mrb arkadaşlar konuya nerden gireceğim sorunumu nasıl anlatacağım bilmiyorum ama bir yerden başlamam gerek umarım sıkıntımı en doğru şekilde ifade edebilirim
nişanlıyım deli gibi seviyorum onu.hayatta hiçbirşeyden emin olmadığım kadarda eminim onun da beni öyle sevdiğinden.çokta güveniyorum allaha şükür güvenimi sarsacak hiçbirşey yapmadı ama ben neden böyleyim bilmiyorum.onu benden daha güzel olduğunu düşündüğüm hiçkimseyle tanıştırmak istemiyorum. nişanlım yanımdayken atıyorum yolda gezerken karsıdan çok güzel alımlı bir bayan bize doğru geldiğinde kendimi çok tedirgin hissediyorum.hemen baska bir yöne bakıyorum bunu hangi psikolojiyle neden yaptığımı bilemiyorum anlatamıyorum.bu anlattıklarıma bakarak senin özgüven sorunun var diyeceksiniz.aslına bakarsan haklı olabilirsiniz çünkü babam tarafından hep dışlanarak büyüdüm,bu hala içimde bir yara ve bazı noktalarda kendime güvenimin gittiğini düşünürüm bu konular yüzünden.fakat şöyle bişeyde var nişanlımın işyerinde çok güzel bir kız var iş sebebiyle günde bi saat kadar yalnız çalışmak zorundalar kız evli o kızdan hiç kıskanmıyorum.içimde hiç tuhaf bir his oluşmuyor.fakat yine aynı işyerinde reklam departmanında çalışan bir bayan var bekar nişanlımla çok samimi falanda değiller ama yine bilemediğim bir sebeple o kızın varlığından rahatsızlık duyuyorum.bu aralar kendimi anlayamıyorum.nişanlıma bu sıkıntımı anlatmadım fakat çok defalar yersiz kıskançlıklarım olmuştur yada haklı olarak bile olsa konuyu saldırganca bir kavgaya cevirmişliğim.sizden ricam beni aydınlatmanız neler yapabilrim bu duygulardan kurtulmak için? ayrıca bide su var yarın bir gün evlenicem ve nişanlımın akrabalrının kimsenin beni kıskanç huysuz biri olarak tanımasını istemiyorum.yol yakınken çözüm bulmam lazım bu garip hislerime bana yardımcı olursanız çok mutlu olurum