlamak istesem dahi bu hiç mümkün olmadı. Son yıllarda da herşeyi itiraf etmeyi düşünüyordum, zaten artık bu takıntılı sevgiden de çok sıkılmıştım. Birkaç kez kendisine ulaşmayı denedim ama cevap alamadım, sonrasında bıraktım. En son "Çok düşünme, yaz artık" diyerek bir hafta önce görüşmek istediğimi, konuşmam gerektiğini yazdım. Tamam dedi ama gönülsüz olduğunu mesajlardan anladım, dayanamadım ve tekrar yazdım. Görüşmek istemediğini hissettim, ama artık ben bu duyguları saklayıp, bastıramıyorum. Beklentim yok, sadece yaşım ilerledikçe neden sakladım ki deyip pişman olmamak adına duygularım bunlar bunlardır vb gibi. Hiç beklemediğim bir cevap aldım ne yazık ki, karşısındakini hor gören, insanlık dışı bir cevaptı. İyi ki olmamış zaten çok üzülürdün diye... Ben de Özür dilerim o halde, diyerek sustum, bir daha da yazmadım. Yaptığımdan hiç pişman değilim, herşeyi göze almıştım da, bu takıntıyı atlatmanın yollarını arıyorum. Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım? Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür? Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?
Devlet kayıtlarında görünür mü bilmiyorum ama bunun sakıncası olacağını sanmıyorum. Bu korona yüzünden herkes psikoloğa gidecek diye düşünüyorum. Konunuza gelince yani 12 yıllık süre içinde zaten olabilseydi daha önce de olurdu karşı taraf bir şekilde sizi ikna edebilirdi demek ki istememiş böyle bir ilişkiyi. Adını da koyamadığınız için uzamış da uzamış. Bence söylemekle iyi yaptınız ilerde söyleseydim keşke belki daha farklı olacaktı demezsiniz. Birde şöyle düşünün size karşı gerçekten ilgisi olsaydı muallakta kalan bir durumda geçmezdi bu kadar süre. Kendi hayatınıza bakın mutlu olursunuz inşallah.
Neden böyle takıntı haline geldi acaba, ben onu merak ettim. İşinize yoğunlaşıp, keyif alabileceğiniz farklı şeyler belki iyi gelebilir. İçinizde de bitmiş zaten, belirsizlik de gitmiş birkac zamana kadar atlatabilirsiniz ama tabi yeni bir ilişki olursa daha hızlı olur bu süreç.Merhaba,
İçimde tutamıyorum, birileriyle paylaşmam gerek. Arkadaşlarıma anlatsam alacağım cevapları biliyorum, beni tanımayan ve eleştirel yaklaşan insanlara ihtiyacım var. Konumu gören, yorumunu esirgemesin lütfen.
Yaklaşık 12 yıldır birisi ile bir dargın bir barışık, arkadaşlık desem değil, sevgili hiç değil, böyle anlamsız bir ilişkim vardı. Ergenlik yıllarında çok sık görüştük, sevgisini hissettim ama ben o zamanlar çok uçarı kaçarıydım ve onun da bazı çapkınlıklarından dolayı ilişkiye sıcak bakmadım. Yaş ilerledikçe, eskisi gibi sık olmasa dahi görüşmeye devam ettik, bazen 3 bazen 5 yılda bir, sosyal medyada birbirimizi takip ediyorduk, her yüz yüze gelişimizde daha çok olgunlaştığımıza inanarak, artık içimde tutmaktan sıkıldığım duygularımı dökmek, neler hissettiğimi anlatmak ve karşılıklıysa bir ilişkiye başlamak istesem dahi bu hiç mümkün olmadı. Son yıllarda da herşeyi itiraf etmeyi düşünüyordum, zaten artık bu takıntılı sevgiden de çok sıkılmıştım. Birkaç kez kendisine ulaşmayı denedim ama cevap alamadım, sonrasında bıraktım. En son "Çok düşünme, yaz artık" diyerek bir hafta önce görüşmek istediğimi, konuşmam gerektiğini yazdım. Tamam dedi ama gönülsüz olduğunu mesajlardan anladım, dayanamadım ve tekrar yazdım. Görüşmek istemediğini hissettim, ama artık ben bu duyguları saklayıp, bastıramıyorum. Beklentim yok, sadece yaşım ilerledikçe neden sakladım ki deyip pişman olmamak adına duygularım bunlar bunlardır vb gibi. Hiç beklemediğim bir cevap aldım ne yazık ki, karşısındakini hor gören, insanlık dışı bir cevaptı. İyi ki olmamış zaten çok üzülürdün diye... Ben de Özür dilerim o halde, diyerek sustum, bir daha da yazmadım. Yaptığımdan hiç pişman değilim, herşeyi göze almıştım da, bu takıntıyı atlatmanın yollarını arıyorum. Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım? Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür? Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?
Neden böyle takıntı haline geldi acaba, ben onu merak ettim. İşinize yoğunlaşıp, keyif alabileceğiniz farklı şeyler belki iyi gelebilir. İçinizde de bitmiş zaten, belirsizlik de gitmiş birkac zamana kadar atlatabilirsiniz ama tabi yeni bir ilişki olursa daha hızlı olur bu süreç.
Cesurca davranmışsınız içinizde kalmamış, kendinizi kötü hissetmeyin.
Sadece şaşırdığım nokta 12 yıl sürmesi bu tuhaf durumun. 2-3 yıl olur da 12 yıl çok uzun bir süre. Baktınız ne arkadaşsınız ne sevgili keşke devam etrmeseydiniz bir süre sonra..
11yilini heba etmişsinMerhaba,
İçimde tutamıyorum, birileriyle paylaşmam gerek. Arkadaşlarıma anlatsam alacağım cevapları biliyorum, beni tanımayan ve eleştirel yaklaşan insanlara ihtiyacım var. Konumu gören, yorumunu esirgemesin lütfen.
Yaklaşık 12 yıldır birisi ile bir dargın bir barışık, arkadaşlık desem değil, sevgili hiç değil, böyle anlamsız bir ilişkim vardı. Ergenlik yıllarında çok sık görüştük, sevgisini hissettim ama ben o zamanlar çok uçarı kaçarıydım ve onun da bazı çapkınlıklarından dolayı ilişkiye sıcak bakmadım. Yaş ilerledikçe, eskisi gibi sık olmasa dahi görüşmeye devam ettik, bazen 3 bazen 5 yılda bir, sosyal medyada birbirimizi takip ediyorduk, her yüz yüze gelişimizde daha çok olgunlaştığımıza inanarak, artık içimde tutmaktan sıkıldığım duygularımı dökmek, neler hissettiğimi anlatmak ve karşılıklıysa bir ilişkiye başlamak istesem dahi bu hiç mümkün olmadı. Son yıllarda da herşeyi itiraf etmeyi düşünüyordum, zaten artık bu takıntılı sevgiden de çok sıkılmıştım. Birkaç kez kendisine ulaşmayı denedim ama cevap alamadım, sonrasında bıraktım. En son "Çok düşünme, yaz artık" diyerek bir hafta önce görüşmek istediğimi, konuşmam gerektiğini yazdım. Tamam dedi ama gönülsüz olduğunu mesajlardan anladım, dayanamadım ve tekrar yazdım. Görüşmek istemediğini hissettim, ama artık ben bu duyguları saklayıp, bastıramıyorum. Beklentim yok, sadece yaşım ilerledikçe neden sakladım ki deyip pişman olmamak adına duygularım bunlar bunlardır vb gibi. Hiç beklemediğim bir cevap aldım ne yazık ki, karşısındakini hor gören, insanlık dışı bir cevaptı. İyi ki olmamış zaten çok üzülürdün diye... Ben de Özür dilerim o halde, diyerek sustum, bir daha da yazmadım. Yaptığımdan hiç pişman değilim, herşeyi göze almıştım da, bu takıntıyı atlatmanın yollarını arıyorum. Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım? Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür? Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?
Kişisel gelişim kitaplarına başlamışsınız güzel. Film, dizi vs. takip edebilirsiniz. Başka kitaplarada yönelin bence tek kişisel gelişimle kalmayın. Herhangi bir hobiniz varsa resim, müzik vs. bunlarla ilgilenmek çok iyi hissettirir. Tabii sosyalde olmalısınız aynı zamanda. Şu anki durumumuz maalesef sadece dijital ortamda sosyal olmayı gerektiriyor sizde bir süre böyle yapabilirsiniz.Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım?
Evet mümkün olur. Mutlaka faydası olur.Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür?
Bunda çok fikrim yok ama özele gidebilirsiniz. Tabii gidince tanı konmalık durum varmı devlet memurluğu için sakıncası varmı bunu bilemeyiz. Bence doktorunuza gidince sorabilirsiniz ilk seanslarda.Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?
Zaman her şeyin ilacıdır :)
Durumunuz herhangi bir kisit yada sinirlama gerektirmiyorsa sicilinize islemez.Kulak,burun,bogazdan randevu almaktan bir farki olmaz.Zaten bu sekilde bir uygulamasa olursa insanlari fislemis olursunuz.Sizdeki yikimin nedeni ise yillar gecmesine karsin sonunda kesin olur gozuyle bakmaniz olmus.Ben bunda cok derin bir durum gormedim.Hani bir sure birlikte olsaniz tmm derim de o da yok.Bu bir takinti degil,seceneginiz yokmus gibi hissetmenizden kaynakli.Sizde onunuze bakin illaki biri cikar..Merhaba,
İçimde tutamıyorum, birileriyle paylaşmam gerek. Arkadaşlarıma anlatsam alacağım cevapları biliyorum, beni tanımayan ve eleştirel yaklaşan insanlara ihtiyacım var. Konumu gören, yorumunu esirgemesin lütfen.
Yaklaşık 12 yıldır birisi ile bir dargın bir barışık, arkadaşlık desem değil, sevgili hiç değil, böyle anlamsız bir ilişkim vardı. Ergenlik yıllarında çok sık görüştük, sevgisini hissettim ama ben o zamanlar çok uçarı kaçarıydım ve onun da bazı çapkınlıklarından dolayı ilişkiye sıcak bakmadım. Yaş ilerledikçe, eskisi gibi sık olmasa dahi görüşmeye devam ettik, bazen 3 bazen 5 yılda bir, sosyal medyada birbirimizi takip ediyorduk, her yüz yüze gelişimizde daha çok olgunlaştığımıza inanarak, artık içimde tutmaktan sıkıldığım duygularımı dökmek, neler hissettiğimi anlatmak ve karşılıklıysa bir ilişkiye başlamak istesem dahi bu hiç mümkün olmadı. Son yıllarda da herşeyi itiraf etmeyi düşünüyordum, zaten artık bu takıntılı sevgiden de çok sıkılmıştım. Birkaç kez kendisine ulaşmayı denedim ama cevap alamadım, sonrasında bıraktım. En son "Çok düşünme, yaz artık" diyerek bir hafta önce görüşmek istediğimi, konuşmam gerektiğini yazdım. Tamam dedi ama gönülsüz olduğunu mesajlardan anladım, dayanamadım ve tekrar yazdım. Görüşmek istemediğini hissettim, ama artık ben bu duyguları saklayıp, bastıramıyorum. Beklentim yok, sadece yaşım ilerledikçe neden sakladım ki deyip pişman olmamak adına duygularım bunlar bunlardır vb gibi. Hiç beklemediğim bir cevap aldım ne yazık ki, karşısındakini hor gören, insanlık dışı bir cevaptı. İyi ki olmamış zaten çok üzülürdün diye... Ben de Özür dilerim o halde, diyerek sustum, bir daha da yazmadım. Yaptığımdan hiç pişman değilim, herşeyi göze almıştım da, bu takıntıyı atlatmanın yollarını arıyorum. Stalk vb şeyleri bıraktım, hayatıma yeni birini almak istemiyorum, nelere odaklanmalıyım? Psikolojik danışmana gitsem, belli bir dönem terapi alsam bu denli köklü bir takıntıyı atlatmam mümkün müdür? Ve en önemlisi, devlet kayıtlarında psikolojik destek aldığım gözükür mü?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?