Reflu yatagimiz var, dogdugundan beri onda yatiriyorum. Ama hep bir tedirginlik hali var ustumde
Reflu yatagimiz var, dogdugundan beri onda yatiriyorum. Ama hep bir tedirginlik hali var ustumdeReflü yatağı edinseniz?
En azından bu düşüncelerin yarısı ortadan kalkar.
Psikolojik yardım alın bence. Çocuklar anne karnında bile her şeyi hissediyor sizin bu stresiniz illa ki ona geçiyordur sütten bakışınızdan verdiğiniz enerjiden her şeyden. Lütfen ona da bunu yaşatmayın. Artık her şeyin çaresi var.30 yasindayim, 2 senelik evliyim, cocuk kazara oldu ancak hamilelik donemimde kabullendim zaten cocuk istiyordum, cok fazla kitap okudum hazirim saniyordum. Is pratige gelince duvara tosladim
Üstteki yoruma zaten katılmıyorum.30 yasindayim, 2 senelik evliyim, cocuk kazara oldu ancak hamilelik donemimde kabullendim zaten cocuk istiyordum, cok fazla kitap okudum hazirim saniyordum. Is pratige gelince duvara tosladim
HaklisinizPsikolojik yardım alın bence. Çocuklar anne karnında bile her şeyi hissediyor sizin bu stresiniz illa ki ona geçiyordur sütten bakışınızdan verdiğiniz enerjiden her şeyden. Lütfen ona da bunu yaşatmayın. Artık her şeyin çaresi var.
Yani şöyle diyeyim, uzmanlar ne kadar karşı çıksa da ben bebeğimi izleyerek o reflü yatağına yüzüstü yatırdım daima.Reflu yatagimiz var, dogdugundan beri onda yatiriyorum. Ama hep bir tedirginlik hali var ustumde
Evet inanmayacaksın ama büyüyorlar. Az önce 3 yaşındaki oğlumun bebeklik fotolarına baktım ve o hallerini özledim, keşke tadını çıkarsaydım dedim yeterince.O kadar bunaldim ki, bu konuyu buraya icimi dokmek icin aciyorum. Belki zaman gecince doner bakar atlattim sukur diyebilirim ama suan sanki hic gecmeyecek gibi. Kizim 25 gunluk, sanki hic buyumeyecek. Burnu tikandi mi, besikte kusup kusmugunu yutar mi, atesi cikti mi, pisik oldu mu, enfeksiyon kapar mi diye dusuncelerle dolu beynim 25 gundur. Hem fiziken hem psikolojik bittim tukendim. Bu bebekler nasil buyuyup koca insan oluyor ben delirmeden kizim buyuyecek mi? Okuyan olursa Allah rizasi icin dua etsin tukendim ben
İnsanlar kafasındaki evhamlardan bunalımlardan ne yaparak kurtulur evde yalnızken ve çocuğunu uyutmuşken? Yemekteyiz izleyerek değil heraldeÜstteki yoruma zaten katılmıyorum.
İsterseniz tüm kitapları hatmedin ama annelik öyle bir şey değil.
Teoriyle pratik farklı.
Ve her bebek ya da ihtiyaçları farklı.
Bebeğiniz sizi yönlendirecek, onu dinleyin sadece.
Artık 2 saatte bir emzirme dönemi de geçmiş, sarılık boyutu.
Uyandırmanıza gerek yok uykusundan, istedikçe emecek zaten.
O kadar bunaldim ki, bu konuyu buraya icimi dokmek icin aciyorum. Belki zaman gecince doner bakar atlattim sukur diyebilirim ama suan sanki hic gecmeyecek gibi. Kizim 25 gunluk, sanki hic buyumeyecek. Burnu tikandi mi, besikte kusup kusmugunu yutar mi, atesi cikti mi, pisik oldu mu, enfeksiyon kapar mi diye dusuncelerle dolu beynim 25 gundur. Hem fiziken hem psikolojik bittim tukendim. Bu bebekler nasil buyuyup koca insan oluyor ben delirmeden kizim buyuyecek mi? Okuyan olursa Allah rizasi icin dua etsin tukendim ben
Daha cok kucuk,o sizden daha yorgundur emin olun. Zamanla gececek,sadece sabir. Kendi akliniza mukayet olun,once siz sonra bebeginiz aman diyeyim. Sizi cok iyi anliyorum 14 ay koala gibi yapisik bir bebek sahibi oldugum25 gunu 25 sene gibi yasadim. Kafam surekli dolu. Fiziki yorgunlugu saymiyorum bile. Sarilik tehlikesi gecirdik. Topuk kanini tekrar istediler kistik fibroz degeri yuksek dediler. 2 saatte bir emzirmek, gaz sancilari.. Cumlelerimi bile toparlayamiyorum cok yoruldum cok cok
Üzgünüm ama o son cümlelerinizle bilgeliğinizi kaybettiniz.İnsanlar kafasındaki evhamlardan bunalımlardan ne yaparak kurtulur evde yalnızken ve çocuğunu uyutmuşken? Yemekteyiz izleyerek değil heraldeçocuğa nasıl davranacağını kitaplardan öğrensin gibi bir şey yazdığımı düşünmüyorum. Ancak hiç bir sorunu olmayan bir çocuğun üstüne bu kadar titreyen bir anneyi telkin edecek bir çok yazar var bir çok kitap var. Eminim internet ortamından daha çok işe yarayacaktır. Pedagoglar o kadar sene niye okuyup üstüne bir de kitap yazıyor değil mi internet dururken? zaman kaybı haklısınız.
Teoride farklı bunu inkar eden kim ki? Ama bir anne de kendini hazırlamazsa ya da içinde bulunduğu bu evhama son vermezse o çocuk için ne kadar yararlı olabilir? Çocuk büyütmek sadece altını değiştirip emzirmek mi? O hissetmiyor mu? Anne karnında bile hisseden canlılar şimdi annesinin ona nasıl baktığını hissetmez mi? Annenin sütünden bile stres korku kaygı geçiyor büyükler doktorlar ne diyor senin üstün yaramıyor!? Niye derler bunu? O kitaplarda bunlar da yazıyor isterseniz sizde okuyun
“Her uzmanın görüşü de farklıdır mesela” öyle diye doktora da götürmeyelim? Bir tane doktora gidelim o ne derse onu yapalım. Sonuçta farklı bir doktora daha giderse görüşü farklı olacak annenin kafası karışacak. Bırakalım anne kendi kendine anneliği öğrensin? Çocuğuna uygun bulduğu önerileri uygulayacaktır demişsiniz. O önerileri vahi mi getiriyor?Üzgünüm ama o son cümlelerinizle bilgeliğinizi kaybettiniz.
Süt yaramaz diye bir şey yoktur, yanlış emzirme vardır.
Son ya da diğer adıyla arka sütü en besleyici yağlı olanını küçük bir bebek uzun sürelerce ememez, dolayısıyla anne takip edemezse alamaz.
Sizin okuduğunuz kitaplar bunu stres diye tanımlayabilir ama tıbbi olarak açıklaması budur.
Ayrıca, lohusa bir anneye sanki yetersizmişcesine kendisini geliştirme konusunda öneride bulunmakla, bu dönemleri hiç yaşamadığınızı da kanıtlamışsınız.
Bebek bakım kitapları, pedagog vs.
Her uzmanın görüşü de önerisi de farklıdır mesela, siz Ferber yöntemine ne diyorsunuz?
Destekliyor musunuz?
En basiti daha yenidoğan sayılan bir bebeğe evet sadece temel ihtyaçlarıyla bakmak, sonsuz sevmek ve gözetmekte annelik.
Bu dönemde öyle.
Zamanı gelince herkes, kendi düşüncelerine ve çocuğuna uygun bulduğu önerileri uygulayacaktır zaten.
Tek değilsiniz yani...
Off yazardım satırlarca da neyse.“Her uzmanın görüşü de farklıdır mesela” öyle diye doktora da götürmeyelim? Bir tane doktora gidelim o ne derse onu yapalım. Sonuçta farklı bir doktora daha giderse görüşü farklı olacak annenin kafası karışacak. Bırakalım anne kendi kendine anneliği öğrensin? Çocuğuna uygun bulduğu önerileri uygulayacaktır demişsiniz. O önerileri vahi mi getiriyor?okuyan araştıran anneler yetersiz anneler midir ayrıca? Ateşi çıkan çocuğu hastaneye götürmek yetersizlik mi? Bilinçli annelik mi? Ayrımı yapamıyorsunuz bazen. Sırf muhalefet olmak için yazıyorsunuz. Artık 1980 yılındaki gibi iç güdüsel çocuk yetiştirilmiyor. Tıp ilerledi bilim ilerledi ortam değişti. Bunlardan faydalanın. Kitap okumak yetersiz annelikse ilerde çocuklar kitap okumayınca kızmayın...
Geçiyor zaman öyle bir geçiyor ki geriye, ilk zamanki fotoğaflara bakınca bu benim bebeğim mi diyor insan. Kızım 2 yaşında ama bana doğum yaptığım zamanlar daha dün gibi geliyor. Emziği bıraktık emzikli halini bile özlüyorum büyümesemiydi acaba diyorum bazen. Şu an çok eziyetli geçse de aslında bebeğinin her anı çok kıymetli. Ben çıkardığı her garip tatlı sesi hafızama kazıyıp hiç unutmamak isterdim. 3-5 aylık zamanlarındaki o hallerini çıkardığı tatlı mırıltıları aniden hatırlayıp özlüyorum mesela. İleride de bu hallerini özleyeceğim bu gerçekten çok garip bir his. Zamanla bu tempoya alışıp hayatının bir parçası olabildiğini göreceksin merak etme. Bu günleri hatırladıkça da gülersin.O kadar bunaldim ki, bu konuyu buraya icimi dokmek icin aciyorum. Belki zaman gecince doner bakar atlattim sukur diyebilirim ama suan sanki hic gecmeyecek gibi. Kizim 25 gunluk, sanki hic buyumeyecek. Burnu tikandi mi, besikte kusup kusmugunu yutar mi, atesi cikti mi, pisik oldu mu, enfeksiyon kapar mi diye dusuncelerle dolu beynim 25 gundur. Hem fiziken hem psikolojik bittim tukendim. Bu bebekler nasil buyuyup koca insan oluyor ben delirmeden kizim buyuyecek mi? Okuyan olursa Allah rizasi icin dua etsin tukendim ben
Çok etkileyici bir cevap oldu. Laf yedim ve bozuldumOff yazardım satırlarca da neyse.
Ayrıca beni alıntılayan sizsiniz, ben cevap vermedim size.
Belli ki hiç denk gelmemişsiniz bana ve yorumlarıma, ondan anlatamayacağım kendimi, size göre ‘ne bilinçsiz bir ebeveyn’ falan olduğumu, hıhı öyleyim tamam, oldu mu?
Ama sizin durum ‘neyi kime anlatıyorsun, dön bir bak’ meselesi gibi, onu belirteyim.
Benim de oglum 29 gunluk. Her gun saatlerce gaz sancisi cekiyor. Onunla beraber oturup agliyorum o aci cekerken yardim edemiyorum diye. Ben de dusunuyorum nasil gececek diye. Daha bunun dis cikarmasi var, ateslenmesi, hasta olmasi var.O kadar bunaldim ki, bu konuyu buraya icimi dokmek icin aciyorum. Belki zaman gecince doner bakar atlattim sukur diyebilirim ama suan sanki hic gecmeyecek gibi. Kizim 25 gunluk, sanki hic buyumeyecek. Burnu tikandi mi, besikte kusup kusmugunu yutar mi, atesi cikti mi, pisik oldu mu, enfeksiyon kapar mi diye dusuncelerle dolu beynim 25 gundur. Hem fiziken hem psikolojik bittim tukendim. Bu bebekler nasil buyuyup koca insan oluyor ben delirmeden kizim buyuyecek mi? Okuyan olursa Allah rizasi icin dua etsin tukendim ben
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?