Yoruldum :(

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

tlnrl .!.:

Merhaba, bebek sahibi olma yolunda ilerlerken yalnız olmadığınızı zaten biliyorsunuzdur. Sebepli ya da sebepsiz olmayınca olmuyor. Zaman su gibi akıp gidiyor. İçinizdeki korkuyu atın, kendinizi rahatlatan neler varsa onları yapın. Her tedavi yeni bir umut, tekrar deneyecek mali gücünüz olması bile başlangıç için olumlu birşey ✌ umutla başlayın ki sonu güzel bitsin inşallah
Bende 36 yaşındayım, 4 yıllık evliyim. Sebep yok, polip var denildi alındı, miyom var ama engel konumda değil deniliyor. Spermler sorunsuz, ancak temmuzdaki tedavide toplanan 5 yumurtanın ikisi olgun çıktı ve onlar da döllenmediği için tedavi sona erdi. Genetik test normal olunca bir kez daha deniyoruz. Bakalım bu kez nasıl bir sonuca varacağız, umarım güzel olur isteyenlere nasip olsun, istemeyenler sokağa bırakanlara değil..

Genişletmek için tıkla...

Minnosella098 .!.:

Canım inan yanlız değilsin. Benimde tüplerimin ıkiside kapalı. Banada tüp bebek dediler 1 senedir tüp bebek tedavisi olmak istiyorum ama borcumuz olduğu için beklemek zorundaydim benimle birlikte ve bizden sonra evlenen eltilerim eşimin kuzenlerinin eşleri hepsi tek tek hamile kaldı ama ben kendimi onları yanında o kadar mutlu gosteriyorum kİ bundan bile yoruldum baktım olacak değil benim bu parayı bi yerden çabucak bitiriktirmem lazım diye düşündüm başladım iş başvurusu yapmaya ben istanbulda oturuyorum bi ucundan bi ucuna gideceğim bi ise kabul edildim günlük 5 saatim yollarda geçiyor ama sabah 6 da evden çık akşam 10 da eve gir o kadar yorulduğumu hissediyorum ku her gidiş her eziyet bir adım daha kavuşma umudu bu beni teselli ediyor şimdi parayi biriktirdik bi sonra ki maaşda alınca tamam olcak inşallah ilk tedavime baslayabilicm bende inşallah hepimizin emekleri boşa çıkmaz inşallah tez vakitte hepimiz evlatlarımıza kavuşuruz

Genişletmek için tıkla...

kar-emel .!.:

Aynı yorgunluk bende de var..biz bu ay evliliğimizin 6.yılını dolduracağız..ilk 1 yıl olmayınca doktora gittik..yapılan testler sonucunda eşimin sperm değerlerinin normal yoldan bebek sahibi olmamıza engel olduğu anlaşıldı..peşi sıra özelde(bahçeci umut tüp bebek merkezinde) 3, en son devlette 1 tüp bebek tedavisi gördüm..Hepsi de başarısız..bir yıldan fazladır yine ara verdik..38 yaşındayım..bilmiyorum tekrar aynı tedaviye katlanacak bedensel ve duygusal güce sahip miyim? Yavaş yavaş kabullenme ve bu şekilde hayata devam etme düşüncesine kendimizi hazırlıyoruz..ama bir yandan da fırsatını bulup bir tedavi daha geçirsek mi de düşünmüyor değilim..ancak bu pandemi sürecinde mecburen beklemede kalıyoruz çünkü bizde şehir dışı git gel yapmak durumundayız..o yüzden zaman ne gösterir, bilmiyorum..akışına bıraktık..

Genişletmek için tıkla...

Minnosella098 .!.:

Aminn kuzum . Benim psikolojimde çok fena çökmüş durumda ben bir markanın çağrı merkezinde çalışıyorum bakıyorum müşterilerin siparişleri bebek kıyafetleri falan çağrıdan sonra ağla kendini topla bi daha çağrıya gir Rabbim yardımcımız olsun

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

Suoz .!.:

Rabbim enkısa zamanda emeklerinin karşılığını verecek inanıyorum Sorunumuz aynı benımde tüplerim kapalıydı bende histeroskopi oldum perde alındı ve rahim şeklim düzeltildi. Embriyolarım hep kaliteli denildi ona raşmen ilk 3 transferim negatif hep. Şükür 4. De aldık pozitif haberi. Bu sürece gelene kadar emek verdik. kolay bişey değil hem maddi hem manevi psikolojik bi süreç sabırlı olmak ve inanmak gerekiyor ve allah çabalarını karşılıksız bırakmıyor. Senınde güzel haberlerini alacağız inşallah. Bol inanç ve dua ile

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba güzel ve güçlü kadınlar, size tüp Bebek başarı hikayemi anlatmaya ve elimden geldiği kadarıyla yardımcı olmaya geldim

Evlendiğimde ben 21 eşim 28 yaşındaydı. Hem birbirimize alışmak adına, hem de maddi olarak kendimizi toplamak adına bir süre çocuk düşünmedik, hatta olmasın diye o kadar dikkat ettik ki anlatamam. Çevremdeki herkes gibi bizimde istediğimiz zaman olacak zannetmiştik ama ne yazık ki öyle olmadı…
İlk denemeye başladığımızda 25 yaşındaydım. 4 ay denedik olmadı, olmayınca doktora görünmekte fayda var deyip İstanbul’da özel bir hastanede bir profesöre gittim. Muayene etti, smear aldı, 1-2 test istedi ve “ bir sorunun yok, 1 sene daha deneyin” dedi.
Biz de daha erken olur elbet dedik. Ovülasyon testi aldım hatta yumurtlama gününü kaçırmayayım diye. Aradan 1 yıl geçti ama ben hala hamile kalamamıştım ve bu çok can sıkıcı bir hal almıştı. Sonra nasılsa bende bir sorun yok diye eşim çok ünlü bir profesöre gidip en küçük ayrıntıya kadar baktırdı. Tamamen sorunsuz değildi ama doğal yoldan gebe kalmaya da engel değildi. 6 ay da öyle denedik, yine olmadı…

Artık doğal yoldan çocuğumuzun olmayacağının bilincine varmıştık. Hemen tüp bebeğin ne olduğu ve nereye gidebileceğimizle ilgili araştırmalar yapmaya başladık. Bu konuya o kadar uzaktık ki ne yapacağımızı bilmiyorduk. Araştırmalarımız sonucu İstanbul Fulya’da bulunan bir merkeze gittik. Orda da muayene oldum, muayene de herhangi kötü bir durum olmadığını söyledi doktor. Benden yanlış hatırlamıyorsam tsh, fsh, prolaktin, Amh ve rahim filmi istedi. Ben en kısa sürede hepsini tamamlayıp tekrar gittim doktora. Rahmimde bir sorun olmadığını, testlerde de ters bir şey olmadığını sadece yumurta rezervimin yaşıma göre biraz az olduğunu ama önemli olmadığını söyledi. “3-4 ay daha deneyin, rahim filmi sonrası gebe kalan çok hastam var” dedi. Bir umutla çıkıp hayatımıza ve tabi denemeye devam ettik. Fakat 4 ay geçti yine olmadı…

Tavsiye üzerine 2 doktora daha göründüm, tekrar Amh testi yaptırdım ve iki doktorda daha fazla beklemememi, yumurta rezervimin yaşıma göre çok düşük olduğunu, çarenin tüp bebek olduğunu söylediler. Yani diğer doktorun söylediğinin aksine yumurta rezerv azlığının en önemli sorun olduğunu söylemişlerdi bana. Kendimi çok kötü hissetmiştim. Hemen nerede tedaviye başlayacağıma karar vermeliydim çünkü zaman aleyhime işliyordu.
Kararımızı verip önce aşılama denedik içimizde kalmasın diye, belki tutar dedik bir umut ama tabi olmadı…
Çok yıkılmadım ama çünkü tüp bebekte şansım çok daha yüksekti ve o şekilde kesinlikle hamile kalabilirdim. Aşılama negatifi sonrası hemen ilk tüp bebek tedavime başladık. İğneler, ilaçlar, ultrason muayeneleri derken opu (yumurta toplama) günü geldi. Genel anesteziyle sadece 3 yumurtam toplanmıştı. “olsun, bize 1 embriyo lazım” dedim ve moralimi yüksek tutmaya çalıştım. Ertesi gün hastaneden aradılar ve “ 3 yumurtanız toplanmıştı ama yumurtlarınız çok kötü kalitede olduğu için hiçbiri döllenmedi, gelip doktorunuzla görüşün” dediler. Bu sefer yıkıldık tabi, böyle bir şey beklemiyorduk. Telefonu kapattıktan sonra uzun süre ağladım…
Ertesi gün nasıl bir yıkımla karşılaşacağımı bilmeden doktorla görüşmeye gittik. Ben, “ Umudunuzu kaybetmeyin, tekrar deneriz, daha gençsiniz” gibi cümleler bekliyordum doktordan. Ama elime yumurta görüntülerimi tutuşturarak, “ yumurtaların çok kötü durumda, döllenmiyor, istersen bir kez daha deneriz ama yine böyle olursa tekrar denemeye gerek yok” dedi. Bakakaldım, yutkunamadım, elim ayağım buz kesti. Yumurta kalitemi artıracak herhangi bir ilaç, tedavi vs yok mu diye sorduk ama aldığımız cevap koca bir HAYIRdı. “Kıbrıs’a veya Avrupa’ya gidip donasyon yapabilirsiniz ama “ dedi. Donasyonun ne olduğunu sordum, ilk kez duymuştum çünkü. “ Sağlıklı bir kadının yumurtasıyla, eşinin sperminden embriyo elde edip, sana transfer edecekler” dedi. O an resmen başımdan aşağı kaynar sular döküldü… durumumun bu kadar umutsuz olduğunu düşünmemiştim hiç. Öyle şeyler işitmiştimki doktordan o andan sonra o odadan başka bir kadın çıktı sanki. Kendime olan güvenim, inancım, sevgim, saygım yitip gitmişti. Odadan çıktığım andan itibaren günlerce ağladım. Ne uyku kaldı, ne moral, ne iştah, ne de umut..
Ayrıca sonra tedavi olduğum hastanede tedavi işleyişini gordukten sonra ne kadar acemi, bilinçsiz ve streril olmayan biyerde tedavi olup, boşa para ve zaman kaybettigimi anladım ne yazikki ..

Günler sonra arkadaş tavsiyeleriyle 2 ayrı doktora daha gittik. Bu 2 doktor tüp bebek alanında çok başarılı ve çok daha pahalıydı. Ama ikisi de diğer doktorun aksine “ zor ama olmayacak diye bir şey yok” demişlerdi. Özellikle de tedaviye başladığım sevgili doktorumun odasından çok daha umutlu ve mutlu çıkmıştım. Hatta eşim doktorun odasından gülümseyerek çıktığım için çok mutlu olmuştu.
Tekrar tedaviye başladım, burada herşey inanılmaz steril ve profesyoneldi. En önemlisi de tüm hemşireler, hasta bakıcılar ve doktorum mahremiyete çok özen gösteriyorlardı. O yüzden ben de fazlasıyla rahat hissediyordum, doktorumun ve hemşirelerin güleryüzleri motive ediyordu beni. Günler sonra yine opu günü geldi ve bu sefer lokal anesteziyle 4 yumurtam toplandı, ertesi gün 2 tanesi döllenmişti, bu sefer de mutluluktan ağladım..
Bu sayede de doğru tedavi, doğru doktor, doğru bilgi ve labaratuvarla neler başarılabileceğini, umutsuz vaka olmadığımı görmüş oldum. 3. Gün transfer edildi, 12 gün beklemeye başladık. Ufak tefek tüm işlerimi yaptım evde sürekli yatmadım. Test günü heyecanla gittik hastaneye ama sonuç ne yazıkki kocaman bir NEGATİFti…

3 ay sonra hem fiziken hem de ruhen toparlandım ve dondurulmuş embriyom transfer edildi. 5. Gün embriyosu olduğu için daha fazla umutluyduk. Hiç kimseye söylememiştik bu sefer. Ama 10 gün boyunca uzun yollar yürümek zorunda kaldım, bir sürü moral bozucu şeyler yaşadım, ufak çaplı bir kaza atlattık. Kabus gibi geçti 10 gün ve test günü yine sonuç değişmedi, NEGATİF…
1 aşılama ve 3 tüp bebek negatifi almıştım, mutsuzdum, umutsuzdum. Biraz ara vermek istiyordum çünkü çok yorulmuştum artık. Ama eşim hiçbir zaman umudunu kaybetmedi ve 2 ay sonra tekrar doktorla görüşmeye gittik.
Doktorum bu kez uzun protokol uygulayacağını söyledi. Ama bu uzun protokol öyle uzun ve öyle sıkıntılı geçtiki…
Uzun protokol olduğu için regl öncesi bir sürü iğne kullandım. Sonra ultrasona gittim ve bir de ne görelim ! Sağ ve sol tarafımda bol bol kist oluşmuş. Doktorum “ bu şekilde devam edemeyiz, hemen kistlerini boşaltmam lazım, hemşireler hazırlayacak seni” dedi ve gitti. Ben nasıl bir işlem olduğunu bilmediğim için hem korku hem de sürekli birşeyler ters gittiği için aşırı sinirli bir şekilde yine tüp bebek operasyon bölümüne alındım, ameliyat önlüğümü giyip beklemeye başladım. Beklerken sinirden ve tabi üzüntüden elim ayağım titriyor, sürekli gözlerim doluyordu.
Bu işlemde yumurta toplama işlemi gibi yapıldı, iğneyle yumurtalıklarıma girilerek kistler çekildi. 10 dakika içinde bitti ama kendimi sinirden ve stresten o kadar kasmıştım ki inanılmaz yorulmuştum.
Sonra üstüne diğer iğnelerde eklenerek tedavi sürecine tam gaz devam ettik. Birkaç gün sonra yine ultrasona gitim. Doktorum solumda kistten kaynaklı yumurtaların gelişmediğini, sadece sağda 2 adet yumurta olduğunu söyledi. Hatta “ istersen devam edelim, istersen bırak baştan başlayalım tedaviye, ama zaten senin en fazla 4 yumurtan oluyor, embriyoların da kaliteli oluyor, kararı sen ver” dedi. Moralim inanılmaz bozulmuştu. Tekrar bir dünya para ödeyip, tekrar 12 gün bekleyip boş yere umut etmek istemiyordum. Ama eşim vazgeçmedi yine. “Bu noktaya kadar geldik, o kadar iğne kullandın, boşa gitmesin deneyelim” dedi.
Yine opu günü gelip çatmıştı. Yine lokal anesteziyle yumurtalarım toplandı. 3 adet toplanmıştı ama 3.den bir şey çıkmayacağını tahmin ediyordum zaten. Eğer ikisi de döllenirse 2 adet embriyo transfer ettirmeyi çok istiyordum fakat sadece 1 tanesi döllenmişti. O kadar çabaya rağmen sadece 1 embriyom vardı.
Ertesi gün transfer için çağırdılar beni. Tek embriyo olduğu için 3. Veya 5. Güne gidebileceği belli olmadığı için 2. Gün transfer etmek zorundalardı. Bir yandan içimde müthiş bir umut ama bir yandan da inanılmaz bir endişe. 2.gün embriyosunun tutunma şansı çok daha düşüktü çünkü. O yüzden kendimi çok umutlandırmadım. Bu kez idrara çok sıkışık olmadan transferimi yaptırdım, öncekilerde işeme noktasındayken transfer olmuştum ve sonrasında çok zorlanmıştım.
Transfer sonrası idrara çok sıkışık olmadığım için rahat rahat yarım saat dinlendim. Sonra yavaşça giyindim ve ilk kez tekerlekli sandalyeyle arabaya götürülme teklifini geri çevirmedim. Arabayla da sorunsuz ve yavaş bir şekilde evimize geldik. O andan itibaren diğer transfer sonrası süreçlerimden farklı olarak 12 gün boyunca hiç yemek, bulaşık, temizlik vs yapmadım. Ev içinde yarım saatte bir kan dolaşımı için kısa kısa yürüyüşlerle yetindim. Çok umutlu olmadığım için ve hem ruhen hem de fiziken çok çok yorgun olduğum için büyük bir boşvermişlikle uzanarak, kitap okuyarak çok sıkıcı bir 12 gün geçirdim.
Ve yine test günü gelip çattı. Ben eşime hep umutsuz olduğumu söylüyordum ama çantamı hazırlarken içime tarif edemediğim, anlamlandıramadığım bir ferahlık geldi. Eşim tabi benim tam aksime inanılmaz umutluydu bu kez. Hastaneye gittim kanımı verdim ve kafeteryada kitap okuyarak zaman geçirmeye çalıştım. Bir saat sonra eşim de geldi işten ve aynı hastanede bir yakınımız doğum yapmıştı, onu ziyaret ettik. Sonra tekrar kafeteryaya dönüp oturduğumuzda telefondan sonuca baktık ve ilk kez o ekranda “0,1” yerine bir sürü rakam açıldı, inanamadım ve kodu tekrar gidim, evet bu kez olmuştu ve ben HAMİLEYDİM! Eşimle birbirimize sarıldık, inanamadık ve tabi çok sevindik. Heyecanla hemen doktorumuzun yanına çıkıp görüştük, sonunda başarmıştık. Bir dahaki randevu tarihimizi alıp hastaneden inanılmaz bir sevinçle çıktık. Hatta hastaneden çıktığımızda eşime “ ilk kez bu hastaneden bu kadar mutlu çıkıyorum” dedim.
Maddi,manevi ve fiziken bu kadar zor zamanları hep eşimin desteğiyle atlattım. Ailelerimiz, durumu bilen birkaç arkadaşımız da hep destek oldular sağolsunlar ama günün sonunda yastığa başımızı koyduğumuzda birbirimizden başka desteğimiz yoktu. Eşim bu kadar istekli ve iyi yürekli bir adam olmasaydı asla bu noktaya gelemezdik. Ve tabi işini büyük bir özveriyle yapan sevgili doktorum ve ekip arkadaşları sayesinde yıllarca süren uğraşlar sonucunda hamileydim artık.
Doğru eş, doğru zaman, doğru laboratuar, en en önemlisi doğru doktor ve tabi Allah’ın mucizelerine olan inancımızı kaybetmediğimiz zaman imkansız diye bir şey yokmuş.

Şuan 4bucuk aylık bir bebeğim var çok şükür, ilk tedavimde çocuğum olmaz diye Kıbrıs'a gidebilecegimi söyleyen doktora inat hemde !

Allah'ım isteyen herkese en kısa zamanda nasip etsin inşallah


Hayat mucizelerle dolu, Sakın umudunuzu kaybetmeyin

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba güzel ve güçlü kadınlar, size tüp Bebek başarı hikayemi anlatmaya ve elimden geldiği kadarıyla yardımcı olmaya geldim

Evlendiğimde ben 21 eşim 28 yaşındaydı. Hem birbirimize alışmak adına, hem de maddi olarak kendimizi toplamak adına bir süre çocuk düşünmedik, hatta olmasın diye o kadar dikkat ettik ki anlatamam. Çevremdeki herkes gibi bizimde istediğimiz zaman olacak zannetmiştik ama ne yazık ki öyle olmadı…
İlk denemeye başladığımızda 25 yaşındaydım. 4 ay denedik olmadı, olmayınca doktora görünmekte fayda var deyip İstanbul’da özel bir hastanede bir profesöre gittim. Muayene etti, smear aldı, 1-2 test istedi ve “ bir sorunun yok, 1 sene daha deneyin” dedi.
Biz de daha erken olur elbet dedik. Ovülasyon testi aldım hatta yumurtlama gününü kaçırmayayım diye. Aradan 1 yıl geçti ama ben hala hamile kalamamıştım ve bu çok can sıkıcı bir hal almıştı. Sonra nasılsa bende bir sorun yok diye eşim çok ünlü bir profesöre gidip en küçük ayrıntıya kadar baktırdı. Tamamen sorunsuz değildi ama doğal yoldan gebe kalmaya da engel değildi. 6 ay da öyle denedik, yine olmadı…

Artık doğal yoldan çocuğumuzun olmayacağının bilincine varmıştık. Hemen tüp bebeğin ne olduğu ve nereye gidebileceğimizle ilgili araştırmalar yapmaya başladık. Bu konuya o kadar uzaktık ki ne yapacağımızı bilmiyorduk. Araştırmalarımız sonucu İstanbul Fulya’da bulunan bir merkeze gittik. Orda da muayene oldum, muayene de herhangi kötü bir durum olmadığını söyledi doktor. Benden yanlış hatırlamıyorsam tsh, fsh, prolaktin, Amh ve rahim filmi istedi. Ben en kısa sürede hepsini tamamlayıp tekrar gittim doktora. Rahmimde bir sorun olmadığını, testlerde de ters bir şey olmadığını sadece yumurta rezervimin yaşıma göre biraz az olduğunu ama önemli olmadığını söyledi. “3-4 ay daha deneyin, rahim filmi sonrası gebe kalan çok hastam var” dedi. Bir umutla çıkıp hayatımıza ve tabi denemeye devam ettik. Fakat 4 ay geçti yine olmadı…

Tavsiye üzerine 2 doktora daha göründüm, tekrar Amh testi yaptırdım ve iki doktorda daha fazla beklemememi, yumurta rezervimin yaşıma göre çok düşük olduğunu, çarenin tüp bebek olduğunu söylediler. Yani diğer doktorun söylediğinin aksine yumurta rezerv azlığının en önemli sorun olduğunu söylemişlerdi bana. Kendimi çok kötü hissetmiştim. Hemen nerede tedaviye başlayacağıma karar vermeliydim çünkü zaman aleyhime işliyordu.
Kararımızı verip önce aşılama denedik içimizde kalmasın diye, belki tutar dedik bir umut ama tabi olmadı…
Çok yıkılmadım ama çünkü tüp bebekte şansım çok daha yüksekti ve o şekilde kesinlikle hamile kalabilirdim. Aşılama negatifi sonrası hemen ilk tüp bebek tedavime başladık. İğneler, ilaçlar, ultrason muayeneleri derken opu (yumurta toplama) günü geldi. Genel anesteziyle sadece 3 yumurtam toplanmıştı. “olsun, bize 1 embriyo lazım” dedim ve moralimi yüksek tutmaya çalıştım. Ertesi gün hastaneden aradılar ve “ 3 yumurtanız toplanmıştı ama yumurtlarınız çok kötü kalitede olduğu için hiçbiri döllenmedi, gelip doktorunuzla görüşün” dediler. Bu sefer yıkıldık tabi, böyle bir şey beklemiyorduk. Telefonu kapattıktan sonra uzun süre ağladım…
Ertesi gün nasıl bir yıkımla karşılaşacağımı bilmeden doktorla görüşmeye gittik. Ben, “ Umudunuzu kaybetmeyin, tekrar deneriz, daha gençsiniz” gibi cümleler bekliyordum doktordan. Ama elime yumurta görüntülerimi tutuşturarak, “ yumurtaların çok kötü durumda, döllenmiyor, istersen bir kez daha deneriz ama yine böyle olursa tekrar denemeye gerek yok” dedi. Bakakaldım, yutkunamadım, elim ayağım buz kesti. Yumurta kalitemi artıracak herhangi bir ilaç, tedavi vs yok mu diye sorduk ama aldığımız cevap koca bir HAYIRdı. “Kıbrıs’a veya Avrupa’ya gidip donasyon yapabilirsiniz ama “ dedi. Donasyonun ne olduğunu sordum, ilk kez duymuştum çünkü. “ Sağlıklı bir kadının yumurtasıyla, eşinin sperminden embriyo elde edip, sana transfer edecekler” dedi. O an resmen başımdan aşağı kaynar sular döküldü… durumumun bu kadar umutsuz olduğunu düşünmemiştim hiç. Öyle şeyler işitmiştimki doktordan o andan sonra o odadan başka bir kadın çıktı sanki. Kendime olan güvenim, inancım, sevgim, saygım yitip gitmişti. Odadan çıktığım andan itibaren günlerce ağladım. Ne uyku kaldı, ne moral, ne iştah, ne de umut..
Ayrıca sonra tedavi olduğum hastanede tedavi işleyişini gordukten sonra ne kadar acemi, bilinçsiz ve streril olmayan biyerde tedavi olup, boşa para ve zaman kaybettigimi anladım ne yazikki ..

Günler sonra arkadaş tavsiyeleriyle 2 ayrı doktora daha gittik. Bu 2 doktor tüp bebek alanında çok başarılı ve çok daha pahalıydı. Ama ikisi de diğer doktorun aksine “ zor ama olmayacak diye bir şey yok” demişlerdi. Özellikle de tedaviye başladığım sevgili doktorumun odasından çok daha umutlu ve mutlu çıkmıştım. Hatta eşim doktorun odasından gülümseyerek çıktığım için çok mutlu olmuştu.
Tekrar tedaviye başladım, burada herşey inanılmaz steril ve profesyoneldi. En önemlisi de tüm hemşireler, hasta bakıcılar ve doktorum mahremiyete çok özen gösteriyorlardı. O yüzden ben de fazlasıyla rahat hissediyordum, doktorumun ve hemşirelerin güleryüzleri motive ediyordu beni. Günler sonra yine opu günü geldi ve bu sefer lokal anesteziyle 4 yumurtam toplandı, ertesi gün 2 tanesi döllenmişti, bu sefer de mutluluktan ağladım..
Bu sayede de doğru tedavi, doğru doktor, doğru bilgi ve labaratuvarla neler başarılabileceğini, umutsuz vaka olmadığımı görmüş oldum. 3. Gün transfer edildi, 12 gün beklemeye başladık. Ufak tefek tüm işlerimi yaptım evde sürekli yatmadım. Test günü heyecanla gittik hastaneye ama sonuç ne yazıkki kocaman bir NEGATİFti…

3 ay sonra hem fiziken hem de ruhen toparlandım ve dondurulmuş embriyom transfer edildi. 5. Gün embriyosu olduğu için daha fazla umutluyduk. Hiç kimseye söylememiştik bu sefer. Ama 10 gün boyunca uzun yollar yürümek zorunda kaldım, bir sürü moral bozucu şeyler yaşadım, ufak çaplı bir kaza atlattık. Kabus gibi geçti 10 gün ve test günü yine sonuç değişmedi, NEGATİF…
1 aşılama ve 3 tüp bebek negatifi almıştım, mutsuzdum, umutsuzdum. Biraz ara vermek istiyordum çünkü çok yorulmuştum artık. Ama eşim hiçbir zaman umudunu kaybetmedi ve 2 ay sonra tekrar doktorla görüşmeye gittik.
Doktorum bu kez uzun protokol uygulayacağını söyledi. Ama bu uzun protokol öyle uzun ve öyle sıkıntılı geçtiki…
Uzun protokol olduğu için regl öncesi bir sürü iğne kullandım. Sonra ultrasona gittim ve bir de ne görelim ! Sağ ve sol tarafımda bol bol kist oluşmuş. Doktorum “ bu şekilde devam edemeyiz, hemen kistlerini boşaltmam lazım, hemşireler hazırlayacak seni” dedi ve gitti. Ben nasıl bir işlem olduğunu bilmediğim için hem korku hem de sürekli birşeyler ters gittiği için aşırı sinirli bir şekilde yine tüp bebek operasyon bölümüne alındım, ameliyat önlüğümü giyip beklemeye başladım. Beklerken sinirden ve tabi üzüntüden elim ayağım titriyor, sürekli gözlerim doluyordu.
Bu işlemde yumurta toplama işlemi gibi yapıldı, iğneyle yumurtalıklarıma girilerek kistler çekildi. 10 dakika içinde bitti ama kendimi sinirden ve stresten o kadar kasmıştım ki inanılmaz yorulmuştum.
Sonra üstüne diğer iğnelerde eklenerek tedavi sürecine tam gaz devam ettik. Birkaç gün sonra yine ultrasona gitim. Doktorum solumda kistten kaynaklı yumurtaların gelişmediğini, sadece sağda 2 adet yumurta olduğunu söyledi. Hatta “ istersen devam edelim, istersen bırak baştan başlayalım tedaviye, ama zaten senin en fazla 4 yumurtan oluyor, embriyoların da kaliteli oluyor, kararı sen ver” dedi. Moralim inanılmaz bozulmuştu. Tekrar bir dünya para ödeyip, tekrar 12 gün bekleyip boş yere umut etmek istemiyordum. Ama eşim vazgeçmedi yine. “Bu noktaya kadar geldik, o kadar iğne kullandın, boşa gitmesin deneyelim” dedi.
Yine opu günü gelip çatmıştı. Yine lokal anesteziyle yumurtalarım toplandı. 3 adet toplanmıştı ama 3.den bir şey çıkmayacağını tahmin ediyordum zaten. Eğer ikisi de döllenirse 2 adet embriyo transfer ettirmeyi çok istiyordum fakat sadece 1 tanesi döllenmişti. O kadar çabaya rağmen sadece 1 embriyom vardı.
Ertesi gün transfer için çağırdılar beni. Tek embriyo olduğu için 3. Veya 5. Güne gidebileceği belli olmadığı için 2. Gün transfer etmek zorundalardı. Bir yandan içimde müthiş bir umut ama bir yandan da inanılmaz bir endişe. 2.gün embriyosunun tutunma şansı çok daha düşüktü çünkü. O yüzden kendimi çok umutlandırmadım. Bu kez idrara çok sıkışık olmadan transferimi yaptırdım, öncekilerde işeme noktasındayken transfer olmuştum ve sonrasında çok zorlanmıştım.
Transfer sonrası idrara çok sıkışık olmadığım için rahat rahat yarım saat dinlendim. Sonra yavaşça giyindim ve ilk kez tekerlekli sandalyeyle arabaya götürülme teklifini geri çevirmedim. Arabayla da sorunsuz ve yavaş bir şekilde evimize geldik. O andan itibaren diğer transfer sonrası süreçlerimden farklı olarak 12 gün boyunca hiç yemek, bulaşık, temizlik vs yapmadım. Ev içinde yarım saatte bir kan dolaşımı için kısa kısa yürüyüşlerle yetindim. Çok umutlu olmadığım için ve hem ruhen hem de fiziken çok çok yorgun olduğum için büyük bir boşvermişlikle uzanarak, kitap okuyarak çok sıkıcı bir 12 gün geçirdim.
Ve yine test günü gelip çattı. Ben eşime hep umutsuz olduğumu söylüyordum ama çantamı hazırlarken içime tarif edemediğim, anlamlandıramadığım bir ferahlık geldi. Eşim tabi benim tam aksime inanılmaz umutluydu bu kez. Hastaneye gittim kanımı verdim ve kafeteryada kitap okuyarak zaman geçirmeye çalıştım. Bir saat sonra eşim de geldi işten ve aynı hastanede bir yakınımız doğum yapmıştı, onu ziyaret ettik. Sonra tekrar kafeteryaya dönüp oturduğumuzda telefondan sonuca baktık ve ilk kez o ekranda “0,1” yerine bir sürü rakam açıldı, inanamadım ve kodu tekrar gidim, evet bu kez olmuştu ve ben HAMİLEYDİM! Eşimle birbirimize sarıldık, inanamadık ve tabi çok sevindik. Heyecanla hemen doktorumuzun yanına çıkıp görüştük, sonunda başarmıştık. Bir dahaki randevu tarihimizi alıp hastaneden inanılmaz bir sevinçle çıktık. Hatta hastaneden çıktığımızda eşime “ ilk kez bu hastaneden bu kadar mutlu çıkıyorum” dedim.
Maddi,manevi ve fiziken bu kadar zor zamanları hep eşimin desteğiyle atlattım. Ailelerimiz, durumu bilen birkaç arkadaşımız da hep destek oldular sağolsunlar ama günün sonunda yastığa başımızı koyduğumuzda birbirimizden başka desteğimiz yoktu. Eşim bu kadar istekli ve iyi yürekli bir adam olmasaydı asla bu noktaya gelemezdik. Ve tabi işini büyük bir özveriyle yapan sevgili doktorum ve ekip arkadaşları sayesinde yıllarca süren uğraşlar sonucunda hamileydim artık.
Doğru eş, doğru zaman, doğru laboratuar, en en önemlisi doğru doktor ve tabi Allah’ın mucizelerine olan inancımızı kaybetmediğimiz zaman imkansız diye bir şey yokmuş.

Şuan 4bucuk aylık bir bebeğim var çok şükür, ilk tedavimde çocuğum olmaz diye Kıbrıs'a gidebilecegimi söyleyen doktora inat hemde !

Allah'ım isteyen herkese en kısa zamanda nasip etsin inşallah


Hayat mucizelerle dolu, Sakın umudunuzu kaybetmeyin

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Merhaba, buraya kendi hikayemi bıraktım vaktiniz olduğunda okuyun lütfen

Yalniz değilsiniz. Aslında çok güçlüsünüz ama sadece biraz yorulmussunuz ki bu çok normal. Bu süreçler her acıdan zorlu ama umut hep var.

Ben tüp bebekle bile hamile kalamam belki diye düşünürken hem tüp bebekle hamile kaldım hemde sonrasında doğal yolla hamile kaldım.
Mucizelere inanın, olmaz diye birşey yok.
Yeterki umudunuz hep olsun

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Gerçekten takdir ettim sizi çok mücadele etmişsiniz ve karşılığında Allah nasip etmiş. Çok sevindim sizin adınıza. Üstüne bir de normal gebelik ne güzel olmuş evet kendimi yorgun hissediyorum ama dediginiz gibi umudumu kaybeymiycem. Siz hangi doktorda tedavi görüp olumlu sonuç aldınız acaba?

Genişletmek için tıkla...

endemikko .!.:

Size de nasip olacak sadece zamanını bilemiyoruz malesef. Verdiğiniz onca emek karşılığını bulacak inşallah
Ben amerikan hastanesi dr cengiz alataş ıle kavustum bebeğime. Gitme şansınız varsa bi görüşmenizi tavsiye ederim

Genişletmek için tıkla...

szryk .!.:

Biraz içimi dökmek istedim kızlar. Tabi ki benden daha çok emek veren , mücadele eden insanlar var aramızda hepsine selam olsun Galiba yoruldum ben, kolum kanadım kırılmış hissediyorum sanki. Gelelim soruna ; 2017 yılında evlendim birkaç ay korunduktan sonra korunmayı bıraktım birkaç ay olur diye denedik tabi. Sonrasında doktora gittim ve muayene oldum herhangi bir sıkıntım olmadığını söylediler yumurtalarım takip edildi hatta 2 ay üst üste klomen tedavisi gördüm ama sonuç maalesef olumsuzdu. Hakkında iyi şeyler duyduğum farklı bir doktora gittim kendisi gerçekten çok ilgili bir doktor. Adet olunca hormon testlerimi yaptırdı baktık sorun yok. Rahim filmi çekelim dedi rahim filmimde tüplerimin kapalı olduğu ortaya çıktı ve tüp bebek doktoruna yönlendirdi tabi ben şok. Araştırdım kürler , süt maydonoz buharları vs yaptım ama boşuna tabi. İstanbulda bir doktor buldum iltihap tedavisi için kendisine gittim 7 ay tedavi gördüm ama baya maliyetliydi iğneler muayane ücreti vs derken baya darlattı bizi. Tedavi sonrası echomara rahim filmi için yönlendirdi ama maalesef yine tüpler açılmadı. Echomarda tüp bebek dedi.

Baktık olacağı yok mecburen tüp bebek için tedaviye başladık. Tahliller , tedavi vs, derken 2 tane 3. Gün embriyosu transfer edildi. Biri tuttu ama maalesef gelişimi durduğu için kürtaj oldum

Aradan hemen hemen 1 yıla yakın zaman geçti bu sefer istanbulda bir hastanede başladım tedaviye. Çalışıyorum ve günlük izin alıp istanbula gidip dönüyorum bu bile beni çok yordu inanın çok. 2 tane 5. Gün embriyosu transfer edildi gayet kaliteli oldukları söylendi ama maalesef tutmadı.

Doktorum histereskopi istedi geçen Cuma günü oldum. 1 tane polip varmış onu almış ve rahime çizik atmış. Bu arada vitaminler verdi onları kullanıyorum. Adet olunca gidicem tekrar tedaviye başlıycaz. Yani umutluydum 2. Denememden ama demek ki nasip değilmiş.

Şimdi içimde korku var ya yine olmazsa diye. Gücüm yok , tekrar olumsuz olursa kaldırabilir miyim acaba diye de düşünmüyor değilim. Yaş 38 yumurta rezervim az o yüzden elimde maalesef dondurulmuş kalmadığından başa sarıyorum. Doldum galiba çok , dertleşmek istedim.

Umudum var ama sanki tekrar aynı şeyleri yaşamaya gücüm yok gibi…

Genişletmek için tıkla...