Kızlarım hepinize merhaba,
Forumdan uzak kaldıgım günlerin özetini kısaca geçeyim :) uzaktan akrabam olan o çocukla daha sık görüşmeye ve yakınlaşmaya başladık. aylar aylar geçti baktık ki sık mesajlaşır olmuşuz, hatta baktım ki özler olmuşum. ancak kocamaaan bir ancak diyorum ve size kafama takılan noktaları sırasıyla yazıp yorumlarınızı bekliyorum:
1. beraberken asla yemek yemiyoruz,sadece kahve içiyoruz. geçende 1 kez yemek yedik hiç abartmadan 40 TL hesap geldi ve 20 TL.yi uzattım aldı. kaldı ki yanında parası vardı, çalışmayan bi çocuk değil, nakiti hep var..
2. arkadaşlarıyla sürekli lüks mekanlara gidip benimle iken sadece kahveciye gidiyor
3. 7-8 ay olmasına karşın 1 kez olsun telefonda konuşmadık, hiç aramadı. sadece mesajla yetiniyoruz ve bunu yaparken de arkadaşlarıyla sürekli telefonda konnuşuyor.
4.bana adımla hitap ediyor, telefonunda ismimle kayıtlıyım ve ağzından bir defa olsun canım, sevgilim, aşkım gibi kelimeler duymadım
5.yolda yürürken aramızdan tren geçse geçer o derece ayrı gayrı yürüyoruz
6.inanılmaz bencil (karşımda öğle yemeği yiyip ucundan da sen tat demicek kadar)
7.o kadar kibar olmama karşın inanılmaz kabalıklar yapıyor..
8. tüm bunlara rağmen yatılı bi yere gidip kalalım diyor.. sevgili gibi olmayan bizim böyle bişeye hakkımız nedir peki?
şimdi kızlarım en özet hali ile durum budur malesef. yorumlarınızı bekliyorum

bu çocuk uzak akraba oldugumuz için mi böyle,sevmediği için mi ne dersniz

hepinizi çok seviyorumm :)