Valla bende bazen anneme kızarım da sizin ki de dozunu kaçırmış biraz.
Bizim evde de temizlik bende çeki düzen vermek bende, mutfak bende vs.ler beraber ama nedir ki anneme bir türlü yaranamıyorum en ufak eksiğimi sert sekilde yüzüme vuruyo kalbim kırılıyor. (üstelik gezmeleri,kursu eksik olmaz) özür dilemesini hiç bilmez başının dikine gider hep kalbini kırdım aman üzdüm demek yok annedir ne derse doğrudur mantığında. üstelik benim birde ablam var evden bi haber yaşar çalışıyorum diye elini doğru düzgün birşeye sürmez. Geçen gün misafir geldi elektrikli cezve ile kahve yapamadı geldi bana söyledi neyse yaptım sorun yokta evin herşeyini yapan ben yaranamayan yine ben çok dokunuyor gururuma. Birgün annem mutfakta birşey yapıyor babamla konuşuyordum o sıra bana birşey demiş ama duymadım kullandığı cümle "sen çok şey bi evlatsın" derken o şey ne söyle dedim pişman oldu aslında ama ağalığa leke sürdürmemek için şey evlat işte ne soruyrsun dedi çok zoruma gitti ağlamaya babama söylendim en ufak şeyde hain, zalim evlat oluyoum birşeyimi beğenmiyor diye farkındayım dedi daha da birşey diyemedi adamcağız. Bende sabırla bekliyorum 4buçuk ay sonra evlendiğimde ne yapacaklar bensiz o zaman kim hain,zalim olacak merak ediyorum. Ailemi çok arayacağım onu çok iyi biliyorum ama işte bazen bazı durumlar çok canımı acıttığı için bir an önce zaman geçsin bende yuvamı kurup düzenimi kurayım istiyorum.