Bir türlü aklımdan çıkmıyor bazı aklıma saplanan anılardan kurtulamıyorum. benden küçük tek bir tane kardeşim var aramızda 5 yaş var. ona rağmen doğduğu zaman bütün hizmetini yaparmışım küçük annesi derlerdi. ama ben onu iki defa koruyamadım bu aklıma geldikçe sabaha kadar ağlıyorum. ilkinde küçüktüm bir gün komşumuzun kızı ve oğlu ile onların arabasına binmiştik öyle oturuyoruz arabada kardeşime bir şeyden kızmışlardı neyden bilmiyorum kardeşin binerse sen de inersin dediler ve ben aptal gibi inmedim sonra abim geldi görüp sinirlendi ve kardeşimi kendi arabamıza bindirdi yaşımı hatırlamıyorum sadece aslında sürekli onu korumaya çalıştım komşu çocuklardan hatta kendi abi ablamdan ona kızdıkları zaman hep engel oldum neden böyle yaptım bilmiyorum nasıl arabadn inmedim sizin arabanızamı kaldım diyim
ikincisi ise bunda eşek kadardım servisçimiz kardeşime servis borcunu babama söylemeyi unuttuğu için sırıtarak kötü bir kelime söylemişti o esnada bende servise binmiştim ama kardeşimemi söyledi emin olamadım. ve bir şey demedim. sonra aa ablası burdaymış dedi. eve başka dönme alternatifimiz yoktu ama şimdi düşünüyorum ne bileyim kardeşimi alıp arabadan inseydim babamı arasaydım taksiye binseydik adama üç beş laf etseydim ama onu ezdirmeseydim. her zaman berbat bir ablaydım o günde saatlerce ağlamıştım şimdi anımsarken hala yaşlar akıyor gözümden kendimi affedemiyorum. acaba o hatırlıyor mudur? kardeşimden özür dilemeli miyim? ama ya hatrlamıyorsa anlattığımda aklına gelirse .. şimdi o 17 yaşına geldi kocaman oldu... umarım hatırlamıyordur.
bu kadar ince düşünürsen hayatın boyunca çoookk üzülürsün.
