-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Yine ben..
- Konu Sahibi EverMore
- Başlangıç Tarihi
- 16 Şubat 2012
- 6.594
- 11.147
- 448
- 31 Mayıs 2016
- 794
- 822
- 53
- 29
- 4 Ağustos 2014
- 3.195
- 4.105
- 133
Yapmayın. Kararlılığınıza ne oldu?
Terapiste devam etmiyor musunuz?
İnşallah çok yıkıcı konuşmamışsınızdır
- 2 Aralık 2014
- 914
- 2.405
- 63
- 7 Ekim 2015
- 2.694
- 2.636
- 83
- 38
- 4 Ağustos 2014
- 3.195
- 4.105
- 133
Konunuzu kapattırmışsınız. Burdan sormak istedim nasılsın, toparlanabildin mi biraz?Heralde eski konularını bilmeyen kalmamıştır. Cuma günü başka bi şehirdeki kurumdan bana iş teklifi geldi. Yani bu konunun öncesi vardı ama o gün aradılar. Pazartesiye kadar bsna müsade edin düşüneyim dedim. Dün eşimi aradım ve durumu paylaştım. Biz nasıl olsa sınavdan sonra ayrılma kararı aldık ben baska bi şehirde yeni bi hayata başlamak istiyorum dedim. Sok oldu saçmalama dedi. Ben de gelirim dedi. Yani boşandıktan sonra. Ben 10 yıldır bu şehirdeki yasanmisliklardan kaçıcam zaten olmaz dedim. Ben oğlumu görmeden yapamam dedi. Sen bilirsin o zaman gelirsen gelirsin o seni ilgilendirir dedim. İstersen çocuk burda senle kalsın dedim. Sırf ne diycek diye. Olmaz annesiz bırakamazsın onu falan dedi. Ben düşüncem bu pzt haber vericem lütfen bana destek ol ve sınavdan sonrasını da beklemiyelim diyip kalkıp gittim. Bu konuşmaları yaparken gözleri hep doldu eşimin.
Dün gece geldi eve çocukla ilgilendi çocuk uyuyunca gel çay içelim dedim. Çay falan içtik. Ve gitti.
Ben gerçekten gitmeyi düşünüyorum o şehre. Bu fırsatı bi daha yakalamam zor. Ama belki kurtarabiliriz iyi olabiliriz diye de çok üzülüyorum. 2 gündür düşünüp duruyorum aileme de daha bişey demedim. Bu sabah onu aradım kahvaltı yapalim dışarda diye önce mırın kırın etti sonra geldi. 3 saat konuştuk. Ona yeniden deneyelim terapiste gidelim dedim. Sana inancım yok dedi. 10 yıldır sen uğraştın artık biraz da ben uğraşayım elimden geleni yaparım dedim. Dön eve çocuğumuzla birlikte yaşayalım dedim. Sen beni seviyo musun gerçekten dedi. Evet dedim. Ama seven insan senin yaptıklarını yapmaz dedi. Surekli gözleri doldu bi ara ağladı. Ama ben seni sevmiyorum seni sevmeyen bi insanla nasıl yaşarsın dedi. Sevmedigine inanmıyorum sadece çoook kırgın ve kızgınsın ben bunun geçici olduğunu düşünüyorum. Düzeltmek için elimden geleni yapıcam dedim. Peki seni seviyorsam neden sana dokunmak istemiyorum neden sevismek koklamak istemiyorum ben dedi. Geçici olduğunu düşünüyorum dedim yine . Ben 2 ay oldu nerdeyse. O yüzden merak ettim ve peki normalde de cinsel bi isteğin yok mu dedim. Yoo ... yapıyorum dedi. Yani kendini tatmin ettiginı söyledi. Acayip canım yandı bunu duyunca. Sonra daha bi sürü şey konuştuk. Normal muhabbetler falan. Sonra kalktık onun işleri vardı. İşlerin bitince gel çocuğu alıp dışarı çıkalım annenlere gidelim ne zamandır torunlarını görmüyorlar ve çok özlediklerini söyleyip duruyorlar dedim. Kayınvalidem bi rahatsızlık geçirdiği için çıkamıyo şu sıralar dışarı. Tamam olur ama söz vermiyorum dedi ve ayrıldık.
Telefonun başında çaresiz bekliyorum diye bi şarkı var ya simdi onu söyLu yorum kendi kendime
- 2 Ağustos 2018
- 2.725
- 7.370
- 158
Bende sizin konularinizi baya okumuştum bir ara . Nasılsınız hayatınız umarım daha düzene girmiştir ve eşinizle sorunlar hallolmustur
- 19 Ağustos 2018
- 2.778
- 6.916
- 158
- 29
Sorunlarınızı çözebilmişsinizdir umarım
- 4 Ağustos 2014
- 3.195
- 4.105
- 133
Ne yaptınız eşinizle?
- 28 Temmuz 2018
- 1.897
- 2.401
- 133
Yazamadim soranlar olmuş. Eşimle beraberiz ayrılmadık. O dönem ikimiz de terapiye başladık. İkimize de iyi geldi. Özellikle eşim bambaşka bir insan oldu. Terapistimiz bile inanamadı ondaki değişime. Ara ara elbette tartışmalar yaşıyoruz ama aile olmayı öğrendik belki de. Uzatmıyoruz. Kısacası hayatımız çok değişti. Huzuru yakaladık diyebilirim. Bugünlere geleceğimizi hayal bile edemezdim.
Konu açılalı 4 sene olmuş ama aslında değişim 2 sene önce başladı. 2 senedir flört artı evlilik dönemlerimizin tamamında olmadığı kadar huzurluyuz sanırım. İkimiz de birbirimize saygı duymayı, boğmamayı, hem birlikte hem de ayrı ayrı vakit geçirmeyi öğrendik. Ben psikiyatriste devam ediyorum, eşim bıraktı. Ama ondaki değişim hala beni bile şaşırtıyor.
Benzer Konular
